قدیمی‌ترین کفش‌های جهان از کجا آمده‌اند؟

به گفته توماس کانولی، مدیر تحقیقات باستان‌شناسی در موزه تاریخ طبیعی و فرهنگی دانشگاه اورگان، قدیمی‌ترین کفش‌هایی که محققان مستقیماً تاریخ‌گذاری کرده‌اند، یک جفت صندل ۱۰۴۰۰ ساله است که از غار فورت راک در مرکز اورگان پیدا شده است.

باستان‌شناسانی که سال ۱۹۳۸ حفاری در غار فورت راک را آغاز کردند، ده‌ها صندل بافته‌شده از پوست درخت درمنه و سایر الیاف را کشف کردند. کانولی توضیح داده که کفش‌های مشابهی در نزدیک به ده‌ها مکان در حوضه بزرگ شمالی و غربی، منطقه خشک ایالات متحده بین سی‌یِرا نِوادا و کوه‌های راکی پیدا شده است: «به طور کلی، این کفش‌ها بسیار خوب ساخته شدند، کف صاف و روکش پا دارند.»

به گفته کانولی: «دانشمندانی که با گروه‌های بومی منطقه اورگان، مانند مردمان کلامات و پیوت شمالی گفتگو کردند، دریافتند که در دوران تاریخی، کفش‌های بافته‌شده برای زمستان استفاده می‌شدند، به ویژه برای کار در اطراف باتلاق‌ها و دریاچه‌های سرد!»

اگرچه این صندل‌ها متخلخل هستند، اما الیاف آن‌ها برای گرم نگه داشتن پاها، گرمای بدن را حفظ می‌کنند، حتی وقتی زیر آب خیس شوند. کانولی می‌گوید: «ساموئل بارت قوم‌نگار، در گفتگو با مردمان کلامات دریافته که کفش‌های بافته‌شده را می‌پوشیدند تا در فصل زمستان بتوانند با راحتی نسبی از میان باتلاق‌هایی که آبشان بسیار سرد بوده، قدم بزند».

یک مجموعه از بقایای انسانی که در نوادا یافت شده و به عنوان مومیایی غار روح شناخته می‌شود، ممکن است حاوی کفش‌هایی قدیمی‌تر از صندل‌های غار فورت راک باشد. کانولی گفته که این مومیایی که حدود ۱۰۶۰۰ سال قدمت دارد، موکاسین (کفش‌هایی از پوست گوزن) دارد. با این حال، دانشمندان به طور مستقیم قدمت کفش را نسنجیدند.

ردپاهای کفش ۱۵۰۰۰۰ ساله؟

در حالی که این نمونه‌ها قدیمی‌ترین کفش‌های شناخته‌شده هستند، ممکن است شواهدی وجود داشته باشد مبنی بر این که کفش‌ها خیلی خیلی زودتر اختراع شدند. بر اساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۳، ردپاهای فسیلی در ساحلی در آفریقای جنوبی ممکن است ردپاهای کفش باشند که قدمت آن به ۱۵۰۰۰۰ سال پیش می‌رسد.

وقتی چارلز هِلم، محقق دانشگاه نلسون ماندلا در آفریقای جنوبی و همکارانش، ردپاهای فسیلی را تجزیه و تحلیل کردند، متوجه شباهت آن‌ها به ردپای انسان شدند به جزعدم وجود اثر انگشتان پا که نشان می‌دهد هر کسی که این ردپاها را بجا گذاشته، کفش پوشیده است.

هلم می‌گوید: «در تفکر اجداد ما که مدت‌ها پیش توانایی درست کردن و پوشیدن کفش را داشتند، چیز شگفت‌انگیزی وجود دارد. آن زمان، درست مانند امروز، محافظت در برابر آسیب و دمای شدید احتمالاً انگیزه‌ی درست کردن کفش بوده است.»

با این حال، آن‌ها هیچ درپای فسیلی مستقیمی از هیچ کفشی پیدا نکردند. هلم می‌گوید: «احتمال دارد مواد آلی که از آن‌ها کفش‌های باستانی را ساخته‌اند، در طول زمان از بین رفته باشند، بنابراین باید به دنبال شواهد دیگری باشیم.»

در مطالعه سال ۲۰۲۳، محققان به صندل‌هایی توجه کردند که بومیان مدرن سن (San) روی شن‌های صحرای کالاهاری استفاده می‌کردند، تا شاید بتوانند شکل ظاهری کفش‌های باستانی را تجسم کنند. آن‌ها صخره‌نگاره‌های ۲۰۰۰ ساله‌ی سان را هم بررسی کردند که شمنی را در حال پوشیدن کفش نشان می‌داد.

هلم و همکارانش انواع مختلفی از کفش‌ها را ساختند که از آن‌ها برای ایجاد ردپاهایی در شن‌های ساحل جنوبی آفریقای جنوبی استفاده می‌کردند. آن‌ها دریافتند کفشی با طرح باز و کف سخت با ردپاهای ساخته شده روی ماسه مرطوب و نسبتاً نرم به بهترین وجه با مسیرهای فسیلی مطابقت دارد.