رئیسی شجاعت و استقلال بیشتر می خواهد

عرشه آنلاین : ابراهیم بهنام/ سال گذشته و قبل از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در گپ و گفتی قبل از مصاحبه با آقای دکتر علی سرزعیم استاد دانشگاه، ایشان جمله ای بر زبان آورد که تصور نمی کردم به این زودی محقق شود؛« ماه عسل دولت آینده دو سه ماه بیشتر نیست». جناب سرزعیم البته فارغ از اینکه چه کسی رئیس جمهور شود این جمله را بیان کرد و قاعدتا اشاره داشت به مشکلات و بحران هایی که حل و فصل آنها از دست یک قوه بر نمی آید.  

دولت سیزدهم حالا خیلی زودتر از پیش بینی های غالب کارشناسان سیاسی به سراشیبی رسیده است. تورم و گرانی های سرسام آور مجال تاثیر گذاری مانورهای رسانه ای و ادعاهای دولتی ها برای ردیف کردن دستاوردهای مختلف در همین چند ماه عمر دولت سیزدهم را گرفته است. همه شبکه های صداو سیما و رسانه های هوادار دولت هم برای تشریح فتح الفتوح های ادعایی دولت سیزدهم بسیج شوند، افاقه نخواهد کرد. آنچه بیش از همه این آمار های اعلامی از قبیل فروش نفت و بازگشت ارز و .... در مقابل چشم مردم رژه می رود، موج روز افزون گرانی هایی است که هیچ توجهی به دستورات رئیس جمهوری ندارد. همزمان با گذشت ماههای بیشتری از عمر دولت سیزدهم و عدم ایجاد تغییرات اساسی در بهبود وضعیت و معیشت مردم، چه بسا پایگاه اجتماعی اصول گرایان و شخص رئیس جمهوری هم امید خود نسبت به آینده را از دست داده و بعید نیست بخشی از آنها هم  به هم وطنانی بپیوندند که مهیای خروج و مهاجرت هستند. 

از سویی دیگر به نظر می رسد بتدریج اعضای کابینه و مدیران تازه کار دولت در مسئولیت های مختلف هم در می یابند، عمل کردن به وعده ها به همان سادگی دادن شعار در ایام انتخابات نیست. با تجربه ترهایی مثل محسن رضایی هم که اساسا رفتن را بر ماندن در دولت ترجیح داده اند.  

چند سال پیش و در دولت محمود احمدی نژاد که دولتمردان در همین حال و هوای مشابه بودند، دکتر صادق زیبا کلام استاد دانشگاه تهران می گفت « شلاق واقعیت همه را از خواب بیدار می کند.»

این  واقعیت ها ( شلاق) های دردناک بر تن و بدن مردم عموما از قشرهای آسیب پذیر، کم کم به سمت خود دولت کمانه می کند و دولتمردان درک می کنند که اداره کشور و حل مشکلات با دستور دادن و توصیه کردن میسر نیست. 

در این میان برخی اطرافیان  هم با دادن آدرس های غلط تلاش دارند دولت را در همین حال و هواهای حماسی و هیجانی نگه دارند و لذا ریشه حل نشدن مشکلات و تداوم گرفتاری های مردم  را مثلا حضور نیروهای دولت قبل در بدنه مدیریت های اجرایی می دانند. بماند که همین ها در دوره های گذشته با برجسته نمایی عنوان «تغییرات اتوبوسی» در دولت، چه ها که در ضم این قبیل تغییرات نمی گفتند و حالا رئیسی را به تغییرات اتوبوسی توصیه می کنند!

ادامه این وضعیت نه به نفع مردم خواهد بود و نه به نفع دولت و رئیس جمهوری. بنابر این به نظر می رسد  تا رشته امور بیش از این از دست نرفته است، رئیس جمهوری نیازمند شجاعت و استقلال بیشتری در اعلام مواضع و اتخاذ تصمیم های اجرایی است. همانگونه که در زمان ثبت نام انتخابات اعلام کرد مستقل وارد عرصه شده، حالا هم مستقل تر عمل کند، خود و اعتبارش را هزینه جریان سیاسی اصول گرا-  که از هم اکنون جنگ و دعواهایشان برای جانشینی با رئیسی آغاز شده- نکند. 

 آقای رئیسی، و اطرافیانش، خوش داشته باشند یا نه، اقتصاد کشور به برجام  و کیفیت سیاست خارجی گره خورده است. این البته محدود به ایران هم نیست در همه جای دنیا سیاست خارجی و داخلی کشورها ارتباط معناداری با همدیگر دارند. در چند ماه گذشته به وضوح مشخص شده است که ارزیابی های وزارت خارجه و مشخصا وزیر امور خارجه با منویات و ارزیابی های کیهان نشینان و پیروان سیعد جلیلی که در بدنه دولت حضور دارند، در حوزه سیاست خارجی و مشخصا برجام یکسان نیست.  آقای رئیسی حداقل در جلسات خصوصی با مسئولان دیگر نظام، ارزیابی های کارشناسی خود از وضعیت کشور را بدون لکنت زبان بیان کند.

 آقای رئیس جمهوری اگر به این ارزیابی رسیده اند که کابینه نیازمند ترمیم است، بدون رودربایستی و ملاحظات و تحلیل های رسانه ای و بدون فوت وقت، اقدام کنند. از چند صباح دیگر که نمایندگان مجلس رقابت های انتخاباتی را کلید بزنند و از آنجا که دست مجلس هم در حل مشکلات و عمل به وعده ها خالی تر از دست دولت است، برای جبران مافات و توجیه ناکارآمدی ها به دنبال قربانی می گردند و همه نمایش شجاعت و انقلابی گری خود را بر سر دولت و وزرای کابینه خالی خواهند کرد. پس تا کار به آن مرحله نرسیده خود رئیسی فکری جدی نسبت به توانمندی های همکارانش در کابینه داشته باشد. 

نکته مهمی که رئیسی و حامیان او باید به آن توجه داشته باشد، اینکه سید ابراهیم رئیسی نامزد مورد حمایت مجموعه اصول گرایان و مجموعه نهادهای نظام در انتخابات بوده است. ناکامی او در عمل به وعده هایش تنها به حساب اصول گرایان گذاشته نخواهد نشد.