۳ حمله به مواضع ایران در ۴۸ ساعت / هدف چیست؟

«دو حمله اول زمانی انجام شد که ویلیام برنز رئیس سیا در اسرائیل بود. سومین مورد کمی قبل از ورود آنتونی بلینکن اتفاق افتاد و هنگامی که پس از خروج از هواپیما درباره این حملات از او سوال شد، وزیر امور خارجه گفت که چیزی برای اضافه کردن ندارد. با این حال، وی بر تعهد ایالات متحده به امنیت اسرائیل تاکید کرد.»

روزنامه هاآرتص چاپ تل آویو نوشت: سه حمله هوایی اخیر علیه اهدافی ایرانی در کمتر از ۴۸ ساعت به اسرائیل نسبت داده شده است. در یک مورد، هدفی در داخل ایران مورد اصابت قرار گرفت: یک مرکز تولید سلاح در اصفهان. متعاقباً کاروان‌های تسلیحاتی ایران دو بار در سوریه و در مرز عراق مورد حمله قرار گرفتند.

در ادامه این مطلب آمده است: بیشتر توجه رسانه‌ها بر حمله به خاک ایران متمرکز بود که در آن از پهپاد‌های انتحاری استفاده شد. اما این حمله و دو حمله هوایی گسترده به کاروان‌های تسلیحاتی نشان می‌دهد که اسرائیل در حال افزایش فعالیت‌های خود علیه ایران است که نه محدود به مبارزه با برنامه هسته‌ای است و نه بر قلمرو کشور خاصی در منطقه متمرکز است.

باید توجه داشت که تغییر سیاست از زمان دولت قبل آغاز شد. در گذشته، دو نوع حمله اسرائیل شناسایی شده بود: خرابکاری و ترور در داخل ایران مربوط به برنامه هسته‌ای این کشور از یک سو و از سوی دیگر، تلاش برای جلوگیری از توزیع سلاح توسط ایران به سازمان‌های تروریستی و چریکی در سراسر خاورمیانه و البته جلوگیری ایجاد پایگاه‌های نظامی در کشور‌های دیگر.

در دوره نخست وزیری نفتالی بنت، تصمیم گرفته شد که جدایی بین این دو مقوله از بین برود: سال گذشته رسانه‌های خارجی حداقل سه حمله اسرائیل را گزارش کردند - یک حمله پهپادی، یک حمله هواپیمای بدون سرنشین چند چرخه و یک ترور - علیه اهدافی در داخل ایران. همه آن‌ها مربوط به هسته‌ای نبودند.

شنبه شب یک کارخانه تولید موشک در اصفهان توسط پهپاد‌های انتحاری هدف قرار گرفت. این حمله پیچیده، که احتمالاً به نیرو‌های میدانی در داخل ایران نیاز داشت، در حالی رخ داد که کابینه امنیتی اسرائیل در تل‌آویو برای تصمیم‌گیری درباره اقدامات (غالبا بی‌معنا) در واکنش به قتل هفت غیرنظامی در شامگاه گذشته توسط یک فلسطینی تشکیل جلسه می‌داد.

طبق معمول، عملیات امنیتی اسراییل ترکیبی از فناوری پیشرفته با فناوری معمولی است. استفاده از اطلاعات و فناوری پیشرفته در دو روز آینده ادامه یافت و روز یکشنبه و سپس ظهر دوشنبه به کاروان‌های کامیون در نزدیکی گذرگاه بوکمال در مرز ایران و عراق حمله شد.

بر اساس حملات گذشته در منطقه، دو فرض را می‌توان مطرح کرد. یکی اینکه هدف جلوگیری از قاچاق تسلیحات است که مقصد نهایی آن عمدتا حزب الله لبنان است که به موشک‌های هدایت شونده دقیق و سیستم‌های دفاع هوایی پیشرفته از ایران نیاز دارد؛ و دوم، این که تصمیم‌ها به سرعت نهایی شد: دو بار، به محض اینکه اطلاعات قابل اعتمادی در مورد مکان کامیون‌ها به دست آمد، حمله انجام شد. در عین حال، اسرائیل به ایران سیگنال می‌دهد که از گسترش و تشدید اصطکاک نظامی عقب نمی نشیند.

بعد دیگر در این جنگ پیام‌ها، مولفه آمریکایی است. دو حمله اول زمانی انجام شد که ویلیام برنز رئیس سیا در اسرائیل بود. سومین مورد کمی قبل از ورود آنتونی بلینکن اتفاق افتاد و هنگامی که پس از خروج از هواپیما درباره این حملات از او سوال شد، وزیر امور خارجه گفت که چیزی برای اضافه کردن ندارد. با این حال، وی بر تعهد ایالات متحده به امنیت اسرائیل تاکید کرد.

در حالی که ایالات متحده این حملات را انجام نداد، و منابع واشنگتن هم در درز اطلاعات به رسانه‌های آمریکایی شفاف این مسئله را مطرح کردند، اما سخت است باور کنیم که دولت جدید اسرائیل با بمباران اهداف ایرانی بدون هماهنگی قبلی، باعث شرمساری مهمانان خود شده باشد. باید گفت این سه حمله چند روز پس از پایان تمرین هوایی مشترک با حضور تعداد زیادی از نیرو‌های آمریکایی که برخی از آن‌ها در خاک اسرائیل مستقر شده بودند، انجام شد.

همه این حرکات به ایران نشان می‌دهد که ایالات متحده و اسرائیل تا حد زیادی با هم هماهنگ هستند هرچند خبر از حمله قریب الوقوع آمریکا و اسرائیل به سایت‌های هسته‌ای ایران نمی‌دهند. (هیچ توافقی در این مورد وجود ندارد و در هر صورت اسرائیل هنوز از نظر عملیاتی آماده نیست).

اما تمایل آمریکا برای انجام رزمایش با اسراییل و امتناع از محکوم کردن حملات اسرائیل نشان‌دهنده رویکرد کنونی دولت بایدن است: محدود کردن اسرائیل تا آنجا که آمریکا را به ماجراجویی‌های غیرضروری نکشاند، و نشان دادن صبر برای ابتکارات اسرائیل.

در مقابل ایران با رفتارهایش در ماه‌های اخیر و امتناع از پیوستن مجدد به توافق هسته‌ای و به‌ویژه افزایش کمک‌هایش به روسیه در قالب پهپاد‌ها برای جنگ در اوکراین، از همه کشور‌های غربی دورتر شده است.

ایران نیز که اسرائیل را مسئول حملات اخیر می‌دانست، طبق معمول تهدید به انتقام‌جویی را نیز اضافه کرده و به طور مشخص به احتمال ضربه زدن به کشتی‌های اسرائیلی اشاره کرده است. این اتفاق تصادفی نیست: حدود سه سال پیش گزارش‌هایی مبنی بر یک سری حملات اسرائیل در دریای سرخ و دریای مدیترانه منتشر شد که به کشتی‌های ایرانی که قصد قاچاق سوخت به سوریه را داشتند با هدف انتقال سود حاصل از معاملات به حزب الله آسیب رساند.

ایران با چندین حمله به کشتی‌های غیرنظامی با مالکیت جزئی اسرائیل در خلیج فارس و اقیانوس هند پاسخ داد. پس از حملات تلافی جویانه، این تصور ایجاد شد که اسرائیل در حرکت خود تجدید نظر کرده و به حملات خود به کشتی‌های ایرانی پایان داده است. در هر صورت، واضح است که ایران قصد دارد به آخرین حوادث واکنش نشان دهد. این جنگ در جبهه‌های مختلف و با ابزار‌های مختلف، اما در حال حاضر با شدت نسبتاً کم، ادامه خواهد داشت.