کار هست اما نیرو نیست / ۱۰۰ هزار فرصت شغلی بدون متقاضی ماند

علی رغم اینکه حدود ۳۰۰ هزار نفر در سطح استان تهران جویای کار هستند که ۱۰۰هزار فرصت شغلی بدون متقاضی در تهران وجود دارد.

به گزارش عرشه آنلاین، مطابق آمارها در تابستان ۱۴۰۲ نرخ مشارکت اقتصادی جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر استان تهران ۴۱.۲ درصد بوده، به عبارت دیگر از جمعیت ۱۵ ساله و بیشتر استان تهران ۴۱.۲ درصد یا شاغل یا خواهان انجام کار بوده اند. نرخ مشارکت اقتصادی استان نسبت به فصل مشابه سال قبل ۰.۹ درصد افزایش یافته است.

نرخ مشارکت اقتصادی در بین مردان چندین برابر زنان بوده به طوری که در بین مردان ۶۶.۸ درصد و زنان ۱۵.۶ درصد بوده است که تفاوت وضعیت جنسیتی بازار کار را نشان می‌دهد.

بررسی نرخ بیکاری نشان می‌دهد که ۷.۵ درصد از جمعیت فعال استان تهران در تابستان ۱۴۰۲ بیکار بوده‌اند. این نرخ نسبت به فصل مشابه سال قبل ۰.۳ درصد افزایش یافته است.

نرخ بیکاری برای جوانان ۱۸-۳۵ ساله ۱۲.۹ درصد بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل ۱.۱ درصد افزایش یافته است.قابل ذکر است این تفاوت در تابستان ۱۴۰۲ نسبت به فصل مشابه سال قبل افزایش نشان می‌دهد.

۳۰۰ هزار کارجو وجود دارد اما ۱۰۰ هزار فرصت شغلی خالی مانده است

محمد آذرپناه ، مدیر کارآفرینی و اشتغال اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان تهران در این باره بیان می کند که ۳۰۰ هزار نفر کارجو در سطح استان تهران وجود دارد, در حالی که از سوی دیگر۱۰۰ هزار فرصت شغلی وجود دارد که کارجویان از طریق آن می‌توانند مشغول کار شوند.

مدیر کارآفرینی و اشتغال اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان تهران با اشاره به اهمیت نهادهای مردمی اشتغال در اشتغال‌پذیری افراد می‌گوید: لزوم تحول در نهادهای اشتغال و کاریابی‌ها متناسب با بازار کار ضروری است. همه نهادها به ویژه کاریابی‌ها باید شیوه‌های نوین جست‌وجو و دستیابی به شغل را مورد توجه قرار دهند.

استناد وی در نیاز کارفرمایان به نیروی کار ماهر، وجود شهرک‌های صنعتی و بنگاه‌هایی است که به شدت خواهان نیروی کار هستند ولی نیروی مناسب را پیدا نمی‌کنند.

بیکاری بسیاری از فارغ‌التحصیلان و نبود کار مرتبط

به گفته آذرپناه هم اکنون بخش اعظمی از دانش آموختگان بیکار هستند و امکان یافتن شغل مناسب خود را ندارند، از این رو برای نزدیک کردن کارجو و کارفرما از طریق زمینه سازی برای بسترهای اشتغال و استفاده از ابزارهای مناسب باید اقدام کرد.

مدیر کارآفرینی و اشتغال اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان تهران معتقد است بازار کار کشور دچار تغییرات ماهوی شده و سهم عمده‌ای از بازار کار به سمت و سوی تحولات جدید رفته است، به نحوی که در حال حاضر بیش از ۳۰۰هزار نفر در سطح استان تهران جویای کار هستند ولی از سوی دیگر بیش از ۱۰۰هزار فرصت شغلی بدون متقاضی وجود دارد که یکی از چالش‌ها و تغییرات جدید حوزه بازار کار برای بنگاه‌ها و مراکز اشتغال و کارآفرینی به شمار می رود.

نیرو نیست!

اینکه در استان ها کارفرمایان با معضل تأمین نیرو روبرو هستند, صرفاً‌ مشکل تهران نیست, در برخی از استان های دیگر هم وجود دارد. در حال حاضر در  استان ها تأمین نیروی کار برای کارفرمایان به معضل جدی تبدیل شده است, نمایندگان کارگری علت این موضوع را دستمزد پایین و دولت علت آن را کاهش نرخ بیکاری می داند.

ساعت کاری زیاد در طول روز و سختی کار در مقابل دستمزد پایین، باعث شده است که کارگران شاغل واحدهای تولیدی  پس از یک سال به سمت شغل های دیگر و با اولویت شغل های کاذب بروند از این رو بیشتر افرادی که مجبور به ترک کار از واحدهای تولیدی می شوند عنوان می کنند که حتی دستفروشی نیز درآمد به مراتب بیشتری از کارکردن در کارخانه ها و واحدهای تولیدی دارد.

هادی ابوی, دبیر کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور با اشاره به اینکه در حال حاضر شغل هست اما شاغل نیست گفت: متأسفانه به دلایلی مانند حقوق کم, نیروی کار تمایلی به کار کردن ندارد. بارها از سوی کارفرما درخواست نیرو داده اند اما نیروی کار قبول نمی کند.

کارخانه‌ها نیازمند نیروی کار

 وی ادامه داد: بسیاری از کارفرمایان تمایل دارند که حقوقی بالاتر از حقوق وزارت کار را پرداخت کنند و نیروی کار جذب کنند. نیروی کار با تغییرات در بازار کار ترجیح می دهد که به سمت مشاغل نوین مانند مشاغل مجازی و اینترنتی برود. نیروی کار تحصیل کرده ما در راستای فرهنگ کار متأسفانه حاضر به فعالیت در خط تولید کارخانه ها نیستند, ترجیح می دهند با دانش خود در مشاغلی که درآمد بیشتر دارد مشغول کار شوند. به همین دلیل شرایط عرضه و تقاضای نیروی کار نسبت به گذشته تغییر کرده است.

وی ادامه داد: درحال حاضر مشاهده می‌کنیم که کارفرمایان شغل را ایجاد کرده اند، اما نیروی کاری برای شغل وجود ندارد، این شغل برگرفته از معیشت است. معیشت کارگران باید واقعی دیده شود. واقعیت جامعه این است که هزینه سبد معاش کارگر حدود ۱۵ تا ۱۶ میلیون تومان است. از آنجایی که چنین درآمدی برای یک کارگر در یک شغل دیده نمی‌شود، به صورت اجباری کارگر مجبور است مدام به دنبال شغلی باشد که درآمد بهتری داشته باشد.