شناسایی پروتئینی که خاطرات بد را پاک می‌کند

 این پروتئین که Shank نامیده می‌شود، به عنوان یک داربست برای گیرنده‌هایی عمل می‌کند که قدرت ارتباط بین نورون‌ها را برقرار می‌کنند. به گفته محققان، این پروتئین می‌تواند تعیین کند که آیا خاطرات قابل تغییر هستند یا خیر.

خاطرات بلند مدت عمدتا به دو نوع تقسیم می‌شوند: حافظه مبتنی بر واقعیت، که در آن می‌توان مواردی مانند نام، مکان، رویداد و ... را به خاطر آورد و حافظه غریزی که در آن مواردی مانند احساسات و مهارت‌ها را به خاطر می‌آوریم.

به گفته دانشمندان، این خاطرات احساسی را می‌توان با استفاده از مسدود کننده‌های بتا (که به عنوان مسدود کننده‌های بتا آدرنرژیک شناخته می‌شوند و مسدود کننده‌های بتا با مسدود کردن اثرات هورمون اپی نفرین، که به نام آدرنالین نیز شناخته می‌شود، کار می‌کنند) اصلاح کرد.

کار‌های پیشگامانه دانشمندان آمریکایی نشان داد که حیواناتی که با پروپرانولول درمان می‌شوند، می‌تواند به آن‌ها این امکان را بدهد که آسیب‌های اکتسابی را فراموش کنند.

 امی ملتون، سرپرست این تیم تحقیقاتی می‌گوید: این پروتئین می‌تواند به عنوان نشانگر زیستی حافظه قابل تغییر استفاده شود و ما هنوز نمی‌دانیم که آیا مستقیماً در کاهش حافظه دخیل است یا محصول جانبی آن می‌تواند باعث این تغییر شود. آنچه که این پروتئین به ما نشان می‌دهد، راهی برای ورود به ما به درک بیوشیمی حافظه است.

ملتون گفت: ما امیدواریم تأثیر ناخودآگاه خاطرات عاطفی آسیب زا را کاهش دهیم.

محققان امیدوارند نتایج مطالعه آن‌ها برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مفید باشد.