فتوشاپ هالک را باد کرد یا اینستا؟

سیدسورنا ساداتی : هدف و تلاش، کوشش و برنامه‌ریزی تا رسیدن به آن می‌تواند عامل حرکت هر فردی باشد. براساس هدفی که داریم، معنایی که در زندگی پیدا کرده‌ایم و اولویت‌هایی که داریم مسیر حرکت و شتاب هر کدام از ما متفاوت است. روزی که مارتین فورد با یک هُل ساده سجاد غریبی را چند متری پرت کرد فکر می‌کردیم هالک ایرانی با تفاوت دنیای واقعی و مجازی آشنا شده و دیگر آبروی خودش و کشور را نخواهد برد اما او چنان در باد عکس‌های فتوشاپی و لایک‌ها بود که دوباره اشتباه کرد. عکس‌های اولش فتوشاپی بود و ما خاص بودنش را باور کردیم اما لایک‌های ما باعث شد او هم باور کند که توانمندی ویژه‌ای دارد و راه بازگشتی برایش باقی نماند تا این‌که روی رینگ خیلی ترحم‌برانگیز شد. او در حد یک تماشاگر معمولی فیلم‌های اکشن یا هوادار مسابقات بوکس و یواف سی هم بلد نبود تظاهر به بوکسور بودن کند، نه گارد درستی داشت، نه ضربات استانداردی و نه دفاع حسابی. جوری گوشه رینگ قرارگرفت که انگار داور دلش سوخت و او تازه از باد دنیای فتوشاپی خودش که با لایک‌های ما تقویت شده بود پرت شد به دنیای واقعی. ای‌کاش روزی که مارتین فورد از مسابقه انصراف داد او واقعیت را درک می‌کرد تا مجبور نباشد با چشمانی گریان از هموطنانش عذرخواهی کند. باخت بد نیست، ما در جام‌جهانی ۲۰۱۴ بعد از یک نمایش عالی به آرژانتین باختیم و زمان ویلموتس هم با بازی‌های ضعیف  به بحرین و عراق باختیم اما تفاوت باخت اول و دو باخت بعدی خیلی زیاد بود. درست مثل باخت فاجعه‌ای که سجاد غریبی رقم زد. او نمونه‌ای از آدم‌هایی است که می‌خواهند توی چشم باشند. به‌هزار و یک ترفند خودشان را متقاعد می‌کنند که حق‌دارند موفق باشند؛ بدون تلاش، بدون هدف و بدون برنامه‌ریزی. او به حریف نباخت، به فتوشاپ خودش باخت و کسانی که از او یک فرد خاص ساختند. او تحقیر شد چون  مثل خیلی از شاخ‌های مجازی که ادعای زیادی دارند به‌جای تلاش، دنبال راه‌میانبر بود. به‌جای عرق ریختن ژست گرفت و به‌جای برنامه‌ریزی حرف زد و کری خواند. تمام تفاوت دنیای مجازی و زندگی واقعی هم در این است که این‌جا اگر فقط به دنبال شهرت باشی و بابتش تلاش نکرده باشی، تنبیه می‌شوی.