آقای رئیس قوه قضاییه گفتگو را از زندان اوین شروع کنید/ بهترین جا زندان است

اعتماد در یادداشتی به اظهارات اخیر غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضائیه پرداخت.

روزنامه اعتماد نوشت: تا اینجای کار امر مبارک و بدیعی است که یک مقام عالیرتبه قضایی برای گفت‌وگو با مردم و شنیدن نقد و نظرشان ابراز تمایل کند. ایشان هم نشان داده‌اند اگر حرفی می‌زنند در حد توان و مقدورات پای حرف‌شان می‌ایستند پس می‌شود روی حرف‌شان حساب کرد.

پس از طرح این پیشنهاد، واکنش‌های مختلفی در فضای مجازی به آن داده شد؛ از انکار تا اقبال و بعضا هم پیشنهاد. بهتر است جای دور نرویم و از زندان اوین یا یکی از زندان‌های زیرنظر قوه قضاییه شروع کنیم که اتفاقا تعداد بیشتری از دستگیرشدگان وقایع اخیر در آن محبوسند. بحمدالله امروز در زندان از همه گروه‌های سیاسی و فکری حضور دارند: از سیاستمدار تا نویسنده و روزنامه‌نگار و شاعر و هنرمند و دانشجو و استاد دانشگاه و معلم و روحانی و کاسب و کارگر. چون امکان حضور در کف خیابان را به دلیل ملاحظات امنیتی ندارید بهترین جا همان زندان است.

ترجیحا بدون دوربین و با کمترین همراه ممکن. به زندانیان امان بدهید و بگذارید حرف‌شان را راحت و صریح بزنند. آن مقداری که به حوزه قضایی مربوط است، خود به کار ببندید و باقی را به اطلاع سایر مقامات کشور برسانید. حداقل فایده‌اش این است که ملاحظه خواهید کرد بسیاری از اینهایی که امروز در زندان هستند نه عامل دشمنند نه فریب‌خورده استکبار. درد دارند و گاه برای دردهای کشور درمان‌های خوبی هم سراغ دارند. اگر هم کسی ایده یا پیشنهاد اجرایی خوبی داد که حداقل به بهبود وضع نظام قضایی کمک می‌کرد در مجازاتش تخفیف دهید یا آزادش کنید.

مرجع دوم همان فضای مجازی است. جنابعالی در توییتر و اینستاگرام صفحاتی دارید که به لطف دوستان صیانتی هر دو الان فیلتر هستند ولی صفحات شما (که به احتمال قوی در اختیار ادمین است) همانند دیگر مقامات کشور فعال است و کاربران دیگر نیز نظرات و کامنت‌هایی ذیل پست‌ها یا توییت‌های شما می‌گذارند. ممکن است برخی از مطالب هم تند و رادیکال یا حاوی الفاظ زشت باشند ولی بسیاری از نخبگان و صاحب‌نظران اگر بدانند کسی (خصوصا شخص رییس قوه) گاهی وقت می‌گذارد و نظرات‌شان را می‌بیند، حتما نکات و آرای مفیدی را با شما مطرح خواهند کرد. اگر خودتان هم فرصت نمی‌کنید (که پیشنهاد می‌کنم وقتی برای سر زدن به این صفحات بگذارید) از ادمین صفحات‌تان بخواهید گزارشی صریح و شفاف از نقدها و ایده‌هایی که ذیل پست‌های صفحه شما گذاشته می‌شود دراختیارتان بگذارد. از ظرفیت کلاب‌هاوس هم غفلت نکنید. کارکرد اصلی کلاب‌هاوس گفت‌وگو است و در ایام انتخابات نشان داد ظرفیت خوبی برای ارتباط مسوولان کشور با نخبگان و اقشار مختلف مردم دارد. حسنش در این است که بدون دغدغه‌های امنیتی می‌توانید بیایید و با مردم مستقیم صحبت کنید و حرف‌شان را بشنوید.

گروه سوم اهالی رسانه هستند خصوصا خبرنگاران حوزه قوه قضاییه که کمابیش هم با مسائل قوه آشنا هستند و هم صدای مردم و مخاطبین‌شان هستند. البته زمانی که سخنگوی قوه قضاییه بودید ارتباط مستمری با خبرنگاران داشتید و جلسات خبری‌تان مرتب برگزار می‌شد. حالا در کسوت رییس قوه فرصتی برای گفت‌وگو پیش‌بینی کنید نه پرسش و پاسخ. علاوه بر آن خبرنگارانی را که برای انجام وظایف حرفه‌ای شان در این مدت بازداشت و زندانی شده‌اند دعوت کنید و مطالبات‌شان و مشاهدات‌شان را بشنوید.

گروه چهارم که شاید از همه اینها مهم‌تر باشد همکاران شما در قوه قضاییه اعم از قضات شریف و باسواد و مستقل و پرسنل دانشور قوه قضاییه هستند که تعدادشان هم کم نیست. آنها در درون این ساختار کار می‌کنند؛ در خط مقدم ارتباط با مردم هستند و اگر فرصتی بیابند به نیکی مسائل و مشکلات قوه را همراه با راه‌حل‌هایی به شما منعکس می‌کنند. بسیاری از این افراد در هزارتوهای بروکراسی اداری و قضایی گم می‌شوند و چون مطابق با دانش و تجربه و شرافت‌شان ارج نمی‌بینند انگیزه خود را برای اصلاح از دست می‌دهند. همچنین دو گروه ذی‌نفع دیگر و همکار شما در محاکم قضایی وکلا و کارشناسان رسمی هستند.

این دو گروه چون وابستگی سازمانی به قوه ندارند و با زبان و آیین حقوقی هم آشنا هستند به بهترین نحو می‌توانند مشکلات نظام قضایی را در همه شؤون آن به شما منتقل کنند.  به اینها اضافه کنید دانشجویان و استادان و فعالان کسب و کار و کارآفرینان و خیلی‌های دیگر را. حال که علم گفت‌وگو را برافراشته‌اید خیلی‌ها هستند که باید صدای‌شان را بشنوید، اما ذکر سه نکته در پایان ضروری است: به مخاطبین اطمینان بدهید که حتی در صورت طرح صریح‌ترین نقدها به شما یا دیگر مسوولان کشور مشکلی برای‌شان پیش نخواهد آمد. اگر یک نفر پس از گفت‌وگو با شما دچار مشکل شود و گرفتاری برایش پیش بیاید دیگر آب رفته را نمی‌توان به جوی بازگرداند. دوم اینکه گزینشی گفت‌وگو نکنید و مخاطبین را صرفا از میان خودی‌ها برنگزینید. بخشی را تصادفی و بخشی را تعمدا از آنهایی انتخاب کنید که می‌دانید زبان سرخ و سر نترسی دارند و صریح‌اللهجه هستند. از بین خودی‌ها هم آنهایی را دعوت کنید که دسترسی کمتری به شما دارند. نهایتا هم اینکه خوب است پس از مدتی و چند جلسه گفت‌وگو از این جلسات، آنچه شنیده‌اید و تصمیمات و اقداماتی که برای رفع مشکلات کرده‌اید گزارشی به همه مردم و رسانه‌ها بدهید. بگذارید مردم بفهمند گوش شنوایی برای حرف‌شان هست و نقد و نظرها به کار بسته می‌شود. اطمینان دارم از این رویه ضرر نخواهید کرد.