آمار نگران‌کننده از میزان خشونت در جامعه
نمی‌خواهد به آمارهای نظرسنجی مؤسسه‌های جهانی استناد کنیم تا حداقل به خودمان ثابت کنیم وضعیت کنترل خشم در جامعه در چه جایگاهی قرار دارد.
آیا آستانه تحمل شهروندان در چند سال اخیر پایین آمده است؟
به گزارش عرشه آنلاین، روزنامه جام جم نوشت: «نمی‌خواهد به آمارهای نظرسنجی مؤسسه‌های جهانی استناد کنیم تا حداقل به خودمان ثابت کنیم وضعیت کنترل خشم در جامعه در چه جایگاهی قرار دارد.
تازه‌ترین نظرسنجی مؤسسه گالوپ همین چند هفته پیش مشخص کرد منطقه خاورمیانه مملو از خشمگین‌ترین و عصبانی‌ترین مردم دنیاست. همین چند وقت پیش که علیرضا وهاب‌زاده، مشاور پیشین وزارت بهداشت، در توئیتی اعلام کرد طی تنها در دو روز ۱۸۰ عمل جراحی دست و پلاستیک ناشی از جراحات نزاع انجام شده است. همین دیروز سازمان پزشکی قانونی تهران تازه‌ترین آمارهایش را از میزان مراجعه به دلیل نزاع خیابانی منتشر کرده است و فارغ از تعداد بالای این نزاع‌ها باید گفت همین تعداد نسبت به مدت مشابه خود در سال گذشته رشد هفت‌درصدی داشته است. اگر سال پیش افزایش نزاع‌های خیابانی را منتسب به وضعیت فراگیری و کاهش آستانه تحمل افراد می‌کردیم حالا با پایداری این وضعیت و به نوعی مدیریت فراگیری کرونا باید منتظر پیامدهای این چالش دوساله باشیم.
رشد هفت‌درصدی نزاع‌های خیابانی در تهران شاید یک نمونه از همان پیامدهایی باشد که دارد آشکار می‌شود. حتی اگر به هیچکدام از این داده‌های آماری هم دل نبندیم، می‌توانیم با چشم‌چشم‌کردن به فضای پیرامونی جامعه خودمان هم به این نکته پی‌ببریم که مردمان این روزها تحمل‌شان پایین آمده است و اگر پیش از این به دلایل مهم‌تری عصبانی می‌شدند حالا با یک بوق نابجای خودرو یا حتی سر جای پارک اتوموبیل‌شان دست به یقه می‌شوند. حالا با این اوصاف می‌توان از خودمان بپرسیم که ما واقعا آدم‌های خشن‌تری شده‌ایم؟ و خب البته با این اوصاف باید به این پرسش بدیهی پاسخ مثبتی بدهیم.
یک بررسی ساده نشان می‌دهد که وجود استرس‌های درازمدت، انباشته‌شدن فشارهای روانی به شکل مزمن و مشغولیت‌های ذهنی افراد، سبب کاهش انرژی روانی آنها و به دنبال آن پایین‌آمدن آستانه تحمل افراد در جامعه می‌شود. بنابراین افرادی در این بستر و در روابط بین فردی، اجتماعی و اقتصادی می‌توانند پایدار باشند و نشاط درونی را تجربه کنند که مؤلفه صبر، تاب‌آوری و آستانه تحمل بالاتری دارند. در روان‌شناسی، اصطلاحی وجود دارد به نام «آستانه تحمل». این اصطلاح برای نشان‌دادن بیشترین میزان صبر و شکیبایی افراد در موقعیت‌های اضطراب‌آور و عصبانی‌کننده به کار می‌رود.
در جامعه‌های آسیب‌پذیر اما آستانه تحمل و تاب‌آوری جامعه در برابر مسائل و مشکلات مختلف بسیار کاهش یافته و به مرحله آسیب‌پذیری شدید و هشدار رسیده است. فراهم‌آوردن محیط زندگی و جامعه مطلوب مستلزم فراهم‌کردن شرایط برای بهبود وضعیت روحی و روانی افراد است، در غیر این صورت جامعه دچار تنش‌های روحی و روانی از قبیل پرخاشگری و کاهش آستانه تاب‌آوری می‌شود که می‌تواند تبعات منفی بسیار به دنبال داشته باشد. تهرانی‌ها همواره در این راستا رکورددار بوده‌اند؛ رکوردی که نه‌تنها جای افتخار ندارد، بلکه باید جای خالی توجه ویژه نظام سلامت به این امر را هم در آن جست‌وجو کرد. از چپ‌چپ نگاه‌کردن و تنه‌زدن در خیابان تا دعواهای زن و شوهر و هزاران دلیل دیگر باعث بروز نزاع و درگیری‌هایی می‌شود که عاقبت خوشایندی ندارد.
اتفاقی با عنوان نزاع که چه در خیابان و چه در خانه می‌تواند منجر به آمدن اورژانس و بستری‌شدن در بیمارستان یا حتی فوت شود. ممکن است مشکلات اقتصادی را در زمره اولین دلایل این اتفاق بدانیم اما زیرمؤلفه‌های بسیار دیگری هم در کاهش آستانه تحمل جامعه وجود دارد، از کمبود مؤلفه مهمی به نام نشاط اجتماعی بگیرید تا بی‌نظمی و آشفتگی شهری، وضعیت اسفبار آلودگی صوتی، وجود حس ناکامی اجتماعی، ادراک پایین عدالت و احساس بالای فساد و البته کاهش توجه به کرامت انسانی در جامعه؛ موضوعی که البته باید مورد توجه و تامل تصمیم‌گیران در نظام سلامت قرار بگیرد تا پیامدهای این خشم پنهان، دامن جامعه را بیش از این نگیرد.»/ ایسنا
ارسال نظر