هشدار جدی ناسا | ایران تا سی سال دیگر غیرقابل سکونت می‌شود!

سازمان فضانوردی امریکا با انتظار گزارشی از وضعیت وخیم برخی سرزمین های جنوبی آسیا خبر داد. ناسا در بخشی از این گزارش تاکید داشته که ایران تا سی سال دیگر قابل زندگی کردن نخواهد بود.

به گزارش اقتصادآنلاین؛ سازمان فضانوردی آمریکا، ناسا با انتشار گزارشی درباره پیامد‌های گرم شدن کره زمین اعلام کرد که تا سی سال دیگر برخی مناطق جهان، از جمله ایران قابل زیست نخواهند بود.

به نظر دانشمندان ناسا، تا سال ٢٠٥٠ مناطق جنوب آسیا، حوزۀ خلیج فارس شامل ایران، عمان و کویت و همچنین کشورهای حاشیه دریای سرخ نظیر مصر، عربستان، سودان، اتیوپی، سومالی و یمن قابل زندگی نخواهند بود.بر پایه این گزارش، برخی ایالت‌های آمریکا نظیر آرکانزاس، میزوری و آیووا نیز تا سال ٢٠٧٠ به سرنوشتی مشابه دچار خواهند شد.

 ایسنا به نقل از آروور نوشت: "هیئت بین‌دولتی تغییر اقلیم" (IPCC) تخمین می‌زند که با افزایش دمای جهانی تا پایان قرن در مقایسه با سطح دما پیش از صنعتی شدن، فراوانی دوره‌های گرمای شدید بیشتر می‌شود. در آمریکا، گرما در حال حاضر موضوع گزارش‌های مربوط به آب و هوا است و شاید موجب شود که طی ۳۰ سال آینده، بسیاری از افراد جان خود را از دست بدهند. از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰، گرما سالانه به مرگ مستقیم بسیاری از مردم منجر شده است. پس از آن سیل، گردباد و رعد و برق و در نهایت سرما و برف، از عوامل مرگ و میر بوده‌اند. در آمریکا، دوره‌های گرمای شدید طی ۴۰ سال گذشته، بیش از دو برابر شده‌اند.

 خاورمیانه تا ۳۰سال دیگر غیرقابل سکونت خواهد شد!

در همین رابطه رویداد۲۴  نوشت: «هیات بین‌دولتی تغییر اقلیم» (IPCC) پیش‌بینی کرده که با افزایش دمای جهانی تا پایان قرن در مقایسه با سطح دما پیش از صنعتی شدن، فراوانی دوره‌های گرمای شدید بیشتر می‌شود. از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰، گرما سالانه به مرگ مستقیم بسیاری از مردم منجر شده است. پس از آن سیل، گردباد و رعد و برق و در نهایت سرما و برف، از عوامل مرگ و میر بوده‌اند. در آمریکا، دوره‌های گرمای شدید طی ۴۰ سال گذشته، بیش از دو برابر شده‌اند.

دانشمندان برای اندازه‌گیری میزان ناراحتی ناشی از گرما و خطر ناشی از آن برای سلامتی، از دو شاخص استفاده می‌کنند. شاخص گرما که ترکیبی از دمای محیط و رطوبت نسبی است و همچنین، «دمای حباب تر» یا «دمای حباب مرطوب» (wet-bulb temperature) که یک شاخص دقیق‌تر به شمار می‌رود. دمای حباب تر، پایین‌ترین دمای یک جسم یا بدن را مشخص می‌کند که هنگام تبخیر رطوبت ایجاد می‌شود.

در این گزارش آمده مدل‌های پیش بینی اقلیمی ناسا تلاش کرده‌اند شاخصی برای تشخیص احتمال بقا در آینده ایجاد کنند. شاخص «دمای حباب‌ تر» شاخصی است که برای تشخیص حیات در نظر گرفته شده است. بر اساس پیش بینی ناسا شاخص دمای حباب‌تر به زودی در برخی نقاط به حدی بالا خواهد رفت که دیگر موجودات زنده قادر به حیات نیستند. این مساله برای جنوب آسیا، کشور‌های خلیج فارس از جمله ایران، عمان و کویت و دیگر کشور‌ها در حاشیه دریای سرخ از جمله مصر، عربستان، سودان، اتیوپی، سومالی و یمن تا سال ۲۰۵۰ حادث خواهد شد. برخی دیگر از نقاط جهان از جمله بزریل هم احتمالا تا سال ۲۰۷۰ دمای حباب‌تر ۳۵ درجه را تجربه خواهند کرد.

این پیش‌بینی قبلا توسط یک موسسه آلمانی هم اعلام شده بود. موسسه ماکس پلانک آلمان شش ماه پیش گزارشی منتشر کرده بود که نشان می‌داد تا سال ۲۰۵۰ برخی شهر‌های خاورمیانه غیر قابل سکونت خواهند شد. نشریه فارین پالسی هم در آگوست ۲۰۲۱ گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد خاورمیانه یکی از مناطقی خواهد بود که در سال‌های آینده بیشترین تاثیرات را از تغییرات اقلیمی خواهد داد و کمترین امکانات را برای مقابله با این مساله دارد.

بر اساس این گزارش، دمای بسیاری از شهر‌های خاورمیانه در همین تابستان گذشته بیشترین رکورد را زده است. بدتر از همه اینکه این افزایش دما تازه شروع یک روند است. تا سال ۲۰۵۰ دمای هوا در خاورمیانه دو برابر میانگین جهانی افزایش خواهد یافت. میانگین افزایش دما تا سال ۲۰۵۰ برای جهان ۱.۵ درجه پیش‌بینی شده، اما برای خاورمیانه این عدد ۴ درجه است. بر اساس گزارش موسسه ماکس پلانک آلمان بسیاری از شهر‌های خاورمیانه ممکن است قبل از پایان قرن به معنای واقعی غیر قابل سکونت شوند. این منطقه به دلیل جنگ و درگیری‌های فرقه‌ای قادر به رویارویی با چالش تغییرات اقلیمی نیست.

کشور‌های خاورمیانه اغلب توسط دولت‌های خودکامه اداره می‌شوند و زیرساخت‌های انرژی در این کشور‌ها فرسوده شده و فساد ریشه‌ای مانع از ارتقای زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر می‌شود. گزارش‌ها نشان می‌دهد در سه دهه گذشته انتشار گاز‌های گلخانه‌ای در این منطقه بیش از سه برابر شده است.

جوز لیلیولد کارشناس آب و هوای خاورمیانه و مدیترانه در موسسه ماکس پلانک گفته خاورمیانه در انتشار گاز‌های گلخانه‌ای از کل اتحادیه اروپا پیشی گرفته و به طور خاص تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار دارد.

استفاده از لوازم تهویه هوا در کشور‌هایی مانند عراق، لبنان، سوریه و یمن یک حرکت لوکس به شمار می‌رود. این کشور‌ها درگیر جنگ، تحریم‌های غرب و نخبگان حاکم خودکامه‌اند و با افزایش دما و خشکسالی مزارع شاهد اعتراضات گسترده علیه کمبود خدمات اولیه بوده‌اند. ناآرامی‌های اجتماعی اتفاق حتمی آینده این مناطق است و یکی از ریشه‌های آن تغییرات اقلیمی است.

در ایران در سال ۲۰۱۷ نقاط کویری ایران رکورد گرم‌ترین منطقه جهان با درجه حرارت ۵۴ درجه را از آن خود کرد. خشکسالی مکرر و وابستگی به نیروگاه‌های برق آبی عملا کاهش تولید برق را به دنبال داشته و همین مساله زمینه‌ساز اعتراضات سال ۲۰۲۱ و اعتراضات آتی خواهد بود.

یک شاخص حرارتی برای ارزیابی میزان خطر

دانشمندان برای اندازه‌گیری میزان ناراحتی ناشی از گرما و خطر ناشی از آن برای سلامتی، از دو شاخص استفاده می‌کنند. شاخص گرما که ترکیبی از دمای محیط و رطوبت نسبی است و همچنین، "دمای حباب تر" یا "دمای حباب مرطوب" (wet-bulb temperature) که یک شاخص دقیق‌تر به شمار می‌رود. دمای حباب تر، پایین‌ترین دمای یک جسم یا بدن را مشخص می‌کند که هنگام تبخیر رطوبت ایجاد می‌شود. این شاخص به سادگی توانایی بدن ما برای خنک شدن به لطف تعریق در هوای گرم و مرطوب را اندازه‌گیری می‌کند. سپس، ایده اصلی این خواهد بود که تعریف کنیم بدن ما از چه سطحی به بعد، دیگر نمی‌تواند خود را خنک کند. خطر مرگ واقعی، از این سطح آغاز می‌شود.

در حال حاضر، شاخص بررسی دما با استفاده از تجهیزات الکترونیکی ایستگاه‌های هواشناسی که با داده‌های ماهواره‌ای کار می‌کنند، محاسبه می‌شود. ناسا از دستگاه‌های پیشرفته‌ای مانند "صداگیر مادون قرمز جو" (AIRS) و "اکواسترس" (ECOStress) استفاده می‌کند. این سازمان آمریکایی در حال حاضر در حال توسعه یک پروژه جدید به نام "ماموریت زیست‌شناسی و زمین‌شناسی سطحی" (SBG) است تا اطلاعات دقیق‌تری را در مورد فرآیند تبخیر رطوبت به دست بیاورد.

برخی از نقاط جهان تا سال ۲۰۵۰ بیش از اندازه گرم خواهند بود

دانشمندان بر این باورند که بالاترین میزان دمای حباب تر که یک انسان می‌تواند تحمل کند، ۳۵ درجه سلسیوس به مدت ۶ ساعت است. بررسی‌های ناسا از سال ۲۰۰۵، بارها به دمای حباب تر بالای ۳۵ درجه سلسیوس اشاره کرده‌اند؛ به ویژه در مناطق نیمه گرمسیری پاکستان و خلیج فارس. طی ۴۰ سال اخیر، میزان دمای حباب تر، سه برابر شده است. بیشتر مناطق گرم و مرطوب سیاره ما دارای یک دمای حباب تر شاخص هستند که معمولا از ۲۵ تا ۲۷ درجه سلسیوس تجاوز نمی‌کند.

مدل‌های پیش‌بینی آب و هوای ناسا سعی دارند به تعیین کشورهایی بپردازند که شاخص دمای حباب تر آنها به زودی برای زنده ماندن، بیش از اندازه بالا خواهد بود. این وضعیت از سال ۲۰۵۰، برای جنوب آسیا، حومه خلیج فارس از جمله ایران، عمان، کویت و کشورهای حاشیه دریای سرخ مانند مصر، عربستان سعودی، سودان، اتیوپی، سومالی و یمن صدق خواهد کرد.

همچنین انتظار می‌رود که شرق چین و همچنین، بخش‌هایی از جنوب آسیا و برزیل نیز تا سال ۲۰۷۰، از دمای ۳۵ درجه سلسیوس تجاوز کنند. ناسا سرنوشت مشابهی را برای برخی از ایالت‌های آمریکا مانند آرکانزاس، میزوری و آیووا در ۵۰ سال آینده پیش‌بینی می‌کند. با وجود این، پژوهشگران خاطرنشان می‌کنند که خطر مرگ حتی با شاخص‌های کمتر از ۳۵ درجه سلسیوس نیز وجود دارد. برای نمونه، طی موج گرمای ژوئن سال ۲۰۲۱ در شمال غربی آمریکا و غرب کانادا که تقریبا ۱۴۰۰ مورد مرگ و میر به جا گذاشت، دمای حباب تر از ۲۵ درجه سلسیوس تجاوز نکرد. به محض این که این شاخص از دمای طبیعی بدن فراتر برود، نشان‌دهنده خطر برای سلامتی خواهد بود.

"بوف نیوز ۲۴" (boufnews۲۴) نیز بازتاب این خبر را این گونه مطرح کرد: بررسی ناسا، مناطقی را نشان می‌دهد که طی ۳۰ سال آینده به خاطر گرمای جهانی، قابل سکونت نخواهند بود. میزان افزایش دما نسبت به دوران پیش از صنعتی شدن، عواقب جدی برای زمین دارد. دانشمندان بر این باورند که تا سال ۲۰۵۰، جنوب آسیا، خلیج فارس شامل ایران، عمان، کویت و همچنین کشورهای هم مرز با دریای سرخ مانند مصر، عربستان سعودی، سودان، اتیوپی، سومالی یا حتی یمن دیگر قابل سکونت نخواهند بود. آسیای جنوبی، برزیل و ایالت‌های آمریکا مانند آرکانزاس، میزوری و آیووا نیز ممکن است در سال ۲۰۷۰ با سرنوشت مشابهی روبه‌رو شوند.

تبعات سنگین افزایش تنها نیم درجه گرمای زمین

تنها نیم درجه گرمای بیشتر کره زمین می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. این میزان گرمایش زمین، انسان‌ها را تقریباً سه برابر بیشتر در معرض خطر گرمای شدید و صد‌ها میلیون نفر را در معرض کمبود آب قرار می‌دهد.

با نیم درجه گرمای بیشتر، حشرات دو برابر و گیاهان سه برابر بیشتر در معرض خطر انقراض قرار می‌گیرند و یخ‌های اقیانوس منجمد شمالی به جای یک بار در طول یک قرن، هر ۱۰ سال آب می‌شوند.

به گفته کارشناسان، بین جهانی که گرم‌تر شدن آن به ۱.۵ درجه سانتی گراد در مقایسه با دوران قبل از صنعت محدود شود یعنی همان هدف ایده آلی که در توافقنامه پاریس آمده است، و سیاره‌ای با حداکثر دو درجه گرمای بیشتر، تفاوت‌ها عمیق و حتی گاهی حیاتی است.

سازمان ملل اواسط ماه سپتامبر هشدار داد در حالی که گرم‌تر شدن زمین در حال حاضر به ۱.۱ درجه سانتی گراد رسیده است و تعهدات فعلی برای کاهش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جهان را مستقیم به گرم شدن «فاجعه بار» ۲.۷ درجه سانتیگراد سوق می‌دهد.

در اینجا برخی از پیامد‌های مورد انتظار، بر اساس گزارش ویژه کارشناسان آب و هوای سازمان ملل IPCC (پایان سال ۲۰۱۸) در مورد جهانی با دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد گرم‌تر و آخرین گزارش وضعیت آب و هوا توسط کارشناسان آب و هوا سازمان ملل متحد (اوت ۲۰۲۱)، ذکر شده است:

به مناسبت گروه کارشناسان سازمان ملل یک اطلس آنلاین منتشر کرد (https://interactive-atlas.ipcc.ch) که امکان مشاهده پیامد‌های مختلف پیش بینی شده را در هر منطقه ممکن می‌سازد.

موج‌های گرما: موج‌های گرمای شدید در زمینی با یک و نیم درجه سانتی گراد گرمای بیشتر، ۴.۱ برابر، با دو درجه افزایش، ۵.۶ برابر و با چهار درجه افزایش ۹.۴ برابر بیشتر می‌شوند. برای قله‌های گرمایی شدیدتر و نادرتر، این احتمالات برای یک و نیم درجه گرمای بیشتر به ۸.۶ برابر بیشتر، برای دو درجه گرمتر به ۱۳.۹ برابر و با چهار درجه سانتی گراد بیشتر به ۳۹.۲ برابر می‌رسد.

از نظر جمعیت در معرض تهدید، با یک و نیم درجه گرمای بیشتر، ۱۴ درصد از انسان‌ها احتمالا حداقل هر ۵ سال یکبار در معرض پیامد‌های گرمایش زمین قرار می‌گیرند، اما با دو درجه افزایش این رقم به ۳۷ درصد

بدی آب و هوا: گرمایش تأثیر مستقیمی بر رژیم بارندگی دارد که ارتفاعات بلند نیمکره شمالی و جنوبی، مناطق گرمسیری و بسیاری از مناطق مستعد باران‌ها موسمی افزایش می‌یابد، اما در مناطق نیمه گرمسیری کمیاب می‌شود و تهدید خشکسالی‌های مکرر را به دنبال دارد

در سطح فعلی گرمایش، وقوع بارش شدید ۱.۳ برابر بیشتر از دوران پیش از صنعتی شدن است، این میزان با یک و نیم درجه افزایش گرمایش زمین به ۱.۵ برابر بیشتر، با دو درجه گرمای بیشتر به ۱.۷ برابر و با چهار درجه گرمای بیشتر به ۲.۷ برابر بیشتر از آن دوران می‌رسد.

میزان رطوب هوا نیز که در سطح فعلی گرمایش ۶.۷ درصد بیشتر از دوران پیش از صنعتی شدن است، با یک و نیم درجه سانتی گراد گرمای بیشتر، ۱۰.۵ برابر بیشتر، با دو درجه گرمای بیشتر ۱۴ درصد بیشتر و با چهار درجه گرمای بیشتر ۳۰ درصد بیشتر افزایش می‌یابد.

خشکسالی: مناطق تحت تأثیر قرار گرفته، در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد گرمتر، دو برابر بیشتر در معرض خشکسالی قرار می‌گیرند. در دمای دو درجه گرمتر، ۲.۴ برابر بیشتر و در دمای چهار درجه گرمتر ۴.۱ برابر بیشتر در معرض این پدیده خواهند بود.

اما محدود کردن گرمایش خطر کمبود آب را تا نصف کاهش می‌دهد. بدین ترتیب ۱۸۴ تا ۲۷۰ میلیون نفر از بدتر شدن «تنش آبی» در سراسر جهان در دمای ۱.۵ درجه سانتیگراد به جای + ۲ درجه سانتی گراد نجات خواهند یافت

مهار خشکسالی همچنین بلایای احتمالی مانند آتش سوزی جنگل‌ها را محدود می‌کند.

کشاورزی: ​​در جهانی با دمای ۲ درجه سانتی گراد بیشتر، ۷ تا ۱۰ درصد از زمین‌های چرا از بین می‌رود که پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی شدیدی دارد. تولیدات کشاورزی نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در مناطق گرمسیری، برداشت ذرت در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد بیشتر، ۳ درصد و در دمای ۲ درجه سانتی گراد بیشتر، ۷ درصد کاهش می‌یابد.

اقیانوس ها: انتظار می‌رود در جهانی با دمای ۲ درجه سانتی گراد بیشتر، سطح دریا تا سال ۲۱۰۰ حدود ۴۳ سانتی متر (و تا دو متر در سال ۲۳۰۰) افزایش یابد، اما در دنیایی با دمای ۳ درجه سانتی گراد گرمتر یا ۴ درجه سانتی گراد گرمتر، ۸۴ سانتی متر افزایش یابد.

محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه سانتی گراد، سطح افزایش را به ۱۰ سانتی متر کاهش می‌دهد، در حالی که به گفته کارشناسان بیش از یک میلیارد نفر تا اواسط قرن در مناطق ساحلی آسیب پذیر زندگی خواهند کرد.

قطب شمال بیش از سایر مناطق در حال گرم شدن است و تابستان بدون یخ در این اقیانوس در دمای ۱.۵ درجه سانتی گراد گرمتر هر ۱۰۰ سال، اما در دمای دو درجه سانتی گراد گرمتر هر ۱۰ سال پیش بینی می‌شود.

تنوع زیستی: همه این تغییرات تأثیر مستقیم بر همه انواع موجودات زنده دارد. تقریباً ۷ درصد از اکوسیستم‌ها در دمای ۱.۵ درجه سانتیگرادگرمتر و ۱۳ درصد در دمای ۲ درجه سانتیگراد گرمتر تغییر می‌کند. در نتیجه زیستگاه، ۶ درصد حشرات، ۸ درصدگیاهان و ۴ درصد مهره داران در موارد کم، ۵۰ درصد کاهش می‌یابد ارقامی که با دو درجه گرمایش بیشتر به ۱۸ درصد حشرات، ۱۶ درصد گیاهان و ۸ درصد مهره داران افزایش می‌یابد. در دمای ۴ درجه سانتیگراد گرمتر، نیمی از گونه‌های جانوری و گیاهی تهدید خواهند شد.