قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران پلمب شد / عمو داود که بود

قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران پلمب شد.در میان پلمب سریالی کافه‌ها و رستوران ها، قدیمی‌ترین پیتزا فروشی تهران نیز چند روزی پلمب شد.

«پیتزا داوود» قدیمی‌ترین پیتزافروشی تهران است که به تازگی این مغازه نیز به خاطر عدم رعایت حجاب پلمب شده بود.

عمو داود، موسس و مالک اولین پیتزا فروشی تهران سال ۱۴۰۰ چشم از جهان فرو بست.

او در سال ۱۳۴۰ اولین پیتزا فروشی تهران و شاید ایران را در تهران، خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر افتتاح کرد و تا امروز هم پابرجاست. پیتزا داوود  در خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر قرار دارد که خیلی‌ها با پیتزاهاش خاطره دارند.

خیابان حافظ، بالاتر از جمهوری، خیابان نوفل لوشاتو، نرسیده به سفارت فرانسه یک کوچه تنگ و تاریک با در فلزی قرار دارد که برای خیلی از رهگذران ناشناخته است؛ کوچه لولاگر. داخل کوچه که شدی، فراموش کن که محصور در میان بازار های فروش گوشی موبایل و لوازم الکترونیکی دیگر هستی. این جا تهران است. سال ۱۳۴۰٫

پیتزا داوود ته این کوچه است. جعبه های نوشابه، بیرون مغازه روی هم قرار گرفته اند. برای زنده کردن هر تصوری که از رستورانی قدیمی و صمیمی کوچک در ذهن داریم، کافی است وارد شویم. «آقا داوود»، صاحب مغازه را از هیکل قوی اش می توان شناخت که پشت یخچالی قدیمی ایستاده می پرسد چی میل دارید؟!

پیتزا داوود نوستالژیک شکم گردهای حرفه‌ای تهران است. پیتزا داوود را اولین پیتزا فروشی تهران می‌دانند که هنوز هم پس از دهه ها، مشتریان پر و پا قرص خود را حفظ کرده بود.

گرچه سال‌ها از عمر ساختمان‌ها و کوچه لولاگر می‌گذرد اما با توجه به ادامه حیات در یک‌سوی کوچه و زندگی ساکنان در آن توسط مالکان اصلی، می‌توان نشانه‌هایی از زندگی قدیمی را در این محل دید.دیوار های مغازه پر است از اسکناس های کشور های مختلف، حکاکی نام داوود با چوب و یونولیت و امثال آن، تسبیح هایی در رنگ ها و اندازه های مختلف . اما در میان همه ی این ها یک جمله بیشتر از بقیه جلب توجه می کند : لطفا خالی نبندید.

 این مغازه نزدیک به نیم قرن است که هر شب، با نور خود کوچه ی لولاگر را روشن می کند. اگر جا به اندازه ی کافی برای نشستن نباشد، ناگزیری روی جعبه های تلنبار شده نوشابه پشت میز بنشینی، در حالی که روی آنها یک پتو انداخته شده تا کمی راحت تر بتوان نشست

مرحوم آقا داوود اگر احساس می کرد ، کسی در مغازه اش در حال لاف آمدن و یا خالی بستن است، زنگ فلزی زورخانه ای خود را به صدا در می آورد و می گفت  : خالی نبند! و این یعنی آن که در این پیتزافروشی نمی توانید «مخ کسی را بزنید»! شب ها مغازه اش زود بسته می شد.  همه  مشتری های ثابت آقا داوود می دانستند  او زود به خانه بر می رفت

اما مهم‌ترین و اصلی‌ترین دلیل حیات این کوچه زیبا؛ وجود اولین پیتزا فروشی تهران است که با سبک خاصی که دارد مردم را بسوی خود جذب کرده و رونق خاصی به محل بخشیده بود.

موقع بیرون آمدن، قبل از پرداخت پول، جمله ای می شنوید که فکر می کنم به ندرت از زبان کسی جز مادرتان شنیده اید : سیر شدی؟ و این همان رمز موفقیت پیتزا داوود است. همان پیتزا فروشی «بچه تهران»های مرکز نشین دهه پنجاه.