جانشین مکرون در فرانسه؛ترکیبی از تاچر و مرکل

‌حزب جمهوری‌خواهان فرانسه که راست‌گرایان سنتی این کشور آن را تشکیل می‌دهند، خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری در بهار سال آینده آماده می‌کند و در این میان انتخاب غافلگیرکننده «والری پکرس» برای نامزدی در این انتخابات، جایگاه جمهوری‌خواهان را تقویت کرده است.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که پکرس می‌تواند امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فعلی فرانسه را شکست دهد و اولین رئیس‌جمهوری زن فرانسه شود. پکرس در صورت پیروزی در انتخابات، جانشین رهبرانی مانند نیکولاس سارکوزی و ژاک شیراک می‌شود.‌ برای والری پکرس داستان از کت قرمزی شروع شد که در سخنرانی مراسم انتخاب نامزد انتخاباتی حزب جمهوری‌خواهان پوشیده بود.

بیشتر بخوانید :این زن رقیب ماکرون در الیزه است / تصویر

او در آن مراسم به‌عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده انتخاب شد. سیاست‌مداری مثل پکرس به‌خوبی می‌داند که رسانه‌ها و مردم لباس‌پوشیدنش را مورد واکاوی و تحلیل قرار می‌دهند و این به آن معناست که مورد توجه قرار گرفته است. یکی از روزنامه‌ها ماجرا را بسیار جدی‌تر کرد و حتی از کارشناسان مد و مورخان خواست تا کت قرمز پکرس را رمز‌گشایی کنند و بگویند نماد و نشانگر چیست. ‌یکی از کارشناسان نوشت: «این کت قرمز به این دلیل انتخاب شده که او را به‌عنوان فردی متمایز و مورد توجه در میان جمعیت مشخص کند. قرمز‌رنگ قدرت است». کارشناس دیگری هم رنگ قرمز را یادآور «خون و روحیه مبارزه‌جویانه» پکرس توصیف کرد. با گذشت چند روز پس از این مناظره، نظرسنجی مؤسسه «الاب» نشان داد که اگر همین امروز انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شود، پکرس و مکرون راهی دور دوم می‌شوند و پکرس می‌تواند مکرون را با آرای ۵۲ درصد در مقابل ۴۸ درصد شکست دهد. ‌

اقبال غیرقابل‌تصور افکار عمومی به پکرس، برای حزب جمهوری‌خواهان بسیار امیدبخش بوده است؛ حزبی که نزدیک به یک دهه دور از قدرت بوده و تحت فشار مکرون و حتی مارین لوپن، رهبر راست‌گرایان افراطی فرانسه قرار داشته است. درحالی‌که پکرس به‌عنوان یک محافظه‌کار میانه‌رو، اغلب با امانوئل مکرون مقایسه می‌شود، اکنون با کار دشواری روبه‌‌رو است تا بتواند پایگاه حامیانش را تا زمان انتخابات گسترش دهد. او باید میانه‌روها و محافظه‌کاران سنتی را که کمتر به موضوعات مهاجرت و هویت ملی می‌پردازند، آماده کند تا وارد این مباحث شوند. این موضوعات مسائل روز و جریان غالب سیاسی فرانسه و اروپا هستند و نمی‌توان از موضع‌گیری درباره آنها طفره رفت و انتظار پیروزی در انتخابات را داشت.

‌جمهوری‌خواهان از حاشیه به متن

پیروزی مکرون در انتخابات سال ۲۰۱۷ نقشه سیاسی جدیدی در فرانسه ترسیم کرد و از یک‌سو حزب جمهوری‌خواهان را به حاشیه راند و از طرف دیگر مخالفان سوسیالیست آنها را از صحنه سیاست بیرون راند. ‌پکرس 54‌ساله و رهبر فعلی حزب جمهوری‌خواهان در منطقه پاریس، وزیر سابق بودجه و سپس آموزش عالی فرانسه است و رقیبی خطرناک برای مکرون. برای رئیس‌جمهوری فرانسه، چالشی که از سوی چهره‌ای مانند پکرس مطرح شود، می‌تواند بسیار سخت‌تر از چالش مارین لوپن باشد که او را به‌راحتی در سال ۲۰۱۷ شکست داد. ظهور فردی مانند پکرس ۵۴‌ساله، در زمان ناآرامی‌های سیاسی فرانسه رخ داده است. تا چند ماه قبل، اکثر کارشناسان انتظار داشتند یک رقابت مجدد مانند سال ۲۰۱۷ برگزار شود و در دور دوم، مکرون در مقابل لوپن قرار بگیرد؛ اما ظهور سریع «اریک زمور»، روزنامه‌نگار و کارشناس تلویزیونی راست افراطی که رسما نامزد ریاست‌جمهوری شده، اوضاع را تغییر داده است. با تضعیف شدید موقعیت لوپن، نامزدی زمور فرصتی را برای پکرس ایجاد کرده است تا بتواند دور اول انتخابات را به‌راحتی پشت‌سر بگذارد و با مکرون روبه‌رو شود.‌‌ پکرس مانند مکرون فارغ‌‌التحصیل مدارس عالی فرانسه است و به‌راحتی انگلیسی صحبت می‌کند. او نیز به‌عنوان طرفدار تجارت و اتحادیه اروپا شناخته می‌شود؛ اما از مکرون به ‌دلیل سیاست‌های پرهزینه‌اش انتقاد کرده و اخیرا پیشنهاد کاهش 200 هزار شغل دولتی را داده است. با‌این‌حال، در مسائل اجتماعی، او محافظه‌‌کارتر از رئیس‌جمهوری فعلی است. پکرس مانند دیگر سیاست‌مداران راست ‌میانه و راست‌ افراطی که از «تهاجم» مهاجران به فرانسه انتقاد می‌کنند، موضع سختی در قبال مهاجرت اتخاذ کرده است و باور دارد بین افزایش آمار جرم و جنایت با مهاجرت و افراطی‌گری رابطه مستقیمی وجود دارد.

ترکیبی از تاچر و مرکل

«راجر کاروتکی»، نماینده منطقه او دوسن و متحد نزدیک پکرس، می‌گوید او به دلیل تجربه‌اش در اداره منطقه ایل‌ دو فرانس با حدود ۱۲ میلیون شهروند، شخصیت محکم و ثابت‌شده‌ای دارد. «زن‌بودن به تنهایی کافی نیست. باید سیاست‌مدار باشید. او وزیر، نماینده پارلمان و رئیس ناحیه بوده است و سوابق و تجربه‌های روشنی در زمینه سکولاریسم و امنیت دارد. آدم پر‌تلاش و مبارزی است. وقتی هدفی داشته باشد، تا رسیدن به آن کوتاه نمی‌آید». با‌این‌حال، طبیعی است که مخالفان او چندان تحت تأثیر افزایش محبوبیت پکرس قرار نگرفته باشند. مارین لوپن می‌گوید: «من برای رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه و راست‌گرا متأسفم؛ چون والری پکرس شاید بیش از دیگر نامزدها شبیه مکرون باشد».‌ اما پکرس ترجیح می‌دهد خود را یک‌سوم مارگارت تاچر، نخست‌وزیر فقید بریتانیا و دو‌سوم آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان توصیف کند. او همراه با تیم ژاک شیراک، رئیس‌جمهوری فقید فرانسه، وارد سیاست شد، ولی با سمت وزیر آموزش‌ عالی در دولت نیکولا سارکوزی بیشتر شناخته شد. «ژان فیلیپ دوبرول»، تحلیلگر مؤسسه نظر‌سنجی IFOP می‌گوید: «من نمی‌گویم او آدم کسل‌‌کننده‌ای است، ولی ویژگی فردی را که شخصیت جدیدی برای عرصه سیاست در فرانسه باشد، در او نمی‌بینم. پکرس هرگز نخست‌وزیر نبوده است. او ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد اریک زمور، کاندیدای ناسیونالیست ریاست‌جمهوری را هم ندارد؛ اما باید توجه داشته باشیم که مکرون هم سابقه‌ای نداشت و هرگز در انتخابات شرکت نکرده بود».

سنتی‌ترین احزاب سیاسی فرانسه اکنون برای تغییر عرصه سیاست این کشور وارد میدان شده‌اند. پنج سال پس از اولین مبارزات انتخاباتی، مکرون ممکن است خود را در موقعیتی بیابد که دیگر چهره نو عرصه سیاست نیست و این چیزی است که او به آن عادت ندارد. با اینکه اعضای ثابت حزب جمهوری‌خواهان پکرس را به‌عنوان نامزد انتخابات برگزیده‌اند، اما او برای شرکت در رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری‌، نیاز به حمایت رأی‌دهندگان بیشتری دارد.‌«فرانک لووریه»، شهردار لابول اسکوبلاک و از اعضای ارشد حزب جمهوری‌خواهان می‌گوید: «وقتی پای جلب حمایت افراد خارج از حزب به میان آید، پکرس از امتیاز بزرگی برخوردار است. وقتی نامزد ریاست‌جمهوری می‌شوید، به‌طور مداوم مثل گلوله برف بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوید. این یک توازن و امری منطقی است. در‌حالی‌که وسیع‌تر و گسترده‌تر عمل می‌کنید، به اصول و ارزش‌ها هم باید پایبند بمانید. او پیش از این به‌طور منطقه‌ای این تجربه را در اداره ایل دو فرانس نشان داده است که مقیاس کوچکی از کل فرانسه است».

شکستن سقف شیشه‌ای

سال‌هاست که نظر‌سنجی‌ها پیش‌بینی می‌کنند در انتخابات 2022 هم رقابت میان مکرون و لوپن به دور دوم کشیده شود. ژان فیلیپ دوبرول می‌گوید: «این انتخابات با ورود زمور، شخصیت جدیدی از جناح سیاسی راست افراطی، پیش‌بینی‌ناپذیر شده است. احتمال اینکه انتخابات به دور دوم کشیده شود، بسیار زیاد است؛ چون زمور آرای طرفداران راست افراطی را که به‌طور معمول نصیب مارین لوپن می‌شود، خواهد شکست. در چنین شرایطی، جمهوری‌خواهان فرصت ظهور دوباره پیدا می‌کنند. اگر کاندیدایی از جناح راست سنتی بتواند حدود ۲۰ درصد آرا را در دور اول رأی‌گیری کسب کند، می‌تواند بازی را تغییر دهد. مکرون نگران این بود که خاویر برتران کاندیدای جمهوری‌خواهان شود؛ اما با حضور والری پکرس، او در معرض تهدید بزرگ‌تری قرار دارد. پنج سال پیش مکرون چهره جدیدی بود و این‌بار پکرس می‌تواند نمونه‌ای جدید از کاندیدا‌های ریاست‌جمهوری باشد؛ چون او یک زن است. در پکرس خلاف مارین لوپن، کاندیدایی که می‌تواند پیروز شود، نوعی سرزندگی موج می‌زند که به ما وعده می‌دهد فضای تازه‌ای در عرصه سیاست فرانسه ایجاد خواهد شد. پکرس می‌تواند سقف شیشه‌ای را در هم بشکند». پس می‌توان گفت بریتانیا و آلمان در دهه‌های گذشته با به‌قدرت‌رسیدن تاچر و مرکل چنین تجربه‌‌ای را داشته‌اند و حالا نوبت فرانسه، دیگر قدرت اروپایی است و همه مشتاق حضور زنی در بالاترین جایگاه این کشور هستند.