مرگ سالانه ۲۱ هزار نفر در اثر آلودگی هوا

هوای آلوده تبدیل به هویت کلان‌شهر‌ها شده است، به‌ویژه با آمدن فصل سرما آلودگی هوا بیشتر از قبل می‌شود، پاییز و زمستان امسال هم استثنا نیست و انتظار آلودگی در ماه‌های پیش‌رو انتظار عجیبی نخواهد بود؛ اما مرگ ۲۱ هزار نفر در سال گذشته به‌دلیل مرگ‌های منتسب به آلودگی هوا نشان می‌دهد بحران در کمین است.

داریوش گل‌علیزاده سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان محیط زیست، در  می‌گوید: «با دست خالی نمی‌شود مسأله آلودگی هوا را حل کرد.

در سال‌های گذشته برای جلوگیری از تخریب سرزمین خیلی تلاشی نشده است، انگار باد کاشتیم و حالا باید طوفان درو کنیم، به قابلیت و محدودیت‌های سرزمین توجه نکردیم.

در سال‌های اخیر هر موقع با کاهش دما مواجه می‌شویم به‌خصوص در مواقعی که سرعت باد برای انتقال هوا مناسب نیست شاخص آلودگی هوا در شهر‌ها افزایش پیدا می‌کند، امسال هم از این مسأله مستثنا نیست.

ببینید در این سال‌ها منابع ثابت و منابع متحرک آلودگی هوا مانند خودرو‌ها اضافه شده‌اند، سال گذشته حداکثر ۲۴ هزار خودرو فرسوده از رده خارج شدند درحالی‌که هنوز خیلی از خودرو‌های ما فرسوده هستند، از ۲۵ میلیون خودرو در کشور چیزی حدود ۶.۵ میلیون خودرو فرسوده هستند و باید از رده خارج شوند، از ۱۲ میلیون موتورسیکلت شماره‌گذاری شده نزدیک به ۹۰ درصد آن‌ها موتورسیکلت‌های فرسوده هستند که چندین برابر یک خودروی استاندارد انتشار آلودگی دارند، همین مسئله سبب شده که هر سال به شدت آلودگی هوا افزوده شود.

همین‌طور بیش از توان اکولوژیکی شهر‌ها در آن‌ها بارگذاری داریم، از بارگذاری صنعت گرفته تا جمعیت، با توجه به اینکه مصرف انرژی ایران سه برابر نرمال جهانی است، حدود ۹۴ درصد تولید انرژی هم بر پایه سوخت فسیلی است، در چنین وضعیتی هرچقدر هم انتشار آلودگی استاندارد شود، اما اثر تجمیعی آن‌ها در وضعیت وارنگی هوا ما را با آلودگی زیادی مواجه می‌کند.

 بارش‌ها بیشتر بر روی کاهش ذرات معلق تاثیر دارد، آن هم به‌طور موقت، چیزی که به کاهش آلودگی هوا کمک می‌کند جریان وزش باد است.

ما کشور خشکی هستیم، اما متاسفانه همه برنامه‌ها به سمت‌وسویی است که انگار ما فراوانی آب داریم، هنوز الگوی کشت مناسب نداریم، خیلی راحت محصولات پر آب کشت می‌کنیم و همین محصولات را هم صادر می‌کنیم، درحالی‌که می‌شود محصولاتی متناسب با اقلیم هر منطقه کشت کرد، باید از دیگر ظرفیت‌ها مانند گردشگری هم در تولید ثروت هر منطقه استفاده کرد، مانند گردشگری طبیعی که منابع ما را تخریب نمی‌کند، اما توسعه صنعت به منابع کشور آسیب می‌رساند.

آلودگی هوا مانند آلودگی آب و خاک نیست، می‌شود آن را برطرف کرد، آلودگی هوا راه حل دارد، بنابراین اگر راه حل‌های آن انجام شود آلودگی هوا از بین می‌رود، مگر این‌که یک آلودگی شیمیایی و اتمی ایجاد شود که اثرات آن ماندگار باشد.

وزارت بهداشت درخصوص مرگ‌ومیر‌های منتسب به آلودگی هوا در ۲۷ شهر کشور و جمعیتی حدود ۳۵ میلیون نفر مطالعه‌ای انجام داده است، نتیجه مطالعه نشان می‌دهد نزدیک ۲۱ هزار نفر از بزرگسالان در سال ۱۴۰۰ به دلیل آلودگی هوای ناشی از ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون فوت شده‌اند، خسارت ناشی از آن هم چیزی حدود ۱۱.۳ میلیارد دلار برآرود شده است، اگر همین شرایط ادامه پیدا کند تبدیل به بحران می‌شود، اما باید ابزار‌های اجرای قانون هوای پاک فراهم شود، بیشتر هم از جنس هزینه است، یعنی نیاز به منابع مالی دارد، از توسعه حمل و نقل عمومی گرفته تا تجهیز نیروگاه‌ها و از رده خارج کردن خودرو‌های فرسوده نیاز به پول دارد، با دست خالی نمی‌شود آلودگی هوا را حل کرد. برای نجات کلانشهر‌ها از آلودی هوا باید سایر شهر‌ها توسعه پیدا کنند تا مهاجرت از آن‌ها شکل نگیرد، وقتی مهاجرت به شهر‌های بزرگ نباشد مصرف انرژی در این شهر‌ها کاهش پیدا می‌کند و با یک مدیریت مستمر می‌شود آلودگی هوا را کنترل کرد.