بهاره رهنما: «بابا سیبیلو» را دوست دارم

بهاره رهنما بازیگر فیلم سینمایی «بابا سیبیلو» گفت: برای من دیدن چهره‌های خوشحال و خندان بچه‌ها بعد از ترک سالن نمایش این فیلم، بهترین اتفاق ممکن است.

سینمای کودک و نوجوان بعد از انقلاب همواره دارای جذابیت و اهمیت برای مخاطبان و خانواده‌ها بوده است.

ادوین خاچیکیان در اولین تجربه سینمایی‌اش در «بابا سیبیلو» به سراغ یک داستان کودکانه با محوریت خانواده رفته است.

بهاره رهنما در یک دهه اخیر در اغلب تولیدات فیلم‌های کودک و نوجوان حضور موثری و چشمگیری داشته است.

شش نفر و نصفی، بچگیتو فراموش کن، دیو و دلبر، لازانیا ، پاستاریونی و پیشی‌میشی از جمله این آثار کودک محسوب می‌شوند که رهنما در آنها نقش‌های متنوع و جذابی را بازی کرده است.بهاره رهنما در فیلم بابا سبیلو توانسته با اتکا به تجربیاتش در این ژانر در نقش یک مادر مقتدر، تا حدی وسواسی و کاریزماتیک ایرانی بازی موفقی ارائه کند.

صحبت‌های این بازیگر را در بخش پایانی نشست فیلم «بابا سیبیلو»می‌خوانید:

در سال‌های اخیر فیلم‌های کودک زیادی منجمله همین بابا سیبیلو بازی کرده‌اید که در زمان اکران دچار محدودیت هایی هستند. ریشه این محدودیت‌ها به چه مسائلی بر می گردد؟

سینمای مستقل و کودک حداقل در یک دهه اخیر در مناسبات سینمای بدنه زیر چرخ دنده ها گیر افتاده است و طبیعی است سهم مناسبی از اکران نداشته باشند و باید فکری در باره این قضیه انجام داد.

در فیلم‌هایی نظیر پاستاریونی و همین فیلم «بابا سیبیلو» شمایل درستی از مادر ایرانی مقتدر طبقه مرفه را ایفا کرده‌اید. برای فاصله‌گذاشتن بین این نقش‌ها چه کاری انجام دادید؟

از زمانی که قرار شد در فیلم بازی کنم با تایید کارگردان قرار شد برداشت و تحلیل‌هایم را از نقشم ارائه کنم و دلیل اصلی چنین رویکردی به نویسنده بودن من بر می‌گردد.

نکته مهم این است که این مسئله ارائه پیشنهاداتم و نظراتم در جهت بهتر شدن نقش بسیار موثر بود. اگر نقش برای من بازیگر تازگی نداشته باشد روی کیفیت بازی هم اثر گذار می‌شود. با عملی شدن این پیشنهادات است که نقش جان می گیرد و مخاطب باور و درکش می‌کند.

البته بر خلاف نقشم که در فیلم زن حساسی است خود من زیاد در برابر مسائل مختلف زندگی و کاری حساس نیستم. من بر خلاف نقشی که بازی می‌کنم اهل کنکاش نیستم و دغدغه‌اش را هم ندارم و شاید دلیلش شلوغ و پر کاریم باشد و معتقدم اگر قرار باشد از اتفاقی با خبر شوم کائنات آن را به من می‌رساند. به‌هر حال این وسواس شخصیت زن فیلم جزو جذابیت‌های شخصیتش به شمار می‌رود..

اغلب زن‌های ایرانی این خصلت واکاوی رفتارها و معاشرت‌ها را دارند؟

-همیشه به دور و برم و آدم‌ها دقت دارم. زن‌هایی که اینقدر حساسیت و دقت روی همسرانشان دارند همیشه بلایی که از آن می‌ترسند بر سرشان می آید!. زنهایی  هم با دز بالای حساسیت بیشتر هم وجود دارد که در ماشین و موبایل همسرانشان شنود مخفی جانمایی می کنند تا به خیال خودشان مراقب همه چیز باشند . البته با توجه به فضای کودکانه فیلم زیاد نمی شد روی این قضایا در داستان فیلم مانور داد.

در آموزشگاه بازیگری که تاسیس می کنم یکی از سر فصل های تدریسم تاکید بر خوب دیدن و خوب شنیدن است. به همین معتقدم بهترین معلم‌های بازیگری همین مردم عادی کوچه و بازار است که در مترو و تاکسی در باره مسائلشان با شما حرف می‌زنند و نمایشی کردن این شنیده‌ها در حین ایفای نقش؛ بازی شما را برای مخاطب جذاب می‌کند.

شاید به دلیل همین دقت شما در رفتار‌شناسی مردم عادی باشد که نقش‌هایتان برای مخاطب قابل باور است؟

-بله، این مسئله مهمی است. فیلم بابا سِیبیلو را دوست دارم . زیرا داستان سرراست و درستی دارد و از همه مهم تر از کنار بازیگر کودک بودن هم لذت می برم.  نکته مهم دیگر فیلم حضور کارگردانی بود که بر کارش احاطه داشت و می‌دانست چه چیزی را نیاز دارد تا در فیلم استفاده کند.

بارها شد با کارگردان با تجربه‌ای کار کرده ام که از صبح زود بازیگران را سر صحنه آفیش می کرد و تا ظهر نمی دانست چگونه کار را شروع کند و انرژی و توان بازیگر در چنین شرایطی تحلیل می‌رود . البته من از این زمان های پرتی بهره می برم و کتاب می‌خوانم و مشغول نوشتن می‌شوم و بابت این قضیه مشکلی ندارم و عادت کرده ام که غر نزنم.

بهر حال ادوین خاچیکیان در خانواده‌ای هنرمند رشد کرده و هنری بودنش ژنتیکی است و درست عین یک کارگردان با تجربه همه بازیگران را هدایت می کرد. موقعی که مقدمات ساخت فیلمم را شروع کردم شیوه کاری ادوین را دنبال کردم که شب قبل فیلم نامه دکوپاژ شده را آماده و صبح اول وقت سر کار حاضر شوم .در بحث تهیه کنندگی هم صبوری را از احمد احمدی آموختم.

در این شرایط تولید فیلم، تهیه کننده بخش خصوصی که فیلم کودک تولید کند، شجاعت زیادی دارد؟

-دوستان زیادی دارم که در بخش‌های مختلف به تجارت مشغول هستند و رقم‌هایی را که در طول سال در تجارتشان مبادله می شود، بودجه یک ساله سینمای ایران مقایسه می کنم واقعا با رقم بسیار کمی روبه هستیم که نشان می دهد سینمای ما اصلا صنعتی نیست و یک تهیه کننده برای تولید فیلمش لنگ چند میلیارد تومان است .

به نظرم باید فعالان بخش اقتصادی را با سیاست گذاری درست برای تزریق سرمایه سینما ترغیب کرد تا ضمن رونق تولید با افزایش بودجه تولید فیلم‌ها کمیت و کیفیت فیلمها بهتر شود. البته من در گذشته این افتخار را دارم که پای فعالان اقتصادی را به عنوان تهیه‌کننده به تئاتر باز کردم و هولدینگ ایران نوین تهیه نمایشم را بر عهده گرفت. سینمای کودک هم برای رشد و دوری از مهجوریت نیاز به چنین تهیه کنندگانی دارد.

برای ایفای نقش‌هایی از جنس مادر فیلم بابا سیبیلو ارائه بازی تکنیکی چندان کارساز نیست و بازیگر باید به وجوهات تیکال گونه نقش توجه زیادی داشته باشد. آیا شما در ایفای این نقش چنین رویکردی را دنبال کردید؟

-در فیلم‌های کودکانه‌ای که در سینمای ایران تولید می شود اگر شخصیت‌ها ویژگی های تپیکال داشته باشند مورد توجه مخاطب کودک قرار می گیرند . در فیلم قبلی که با احمد احمدی یعنی پیشی میشی همکاری داشتم بازیم تپیکال گونه بود . البته علاقه و رویکردی با بازی تیپ ندارم و از من دور است . در این فیلم هم تیپی طراحی کردم که زن وسواسی است  و رفتارهای عصبی هم از خودش بروز می دهد.

شرایط اکران فیلم را چگونه می بینید؟

– چند روز قبل برای سرکشی چگونگی اکران فیلم خودم به باغ فردوس رفته بودم و چون زودتر از سانس فیلمم رسیده بودم رفتم و واکنش تماشاگرانی که فیلم بابا سیبیلو را دیده بودم بررسی کردم و همه از کیفیت و فضای فیلم راضی بودند و این نکته امیدوار کننده ای است و از من می پرسیدند چرا این نوع فیلم‌ها کمتر ساخته می شود تا ما بتوانیم بچه ها را به دیدنشان بیاوریم. برای من دیدن چهره های خوشحال و خندان بچه ها بعد از ترک سالن نمایش خیلی خوشایند بود و این بهترین اتفاق ممکن است.