جوش‌هایی که نباید به آن‌ها دست بزنید!

اگرچه هیچ درمانی وجود ندارد، اما درمان های مختلفی برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار اعمال می شود. همچنین، برخی اقدامات احتیاطی را می توان برای جلوگیری از شیوع و اجتناب از محرک ها انجام داد.

از سوی دیگر، باید توجه داشت که ترکاندن توده‌های هیدرادنیت چرکی توصیه نمی‌شود. این می تواند منجر به عفونت و مشکلات دیگر شود.

علائم هیدرادنیت چرکی چیست؟

بروز هیدرادنیت چرکی از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. بر اساس برخی تحقیقات، بین ۱ تا ۴ درصد از جمعیت جهان این بیماری را دارند. منابع دیگر ۱ مورد در هر ۳۰۰نفر را گزارش می دهند.

در مردان و همچنین در افراد چاق یا دارای اضافه وزن و سیگاری ها بیشتر دیده می شود. می تواند از سن بلوغ تا ۴۰ سالگی شروع شود. با افزایش سن، میزان بروز آن کاهش می یابد.

این بیماری که به عنوان آکنه اینورسا نیز شناخته می شود، یک بیماری مزمن است که فولیکول های مو را تحت تاثیر قرار می دهد. تظاهرات اصلی آن توده هایی است که در زیر پوست ایجاد می شوند که معمولاً دردناک و پر از چرک هستند. این آبسه‌ها ممکن است سوراخ‌هایی گرد داشته باشند، اما بدون نقطه مرکزی، مانند جوش‌ها.

توده ها در نواحی با تعداد زیادی غدد چربی و عرق ظاهر می شوند، به خصوص در جاهایی که پوست روی پوست ساییده می شود. رایج ترین مکان ها به شرح زیر است:

زیر بغل، باسن ، ناحیه اطراف مقعد، ناحیه کشاله ران و ناحیه زیر پستان.

علائم دیگر آن شامل خارش، قرمزی، حساسیت و تورم است. توده ها وقتی باز می شوند ممکن است چرک با بوی بد ایجاد کنند.

معلوم نیست علت چه چیزی ممکن است باشد. عوامل  مرتبطی مانند نیکوتین و چاقی وجود دارد. در مورد دومی، این فرضیه وجود دارد که افراد سنگین وزن اصطکاک پوست به پوست بیشتری دارند.

همچنین، سایر شرایط پزشکی ممکن است در بیماران مبتلا به هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشد:

آکنه، دیابت، سلولیت، بیماری کرون و سندرم تخمدان پلی کیستیک.

چگونه می توان آن را درمان کرد؟

هیچ درمانی برای هیدرادنیت چرکی وجود ندارد. با این حال، تشخیص زودهنگام به جلوگیری از بدتر شدن آن کمک می کند.

گزینه های مدیریت پزشکی شامل موارد زیر است:

نوردرمانی رتینوئیدها برای مبارزه با آکنه مرتبط و تخلیه وجراحی آبسه ها و استفاده از کورتیکواستروئیدها برای کاهش درد و التهاب و داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن  وآنتی بیوتیک های (خوراکی یا موضعی) مثل آموکسی سیلین، تتراسایکلین و اریترومایسین.

علاوه بر درمان های فوق، بیمار مبتلا به هیدرادنیت چرکی می تواند از توصیه ها و اقدامات زیر همیشه با مشورت پزشک استفاده کند:

پوشیدن لباس های گشاد برای جلوگیری از اصطکاک ، قرار دادن کمپرس گرم روی ناحیه آسیب دیده، استفاده از محصولات پاک کننده موضعی (ضد باکتری و ضد عفونی کننده) اجتناب از دستمال مرطوب الکلی، هنگام اصلاح و استفاده از تکنیک های لیزر موهای زائد.

چرا ترکیدن توده های هیدرادنیت چرکی بد است؟

ناراحتی ایجاد شده توسط این بیماری می تواند غیرقابل تحمل شود. به همین دلیل، برخی از بیماران ابتکار عمل برای ترکاندن هیدرادنیت چرکی را به عهده می گیرند.

اگرچه گاهی اوقات فشار ناشی از نشستن یا استفاده از کمپرس ممکن است باعث پارگی توده ها به خودی خود شود اما توصیه نمی شود که خودتان آنها را پاره کنید.

درست است که درد و تنش را تسکین می دهد اما با این کار خطر جدی عفونت وجود دارد، زیرا ممکن است باکتری‌ها روی پوست یا دست‌ها هنگام ترکیدن توده‌های هیدرادنیت چرکی وجود داشته باشند.

علاوه بر این، ادامه بهبودی و ایجاد اسکار باعث ضخیم شدن ناحیه آسیب دیده و سفت شدن آن می شود. ظاهر و زیبایی آن را تغییر میدهد.

علاوه بر این ممکن است فیستول ها ایجاد شوند که فضاهای توخالی یا گذرگاهی در بافت هستند. اینها باعث درد می شوند و برای ترمیم نیاز به عمل جراحی دارند.

همانطور که در بالا ذکر شد، همه این شرایط می توانند به طور طبیعی در هنگام ابتلا به هیدرادنیت چرکی رخ دهند. با این حال، ترکیدن توده ها باعث تشدید مشکل می شود.

سایر عوارض

وقتی تصمیم می‌گیریم توده‌های هیدرادنیت چرکی را بترکانیم، ممکن است چندین عارضه عمومی رخ دهد. از جمله آنها موارد زیر است:

ادغام فیستول ها با تخریب بافت زیر جلدی ،زخم های مزمن لنف و ادم مزمن.

همچنین فشار های ایجاد شده می تواند سلول های پوست را در دراز مدت، اما نه همیشه تغییر دهد. کارسینوم سلول سنگفرشی یا آدنوکارسینوم ترشحی مخاطی ممکن است در نواحی عمیق اسکار ایجاد شود. بهتر است از ترکیدن آن جلوگیری شود

در برخی از افراد ممکن است در طول زندگی شعله وری های مکرری وجود داشته باشد. در برخی دیگر، بیماری با دارو یا جراحی بهبود می یابد. همچنین ممکن است به خودی خود بهبود یابد.

از آنجایی که علل هیدرادنیت چرکی به وضوح شناخته نشده است، نمی توان از آن پیشگیری کرد حداکثر می توان از تشدید و شعله ور شدن یا عوارض خاص آن جلوگیری کرد.

در این رابطه، باید احتیاط را هم در مورد محصولات استفاده شده و هم در مورد لباس‌ها رعایت کرد و از لباس‌هایی که باعث اصطکاک یا ساییدگی می‌شوند اجتناب کرد. 

همچنین توصیه می شود همیشه وزن مناسب داشته باشید و بهداشت مناسب مناطق آسیب دیده را حفظ کنید و از سیگار کشیدن خودداری کنید. نکته آخر اینکه، توده ها را لمس نکنید یا برای ترکیدن آنها فشار وارد نکنید.