این بیماری مرموز و مرگبار شیوع پیدا کرد، شهروندان مراقب باشند+ علایم تب کریمه کنگو

تب کریمه کنگو و تب شالیزار چیست؟ علایم ابتلا به تب کریمه کنگو و تب شالیزار چیست؟ آخرین وضعیت شیوع تب کریمه کنگو و تب شالیزار در ایران اعلام شد. افرادی که به ذبح دام یا در شالیزار مشغول هستند، برای جلوگیری از ابتلا به تب کریمه کنگو و تب شالیزار باید از وسایل محافظت کننده مانند دستکش، چکمه و لباس مناسب استفاده کنند.

 بر اساس آمار وزارت بهداشت و درمان تا کنون ۴ نفر به بیماری تب کریمه کنگو مبتلا شده‌اند که متأسفانه یک نفر فوت شده است. بنابراین توصیه می شود هموطنان نکات بهداشتی را رعایت کنند.​

با شروع فصل گرما، شیوع تب کریمه کنگو گسترش می یابد، این بیماری به دلیل تشابه علائم آن با آنفلوآنزا اشتباه گرفته می شود . اخیرا" وزارت بهداشت و درمان اعلام کرده تاکنون ۴ نفر به بیماری تب کریمه کنگو مبتلا شده‌اند که متأسفانه یک دامپزشک ساکن سیستان‌وبلوچستان فوت شده است.

چگونگی انتقال ویروس و علائم 

کنه ها مهم ترین عامل انتقال این ویروس هستند که با گزش مستقیم افراد و یا گزش دام ها و سپس انتقال به انسان باعث آلودگی می شوند. افراد نیز پس از مبتلا شدن میتوانند از طریق خون و ترشحات بدن این بیماری را منتقل نمایند.

علائم این بیماری شامل سردردو دردمفاصل، تب و لرز شدید، سرگیجه، اسهال و استفراغ خونی و خون ریزی زیرجلدی می باشد که در بسیاری موارد با آنفولانزا اشتباه گرفته می شود. 

اقدامات پیشگیرانه 

شهروندان مراقب بیماری تب کریمه کنگو باشند.با توجه به فرارسیدن فصل گرما و افزایش فعالیت کنه ها، احتمال شیوع بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو وجود دارد.شهروندان اقدامات پیشگیری از جمله سم‌پاشی اماکن دامی، رعایت بهداشت فردی هنگام تماس با دام، گوشت و آلایش دامی و پرهیز از کشتار دام خارج از کشتارگاه را رعایت کنند و از مصرف جگر به صورت نیم پخته خودداری کنند.

بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو از طریق گزش کنه، تماس با خون یا ترشحات مبتلایان، له کردن کنه، تماس مستقیم با لاشه گوشت، خون، ترشحات و بافت‌های آلوده دام قابل انتقال است.

 تب خونریزی دهنده کریمه کنگو در دام علائم بخصوصی ندارد و دام‌های مبتلا به کریمه کنگو چند روزی دچار تب گذرا و کمی بی اشتهایی شده که معمولا برای دامداران قابل تشخیص نیست که این مدت زمان پخش ویروس است که حتی بدون درمان هم بهبودی در دام حاصل می‌شود، ولی در انسان خطرناک بوده و اگر به موقع تشخیص و درمان نشود، احتمال مرگ فرد بیمار بسیار زیاد است.

بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو نخستین بار در سال ۱۹۴۴ میلادی در شبه‌جزیره کریمه Crimea و در سال ۱۹۶۹ در کنگو Congo گزارش شد و در سال ۱۹۷۰ میلادی در ایران مورد شناسایی قرار گرفت و در برخی موارد در استان‌های کشور ما نیز ابتلای قطعی انسانی تب کریمه کنگو گزارش شده که بیشترین موارد مربوط به استان‌های مرز شرقی سیستان و بلوچستان بوده است.این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه، عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین گزارش شده است.مخزن ویروس در طبیعت کنه‌ها و پس از آن گاو، گوسفند، بز و خرگوش‌ها هستند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات فرد بیمار و لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصاب‌ها و سلاخ‌ها) به فرد سالم انتقال می‌یابد.طی سال‌های گذشته میزان مرگ‌ومیر در بین مبتلایان متغیر بوده و ازنظر افراد در معرض خطر نیز قصابان، دامداران و کارگران کشتارگاه‌ها به‌طور معناداری بیشترین موارد بیماری را به خود اختصاص داده‌اند و حتی در بین کارکنان بیمارستان‌ها و اشخاصی که با انسان مبتلا سر و کار دارند مشاهده می‌شود.این بیماری یکی از بیماری‌های خطرناک و با درصد کشندگی بالا در انسان است که علاوه بر انتقال مستقیم از انسان به انسان، به‌طور معمول توسط کنه‌ها ویروس عامل این بیماری قابل انتقال به انسان و دام است. درصورتی‌که لاشه دام در کشتارگاه‌های صنعتی (پیش سردکن) و یخچال اگر به مدت حداقل ۲۴ ساعت در دمای منفی ۴ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود با اسیدی شدن لاشه وجود ویروس غیرفعال می‌شود و از بین می‌رود.

بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو در حیوانات اهلی هیچ‌گونه علایم مشخصی ندارد و خطر انتقال بیماری در انسان در ذبح حیوان آلوده یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده (به دنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان درصورتی‌که دام در مرحله ویرمیک باشد) وجود دارد.

همچنین تماس با خون و بافت بیماران به‌خصوص در مرحله خونریزی یا انجام هرگونه اعمالی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آن‌ها شود، باعث انتقال بیماری می‌شود.

این بیماری ویروسی مقاومتش در برابر سرما و حرارت کم است و در دمای ۵۶ درجه سلسیوس به مدت ۳۰ دقیقه از بین می‌رود؛ بنابراین پختن گوشت یا پاستوریزه کردن شیر باعث از بین رفتن ویروس می‌شود، این ویروس به محیط‌های اسیدی حساس بوده و سریع از بین می‌رود.

درصورتی‌که لاشه دام در کشتارگاه‌های صنعتی (پیش سردکن) و یخچال اگر به مدت حداقل ۲۴ ساعت در دمای منفی ۴ درجه سانتی‌گراد نگهداری شود با اسیدی شدن لاشه وجود ویروس غیرفعال می‌شود و از بین می‌رود.

عملیات سم‌پاشی بدن و جایگاه دام به‌طور صرف به‌منظور حذف ناقلان عامل بیماری کنه‌ها در کانون‌های گزارش شده از دیگر اقدامات کنترلی است.

اما در کنار برنامه‌ریزی هدفمند سم‌پاشی، به‌کارگیری روش‌های نوین مبارزه بیولوژیک با ناقلان، آموزش و ترویج در روستاهای واقع در مناطق پرخطر و به‌خصوص در کانون‌های بیماری انسانی و اطلاع‌رسانی به مردم از طریق رسانه‌های ملی و محلی، باید مدنظر قرار گیرد.

طبق آمارها با توجه به اینکه درصد مرگ‌ومیر مبتلایان در مناطق آلوده در سال‌های اخیر کاهش معنی‌داری داشته، به نظر می‌رسد اقدام‌های پیشگیرانه در خصوص شناسایی به‌موقع و درمان مناسب و سریع موارد انسانی بسیار موثر بوده و کاهش موارد انسانی در مقایسه با سال ۱۳۹۱ و سال‌های قبل از آن، مبین نقش آموزش و اقدامات دامپزشکی در کانون‌های گزارش شده است.

برای کنترل بیماری گروه‌های در معرض خطر شامل دامداران، کارکنان کشتارگاه‌ها، قصابان، کشاورزان و به‌ویژه روستائیان و عشایر که به نحوی از امحاء دام سروکار دارند، باید در موقع کشتار از وسایل حفاظت فردی ازجمله لباس‌های مخصوص، دستکش، چکمه و عینک استفاده کنند.

بیماری در فصول گرم سال از فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) بیشتر شایع است.