مقایسه حداقل دستمزد نیروی کار در ایران و ترکیه

در یک اقتصاد دلاریزه با مسابقه قیمت دلار و کالاها، این که دولت و لباس شخصی های اقتصادی افزایش دستمزدها را عامل تورم معرفی می کنند، نشان می دهد که یکی از اهداف کلیدی شوک‌های قیمت ارز چپاول مردم با مالیات تورمی و سرکوب دستمزدها است.

احسان سلطانی، تحلیلگر اقتصادی در مورد حداقل دستمزد نیروی کار در ایران نسبت به ترکیه نوشت: حداقل دستمزد ماهانه ایران ۴۰۰ و ترکیه ۵۰۰ دلار در ۱۳۸۹ (پیش از تحریمهای دور اول) بود. حداقل دستمزد در ایران به ۱۴۰ و ترکیه به ۴۵۰ دلار در دی ماه ۱۴۰۱ رسیده است. طی ۱۳۸۹ تا ۱۴۰۰ حداقل دستمزد به دلار در ایران ۶۵ و ترکیه ۹ درصد کاهش یافت (به یورو ۵ درصد افزایش). نسبت حداقل دستمزد ایران به ترکیه ۸۰ درصد در ۱۳۸۹ بود که به ۳۰ درصد در دی ۱۴۰۱ رسید.

حسین مرعشی و علی صالح آبادی هر دو مشکل اصلی اقتصاد ایران را افزایش ۵۷ درصدی حداقل دستمزدها عنوان کرده اند که گویا با شوک قیمت غذا و قیمت ارز، این مشکل برطرف شد.

در یک اقتصاد دلاریزه با مسابقه قیمت دلار و کالاها، این که دولت و لباس شخصی های اقتصادی افزایش دستمزدها را عامل تورم معرفی می کنند، نشان می دهد که یکی از اهداف کلیدی شوک‌های قیمت ارز چپاول مردم با مالیات تورمی و سرکوب دستمزدها است.

برنامه کلی غارت و  فقیر نگه داشتن مردم با شوکهای قیمتی و در سوی دیگر سرکوب دستمزدها است تا منافع خود و وابستگان را تامین کند.