ویدیویی شگفت‌انگیز از تکامل نهنگ که تا به حال ندیده‌اید!+ویدیو

نزدیک‌ترین پستاندار زنده به خانوادهٔ این جانوران، اسب آبی است که نزدیک به ۴۰ میلیون سال پیش از آن‌ها جدا شده‌است. نهنگ‌ها دارای دو راستهٔ اصلی‌اند: نهنگان بی‌دندان و نهنگان دندان‌دار. گمان می‌رود که این دو گروه، ۳۴ میلیون سال پیش از یکدیگر جدا شده باشند. در حال حاضر هشت تیره از نهنگ‌ها بر روی کره زمین زندگی می‌کنند: بزرگ‌باله‌ایان، نهنگ شکار، نهنگ‌ددان، تک‌دندانان، شاه‌نهنگیان، نهنگ‌منقاریان، نهنگ خاکستری و کوچک‌عنبریان.

نهنگ‌ها جانوران اقیانوسی هستند. آن‌ها در دریا غذا می‌خورند، جفت‌گیری می‌کنند، بچه به دنیا می‌آورند و بزرگ می‌شوند. زندگی آن‌ها چنان به محیط دریا گره خورده که در خشکی زنده نمی‌مانند. بزرگی یک نهنگ می‌تواند از ۲٫۶ متر و ۱۳۵ کیلوگرم (نهنگ عنبر کوتوله) تا ۲۹٫۹ متر و ۱۹۰ هزار کیلوگرم (نهنگ آبی) تغییر کند. برخی گونه‌های نهنگ دارای دودیسی جنسی‌اند؛ یعنی جنس ماده از جنس نر بزرگتر است. نهنگ‌های بی‌دندان شمار زیادی والانه دارند که یک ساختار شانه مانند دارد و با عبور آب از میان آن کریل‌ها و پلانکتون‌ها به دام می‌افتند و نهنگ آن‌ها را می‌خورد. اما نهنگ‌های دندان‌دار، دندان‌هایی مخروطی دارند که برای گرفتن ماهی یا ماهی مرکب طراحی شده‌است. نهنگ‌های بی‌دندان توان بویایی بسیار قوی دارند، درحالی که نهنگ‌های دندان‌دار توان شنوایی بسیار خوبی دارند. شنوایی آن‌ها هم برای خشکی و هم برای آب بسیار کارامد است.

نهنگ‌ها برای تنفس پیوسته باید به سطح آب بیایند. با این وجود، آنها می‌توانند برای مدت طولانی زیر آب باقی بمانند. برای نمونه، نهنگ عنبر می‌تواند تا ۹۰ دقیقه پیوسته زیر آب باشد. نهنگ‌ها برای دم و بازدم از سوراخ‌های تنفسی که در سرشان قرار دارد بهره می‌برند. نهنگ‌ها خونگرم‌اند و لایه‌ای از چربی در زیر پوستشان قرار دارد. آنها بیشتر دوست دارند در آب‌های خنک شمال و جنوب کرهٔ زمین زندگی کنند و تنها برای به دنیا آوردن بچه به سمت استوا کوچ می‌کنند. آنها شناگران ماهری‌اند و نسبت به شیرهای دریایی که تنها می‌توانند با سرعت ۹ تا ۲۸ کیلومتر در ساعت شنا کنند، بسیار سریع‌ترند و می‌توانند سرعت خود را به ۴۷ کیلومتر در ساعت هم برسانند. نهنگ عنبر تا ۳۵ کیلومتر بر ساعت شنا می‌کند. نهنگ گوژپشت و نهنگ آبی می‌توانند هزاران کیلومتر را بدون غذا خوردن شنا کنند. نوزاد نهنگ یازده ماه از شیر مادر تغذیه می‌کند و نهنگ ماده کل مسئولیت بزرگ کردن نوزاد را برعهده دارد. هر نوزاد، بسته به گونه، یک تا دو سال به مادر خود وابسته است و دورهٔ بلوغ آن ۷ تا ۱۰ سال طول می‌کشد.

به‌دلیل محصولاتی که از نهنگ‌ها به‌دست می‌آید، این جانوران مرتب شکار می‌شوند و در مواردی نسل آنها به خطر می‌افتد. با آنکه امروزه به دلیل وضع شدن محدودیت در شکار نهنگ، به‌نظر می‌آید که جمعیت بسیاری از این‌گونه‌ها در حال بهبود و بازیابی است، اما بعضی هنوز بسیار تهدیدپذیر باقی مانده‌اند. برای نمونه، نهنگ آبی و تیغ‌باله و هونهنگان اقیانوس آرام شمالی از سوی اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت به‌عنوان گونه در معرض انقراض اعلام شده‌اند. علاوه بر شکار، نهنگ‌ها در برابر آسیب‌های دیگری همچون آلودگی‌های دریایی هم قرار دارند. گوشت، چربی، صفحه شانه‌ای نهنگ‌ها به‌صورت سنتی از سوی ساکنان مناطق قطب مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مقابل، در برخی مناطق مانند ویتنام و غنا به نهنگ‌ها توجه بیشتری می‌شود و حتی برای آن‌ها مراسم سوگواری می‌گیرند. پرورش نهنگ و تولید مثل آن‌ها در اسارت، از سوی انسان، معمولاً با موفقیت همراه نیست و در بسیاری موارد نهنگ به دست آمده می‌میرد.