نامه مهم قالیباف به رئیسی در مورد رتبه بندی معلمان

غم نامه
عرض سلام و ادب محضر همه دوستان بنده دانشجوی دکترای الهیات فقه و حقوق اسلامی، سال ۹۰ در آزمون قوه قضاییه شرکت نموده و به سرعت تمام مراحل گزینش را طی و در دادسرای استان به طور رسمی مشغول به کار شدم. (خاطرم هست به حدی مامور تشکیل پرونده و گزینش قوه قضاییه بنده وسایر قبول شدگان را تحویل میگرفت که بنده به این اقدام ایشان شک کردم. پرسیم آقا: استخدام ما دولتی هست؟ ناراحت شد و گفت: دولتی چیه؟ حکومت هست.) هنوز چند روز از اشتغال به کار بنده در قوه قضاییه نگذشته بود که با اطلاعیه ی جذب نیروها در وزارت آموزش و پرورش آشنا شدم. به دلیل علاقمندی به تدریس و نیز اصرار اطرافیان و اینکه معلمی شغل شریفی هست و دادگاه با جرم و مجرم سروکار دارد، مراحل استخدامی آموزش و پرورش را طی و با علاقه مشغول خدمت به فرزندان این مرز و بوم شدم به نحوی که به لطف خدا مثل اکثریت همکارانم، جزء برترین های منطقه محل خدمت بوده ام. اما متاسفانه بجای اینکه بعد از ۵ سال مثل سایر همکاران و کارکنان دولت، استخدام آزمایشی و رسمی بشوم، به دلیل اختلافات دولت یازدهم با دولت دهم، هنوز بعد از ۱۰ سال، پیمانی هستم و از بسیاری از حقوق مثل رتبه بندی و واریزی های دیگر محروم شده ام. تأسف از اینکه آموزش و پرورش، زحمات ۱۰ سال از طلایی ترین زمان عمر امثال بنده که می توانستم در جایگاه قضاوت یا وکالت یا دفتر اسناد رسمی مشغول بکار شوم را نادیده گرفت و کاری کرد که با شش میلیون و پانصد هزار تومان حقوق، شرمنده زن و بچه و مورد سرزنش دوستان خود که اکثرا قاضی و وکیل هستند قرار گیرم. تاسف بیشتر اینکه در ۸ سال دولت یازدهم و دوازدهم، باوجود کینه ای که این دولت با دولت دهم داشت و با تبدیل وضعیت همکاران بنده مخالفت می نمود، باز مسئولین مربوطه در دولت مذکور، در ظاهر، جانب انصاف را رعایت و در کلام و برخورد با همکاران اینجانب مثل سایر کارکنان عمل نمودند اما دولت سیزدهم به محض شروع طرح رتبه بندی، برخلاف قانون مجلس و با یک عمل نسنجیده و واهی، نه تنها این ۱۰۰ هزار نفر معلم را که اکثرا جزء نخبگان و معلمین نمونه و کارآمد آموزش و پرورش بوده و بعضا بیش از ۱۸ سال سابقه دارند را از طرح رتبه بندی خارج کرد، بلکه انگ جذب غیرقانونی و لزوم شرکت در آزمون را هم به آنها چسباند و موجبات ناراحتی ۱۰۰ هزار همکار فرهنگی، خانواده های ایشان و به طور گسترده تر همه وابستگان به ایشان را فراهم نمود. این غم نامه را نوشتم که برسد به دست مسئولین آموزش و پرورش، شاید به وظیفه خود در قبال زیردستان عمل کرده و به حقوق تضییع شده آنها رسیدگی و بیش از این موجبات نارضایتی اقشار جامعه از عملکرد دولت مردمی را فراهم ننمایند.