ترجیح معلمان به کلاس‌های حضوری

محمد داوری در روزنامه اعتماد نوشت:از میان گروه‌هایی که درگیر آموزش و پرورش هستند شاید بیش از همه دانش‌آموزان مخالف و والدین موافق حضوری شدن کلاس‌ها هستند چرا که برگشت به مدارس پادگانی و تن دادن به قواعد و مقررات خشک مدارس کابوس بیشتر دانش‌آموزان به ویژه دانش‌آموزانی است که چندان انگیزه‌ای برای تحصیل ندارند و از سویی بیش از همه والدین از مدیریت فرزندان‌شان و وادار کردن آنها به حضور در کلاس‌های آنلاین و انجام تکالیف مدرسه خسته شده‌اند و به‌شدت علاقه‌مند هستند در صورت تامین و تضمین سلامت دانش‌آموزان، کلاس‌ها حضوری برگزار شود. در این میان برخلاف تصور عموم مردم، معلمان ترجیح می‌دهند که کلاس‌ها حضوری برگزار شود، چرا که معلمان نیز در این مدت که کلاس‌ها غیرحضوری برگزار شد علاوه بر ساعات رسمی برگزاری کلاس‌ها، در طول شبانه‌روز درگیر پیگیری انجام تکالیف و فعالیت‌ها و پاسخ به پرسش‌های دانش‌آموزان و والدین بودند و در واقع تمام روز آنها و حتی ساعاتی از شب نیز به کارهای مرتبط با درس و کلاس و مدرسه اختصاص داده می‌شد ضمن اینکه از گوشی یا تبلت و لپ‌تاپ‌های خود استفاده می‌کردند و هزینه اینترنت نیز برعهده آنها بود و اگر مزاحمت‌هایی که برای اعضای خانواده معلمان ایجاد می‌شد را هم بخواهیم به آن اضافه کنیم مشخص خواهد شد که کلاس‌های غیرحضوری برای معلمان بسیار سخت‌تر و پرزحمت‌تر از کلاس‌های حضوری است لذا تردیدی نیست که تقریبا همه معلمان ترجیح می‌دهند کلاس‌ها حضوری برگزار شود و این تصور که معلمان راحت‌طلب شده‌اند و مخالف برگزاری حضوری کلاس‌ها هستند، واقعیت ندارد. هرچند هستند معلمانی که به هر دلیلی علاقه‌مند به غیرحضوری بودن کلاس‌ها بوده و در صورت استمرار کلاس‌های آنلاین رضایت بیشتری خواهند داشت. البته نباید این واقعیت را هم نادیده گرفت که تجربه معلمان در این دو سال کرونایی در واقع گذری اجباری از شیوه‌های سنتی بود و باید دستاوردهای مثبت آموزش غیرحضوری را حفظ کرد  به عبارتی بهترین گزینه برای اینکه کیفیت آموزشی افزایش یابد استفاده از امکانات نرم‌افزاری و شبکه‌های اجتماعی و دسترسی‌های آنلاین و ارتباطات آفلاین معلمان و دانش‌آموزان است که در بحث بررسی تکالیف و فعالیت‌های درسی و ارایه پژوهش‌های دانش‌آموزی و برگزاری آزمون‌ها و نظرسنجی‌ها و به اشتراک گذاشتن تجربیات کاربرد گسترده‌ای دارد و علاوه بر سرعت بخشیدن به فعالیت‌ها بر کیفیت آموزش هم خواهد افزود به ویژه برای برخی از درس‌ها و برخی از مقاطع تحصیلی بشتر مصداق دارد.

اما متاسفانه یک نگرانی عمیق و گسترده هم وجود دارد که سیستم مدیریتی و اداری آموزش و پرورش با تمایل شدیدی که به بازگشت به گذشته دارد مانع استمرار تجربیات مثبت آموزش غیرحضوری شود و دوباره همان شیوه‌های سنتی و کلاس‌های خشک سخنرانی محور در مدارس مرسوم شود و در این دنیای پر از امکانات متنوع و جذاب و شیوه‌های مدرن و هیجان‌انگیز و تاثیرگذار، مدارس و کلاس‌های درس موجب کم‌انگیزه شدن و فراری دادن دانش‌آموزان از درس و مدرسه شوند.