اراذل و اوباش برای جامعه خط و نشان می‌کشند

 روزنامه اصولگرای جوان به بهانه حاشیه های تیم استقلال، تصویر خود از پدیده اراذل و اوباش در یادداشتی ارائه کرد!

 این روزنامه نوشت: اراذل و اوباش بخشی از پدیده‌های اجتماعی هستند که از مجرای آسیب‌های اجتماعی به هویت اجتماعی راه می‌یابند و تلاش می‌کنند با شکستن ساختار‌های جامعه خود را در معرض دید دیگران قرار دهند. تلاش آن‌ها برای قرار گرفتن در معرض نگاه دیگران به دلیل سرخوردگی‌هایی است که از دوران کودکی‌شان با تحقیر آن‌ها همراه بوده است. اوباش عمدتاً محصول خانواده‌های آسیب‌پذیر هستند و به دلیل سرخوردگی‌های خانوادگی روحیه پرخاشگری دارند، از همین‌رو تصورشان این است افرادی که مقابل آن‌ها قرار گرفته‌اند آن‌ها را از حقوق اجتماعی‌شان محروم کرده‌اند، به همین خاطر مدام با دیگران درگیر می‌شوند و تلاش می‌کنند حقوق از دست رفته‌شان را با جلب توجه دیگران یا انتقام از آن‌ها جبران کنند.

محل زندگی آن‌ها عمدتاً محله‌های شلوغ پایین‌شهر است. هر شرور با جمع کردن عده‌ای اوباش به عنوان نوچه تلاش می‌کند مناطقی از محله‌ها را در اختیار بگیرد، از همین‌رو جدال‌های خونین بین اوباش چنین محله‌هایی برای گسترش دامنه تسلط‌شان در جریان است. روی بدن‌هایشان خالکوبی شده و روی نقاط مختلف بدن آن‌ها آثار جراحت دیده می‌شود. آن‌ها برای خودشان اسم‌های مستعار دارند و مخوف بودن چهره شان برایشان مایه افتخار است. پاتوق این افراد قهوه‌خانه‌ها و باشگاه‌های ورزشی است و آنچه از مجاری این دو محل به تنهایشان وارد می‌شود دود است، مشروب و ورزیده کردن اندام‌هایشان با دارو‌های نیروزا. چاقو، قمه، شمشیر و اسلحه ابزار‌های مهم آن‌ها برای درگیری با هم یا برهم زدن نظم محلات است. عربده‌کشی‌های آن‌ها عمدتاً بعد از مصرف مشروب صورت می‌گیرد که با تخریب اموال مردم برای دیگران عرض‌اندام می‌کنند.

اوباش ترسی از درگیری با پلیس ندارند و هرچه درگیریشان با پلیس سخت‌تر باشد جلوه‌شان میان اوباش بیشتر است. با وجود اینکه پلیس مدام طرح‌های اقتدار را برای شکستن شاخ اوباش به اجرا گذاشته است، اما بلند ماندن صدای اوباش عربده‌کش نشان می‌دهد خط و نشان‌های پلیس و عدلیه برای شکستن شاخ اوباش به این شیوه راه به جایی نمی‌برد و آن‌ها لحظاتی بعد از رهایی از بند پلیس دوباره عرض‌اندام می‌کنند.

آشوب‌های خیابانی آنگونه که در جریان اغتشاش‌ها مرسوم بوده، محلی برای عرض‌اندام اوباش است. این افراد از آتش‌افروزی، تخریب و درگیر شدن با پلیس در آشوب‌ها سرشوق می‌آیند و هرچه آتش آشوب‌ها بیشتر شعله‌ور شود میدان برای عرض‌اندام آن‌ها بیشتر می‌شود، از همین‌رو پلیس تلاش می‌کند همزمان با بروز آشوب‌های اجتماعی، اوباش را بازداشت کند. اوباشگری و شرارت ریشه در معضلات اجتماعی دارد که در فقدان پیوست‌های فرهنگی جامعه را با خود درگیر می‌کند، از این‌رو بی‌توجهی به ساختار‌های فرهنگی در محله‌هایی که زمینه‌های تولید و پرورش اوباشگری را دارند سبب می‌شود نام اوباش برای رسیدن به شهرت همواره بر سر زبان‌ها باقی بماند، همانگونه که نام اوباشی مثل هانی کرده این روز‌ها از تمرین تیم استقلال هم بلند می‌شود و با دستگیر‌یش نامش بلندتر هم شنیده می‌شود.

برای او آنچه مهم است بلند ماندن نامش است و چه بهتر که از تمرین تیم پرطرفداری مثل استقلال تهران باشد. حالا در سایه بازداشت او، نوچه‌هایش هم بازداشت می‌شوند تا نام آن‌ها هم در کنار نام هانی کرده شنیده شود و به جای اینکه مایه شرمساریشان شود، در دنیای اوباشگری مایه مباهاتشان می‌شود و روزی که از زندان آزاد شوند با سلام و صلوات از آن‌ها استقبال می‌شود و از این روز به عنوان روزی به یادماندنی یاد می‌کنند.

این اتفاق‌ها در حالی روی می‌دهد که در پیشنه فرهنگی ما تأکید بر مرام و معرفت پهلوانی برای تربیت نسلی به‌گونه‌ای صورت می‌گرفت که زور و بازوی پهلوانانی که بازوهایشان را در زورخانه‌ها تقویت می‌کردند برای امداد به مردم و در خدمت افراد فرودست جامعه صورت می‌گرفت که در فقدان روحیه پهلوانی در باشگاه‌ها و قهوه‌خانه‌ها، اوباش برای جامعه خط و نشان می‌کشند.