روایتی از تجمع معلمان در 50 شهر | حرف‌های 10 ساله معلمان چیست؟

معلمان برای اجرای لایحه رتبه‌بندی دوباره تجمع کردند اما این بار تجمع آنان در بیش از ۵۰ شهر برگزار شد. این سومین تجمع سراسری معلمان در سه ماه گذشته است.

اگرچه مطالبه اصلی آنها در این تجمع اجرای عادلانه رتبه‌بندی فرهنگیان است، اما در کنار آن، اجرای همسان‌سازی دائمی حقوق بازنشستگان با شاغلین را هم مطرح کردند. با این حال عصر پنجشنبه تصاویر و ویدیوهایی از طرح مطالبات و اعتراضات معلمان در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد. معلمان استان‌های مختلف در بیانیه‌های خود اعلام کردند که خواسته هایشان کاملاً صنفی بوده و در این اعتراض‌ها نگاه سیاسی ندارند. همچنین در این بیانیه‌ها مطالبه اصلی معلمان اجرای اصولی و کامل نظام رتبه‌بندی بعد از گذشت ۱۰ سال به‌عنوان نظام سنجش صلاحیت‌های عمومی و تخصصی و حرفه‌ای و ارتقای شغلی معلمان است. آنها بر این باورند که بودجه تعیین‌شده برای اجرای این لایحه کافی نیست‌. آن‌طور که علیرضا منادی رئیس کمیسیون آموزش گفته بود دولت با اجرای لایحه رتبه‌بندی معلمان تا سقف ۲۵ هزار میلیارد تومان موافقت کرده است. لایحه‌ای که هم اکنون در مجلس شورای اسلامی در حال بررسی است و گفته می‌شود در صورت تصویب از ابتدای مهر ماه ۱۴۰۰ منظور می‌شود. دراین باره محمدباقر قالیباف رئیس مجلس نیز اعلام کرد که معلمان باید بدانند که این قانون هر زمان به تصویب برسد از ۳۱ شهریور ۱۴۰۰ شامل حال آنها خواهد شد البته برای امسال (نیمه دوم امسال) بودجه رتبه‌بندی فرهنگیان در سقف ۱۲ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان پیش‌بینی شده است و در سال ۱۴۰۱ با اعتبار ۲۵ هزار میلیارد تومان اجرا خواهد شد. با این حال لایحه رتبه‌بندی معلمان سال‌هاست که در بند اما و اگرها است. لایحه‌ای که هدفش ارتقای شغلی معلمان است و بر اساس این لایحه هر فردی که پست معلمی در کشور دارد، رتبه‌بندی می‌شود و در کل معلمان در پنج گروه با نام‌های معلم پایه، معلم ارشد، معلم خبره، معلم سرآمد و استاد معلم رتبه‌بندی خواهند شد. همچنین بر مبنای این لایحه حقوق معلمان نیز بر اساس سطح کیفی کار آنها تعیین می‌شود. ضمناً بر اساس مصوبه کمیسیون آموزش مجلس معلمانی که از شهریورماه سال‌جاری بازنشسته می‌شود نیز مشمول رتبه‌بندی خواهند شد.

 معلمان چه می‌خواهند؟

سال‌هاست که معلمان درباره لایحه رتبه‌بندی می‌گویند و می‌خواهند که نظام پرداختی عادلانه شود.موضوعی که محمدرضا نیک‌نژاد به عنوان یکی از معلمان به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «انتقادات و اعتراضات پی‌درپی و سریالی معلمان در این روزها و هفته‌ها بیش از اینکه به‌خاطر اجرا باشد به‌خاطر دور زدن قانون مدیریت خدمات کشوری است. چندین بار در روزهای گذشته رئیس مجلس و مسئولان دولتی اعلام کردند لایحه رتبه‌بندی معلمان را اجرا می‌کنند اما نکته اصلی دور زدن و تغییرات ایجاد شده در این لایحه است. در لایحه اولیه قرار بود که یک معلم با هم رتبه خودش در دانشگاه اختلاف حقوقی به اندازه ۲۰ درصد داشته باشد. یعنی هرمعلم حداقل ۸۰ درصد حقوق اعضای هیأت علمی دانشگاه را دریافت کند. اما حالا خبرهای خوبی در این بار به‌گوش نمی‌رسد. این لایحه قرار است بزودی تصویب شود اما آن هدف اولیه در لایحه رتبه‌بندی یعنی همان ۸۰ درصد حقوق معلمان با اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها لحاظ نمی‌شود. مجلسی‌ها هم تنها به این بسنده می‌کنند که یک افزایش ناچیزی در این چند سال به حقوق معلمان اضافه شود. هم اکنون دریافتی معلمان حدود ۵ تا ۶ میلیون تومان است و یک معلم چگونه می‌تواند با این حقوق زندگی کند. فرهنگیان از این موضوع نگرانند. براساس نظر اعضای کمیسیون آموزش مجلس به معلمان با رتبه آموزشیار معلم ۲۵ درصد، مربی معلم ۴۵ درصد، استادیار معلم ۶۰ درصد، دانشیار معلم ۷۰ درصد و استاد معلم ۷۵ درصد به مجموع حقوق، مزایا افزوده می‌شود اگر چه این درصد افزایش‌ها شاید نتواند شکاف دریافتی معلمان را پر کند.

تبعیض در پرداخت‌ها

علی علیپور فعال صنفی و معلم آموزش و پرورش اما نگاه دیگری به این اعتراض‌ها دارد. او به موضوع تبعیض پرداختی‌ها اشاره می‌کند که موجب شده یک معلم به مشاغل دیگری روی آورد که هیچ تناسبی با معلمی ندارد: «یکی از اهداف اصلی قانون مدیریت خدمات کشوری متناسب‌سازی حقوق و مزایای همه کارکنان دولت و تلاش برای رفع تبعیض میان کارکنان همتراز در همه بخش‌ها است اما وجود برخی از تبصره‌ها در فصل ۷۳ این قانون باعث شده تا به مرور هر دستگاهی به فراخور درآمدهای اختصاصی خودش نسبت به پرداخت مزایا برای شاغلانش تصمیم‌های متفاوتی در پیش بگیرد. تا جایی که به مرور این بخش از قانون مدیریت خدمات کشوری دیگر کارایی ندارد و البته آموزش و پرورش نیز درآمد اختصاصی و خاص ندارد نتیجه این شد که تفاوت پرداخت میان شاغل هر دستگاهی با شاغلان آموزش و پرورش یک فاصله عجیب و غیرقابل باوری دارد. وجود همین تبعیض‌ها باعث شده که معلمان نسبت به این موضوع معترض باشند. علی‌رغم نجابتی که همه این سال‌ها در برابر تمام وعده درمانی‌هایی که دولت‌های گذشته به آنها داده‌اند این بار خواستند تا صدایشان را به گوش مسئولان برسانند.» او می‌گوید: «هیچ مقام مسئولی در کشور نمی‌شناسیم که به این تبعیض غیرقابل توجیه اعتراف نکرده باشد و خواستار از بین بردن فاصله‌ها نباشد.البته این را هم می‌دانیم که منابع دولت کم است اما در همین شرایط ویژه ما شاهد افزایش چشمگیر حقوق سایر کارمندان دولت بودیم. وقتی این افزایش به معلمان می‌رسد مجلس با کمبود‌ها مواجه می‌شود. همین مسأله موجب شده که معلمان احساس رها شدگی داشته باشند. ما فکر می‌کنیم فراموش شده‌ایم. همین احساس موجب شد تا معلمان دست به اعتراض بزنند متأسفانه وضعیت معیشتی برخی از معلمان خوب نیست. بسیاری از آنها مجبور شدند به سمت شغل‌هایی بروند که ارتباطی با حوزه پرورشی و آموزشی ندارد.»

مطالبات  ۱۰ ساله  معلمان چیست؟

طرح رتبه‌بندی معلمان در یک‌سال گذشته بیشترین تکرار را در بین سخنان مسئولان آموزش و پرورش داشته تا جایی که دو روز پیش یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش، در نخستین اظهار نظر درباره «لایحه رتبه‌بندی معلمان» گفت: «به محض ابلاغ برای اجرا، این لایحه را عملیاتی می‌کنیم.» این موضوع مورد انتقاد بهمن جهان تیغ معلم سیستانی است او در این باره می‌گوید: «آنقدر درباره رتبه‌بندی صحبت شده که خودمان هم نمی‌دانیم آخرش چه می‌شود. هر روز یک خبر می‌آید و ما هم فقط منتظر اجرا هستیم. طرح رتبه‌بندی ۱۰ سال است در مجلس مطرح شده است و در این ۱۰ سال چندین بار به‌خاطر کسری بودجه هم محقق نشده است. متأسفانه موضوع حقوق و دریافتی معلمان همیشه رسانه‌ای می‌شود این درحالی است که حقوق کارکنان دیگر دولت مثل معلمان در رسانه مطرح نمی‌شود. او با اشاره به اینکه مطالبات معلمان همیشه با تأخیر پرداخت می‌شود می‌گوید: «مطالبات ما همیشه با تأخیر محقق می‌شود برای مثال اضافه کاری در بسیاری از ادارات همراه با حقوق است و هر ماه هم پرداخت می‌شود اما همکاران فرهنگی ما اضافه کاری‌هایشان با تأخیرهای یک ساله و شش ماهه پرداخت می‌شود. حق امتحانات هم با توجه به اینکه مقدار کمی است با تأخیر پرداخت می‌شود و این هم نوعی تبعیض است. معلمی که سرویس مدرسه دانش‌آموز خودش است چگونه می‌تواند در کلاس اقتدار داشته باشد و با حرمت و آبرو تدریس کند. مسئولان باید بدانند پایه و اساس توسعه هر کشوری آموزش و پرورش است. در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته بالاترین حقوق را معلمانشان دریافت می‌کنند.