سید حسن خمینی: درد اصلی جامعه «درد اقتصادی» است/

حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در دیدار دبیرکل و اعضای شورای مرکزی حزب اعتماد ملی تأکید کرد: در تمام دوره‌هایی که ما توانسته‌ایم قاطبه جامعه را با دولت یا تفکری همراه کنیم، آن دولت توانسته از موضع بسیار عزتمدانه با دنیا مواجه شود و با مذاکره مشکل خود را حل کند یا حداقل آن را تقلیل بدهد. توجه کنید! نمی‌خواهم بگویم اگر فردی که مورد اقبال اکثریت بود با سیاست‌های غلط هم به موفقیت می‌رسد؛ بلکه تفکر صحیح در کنار همراهی مردم. وقتی انقلاب که پدید آمده، در دهه ۶۰ همه جوان ها سر کار آمدند و طبیعتا اشتباهات زیادی هم کردند؛ دیکته نانوشته غلط ندارد. ولی چون جامعه همراه بوده، از مسائل عبور کرده‌ایم.

یادگار امام با تأکید بر اینکه امروز بی تردید درد اصلی جامعه «درد اقتصادی» است، گفت: راه حل مشکلات در حوزه‌های اقتصاد، تحریم و بقیه موارد از مسیر سیاست داخلی کشور می گذرد. تا وقتی یک دولت با پشتوانه عمیق مردمی و حمایت قوی طبقات محروم و متوسط، و مورد اعتماد شهرهای بزرگ و روستاها نداشته باشید، امکان عبور از این بحران وجود ندارد. رفتن به سمت هسته‌های متصلب و جمع‌های محدود، راه حل نیست، بلکه بیشتر مشکل‌آفرین است.

، حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در دیدار با دبیرکل و اعضای شورای مرکزی حزب اعتمادملی، در ابتدای سخنان خود گفت: جا دارد از حجت‌الاسلام و المسلمین کروبی یاد کنیم و برای استخلاص ایشان دعا کنیم و از خداوند بخواهیم تدبیر عاقلانه‌ای را بر اهل این مسأله حاکم کند تا این مسأله هم به گشایش ختم شود.

وی با بیان اینکه در مجموع حال اقتصادی جامعه خوب نیست و این خیلی هم واقعیت غریبی نیست، افزود: این مشکل از زندگی تک تک افراد شروع می‌شود. کافی است مسئولین پای خود را از خانه بیرون بگذارند؛ با هر کسی که مواجه شوند، این مصیبت و مشکل را لمس خواهند کرد. البته آنها می‌گویند جلو رشد تورم گرفته شده و ما امیدواریم ان شاء الله به سمت تصحیح هم پیش برود. چون هر دولتی که بر سر کار می ‎آید را از رفیق‌های ما باشد یا نباشد فرقی نمی‌کند، باید کمک کرد تا درد جامعه را کم کند. لذا تحلیل وضعیت به معنای این نیست که زحمت کسی نادیده گرفته شود و یا احیانا کمک نشود به اینکه آن فرد مشکلات را حل کند.

وی سپس به «درد مشترک» و مهمترین مشکل جامعه پرداخت و اظهار کرد: امروز بی تردید درد اصلی جامعه «درد اقتصادی» است؛ همه دلشان برای این مشکل می‌سوزد و حتی متصدیان امر نیز وجود آن را کتمان نمی کنند. افت تولید ناخالص داخلی کشور و سرانه خانوارها نسبت به کشورهای همسایه، رشد پایین سرمایه گذاری، استهلاک بالا و... از جمله این مشکلات کشور است.

یادآور شد: برخی از کشورهای حاشیه ما هم با شتاب بسیار بالایی به سمت توسعه می‌روند که این آینده مشکل‌دارتری را ایجاد می‌کند. شاید متن جامعه خودش را با کشورهای دورتر مقایسه نکند، بلکه با همسایگانش مقایسه می‌کند و شتاب پیشرفت در آنها را در قیاس با کندی کشور ما در این زمینه، تحمل نمی‌کند. مردم این درد را از چشم حاکمیت می بینند که تا حدی هم درست است. این قیاس، دردی است که هست و در آینده ممکن است بیشتر شود، و به سبب چشم‌اندازی که وجود دارد، یکی از آثار آن پدیده مهاجرت خواهد بود؛ که واقعیت بسیار تلخی است که در کشور وجود دارد. 

ویتأکید بر اینکه بیشتر باید به علت بروز فقر، تبعیض، فساد و... پرداخت، بخش زیادی از این مشکلات را ناشی از تحریم‌ها دانست و گفت: البته بی‌مدیریتی، مدیریت سوء و توجه نکردن به ظرفیت‌های داخلی حتما نقش دارد. ولی یکی از عوامل مهم آن، عدم النفعی است که ما در ارتباط با دنیا داریم. بخشی از این امر به خاطر تحریم‌های سنگین است. البته دشمنی آنها هم از سال‌های اول انقلاب بوده، اما در دوره آقای ترامپ بیشتر شده و امروز آثار تحریم‌های به تعبیر خودشان «کمرشکن» و طاقت‌فرسایی که می‌خواستند بر کشور ایجاد کنند، در بخش‌های مختلف لمس می‌شود.

یادگلر امام تأکید کرد: بحث مهم این است که راه عبور از این وضعیت، یعنی سیاست خارجی مشکل‌دار ما و حتی وضع مشکلات داخلی مدیریتی ما، چیست؟ یعنی آیا راه آن به تعبیر امروزی‌ها «خالص‌سازی» و «یکدست شدن حاکمیت» است؟ طبیعتا کشوری که درصد بالایی از درآمدش وابسته به نفت است، اگر نفتش فروش نرود جیبش بی‌پول می‌شود. وقتی نفت فروش نرود، سرمایه‌گذاری صورت نمی گیرد و مشکل اشتغال پدید می‌آید.

وی افزود: من فکر می‌کنم راه هرکدام اینها از مسیر سیاست داخلی ما می‌گذرد. یعنی راه حل مشکلات در حوزه‌های اقتصاد، تحریم و بقیه موارد از مسیر سیاست داخلی کشور می گذرد. تا وقتی یک دولت با پشتوانه عمیق مردمی و حمایت قوی طبقات محروم و متوسط، و مورد اعتماد شهرهای بزرگ و روستاها نداشته باشید، امکان عبور از این بحران وجود ندارد. رفتن به سمت هسته‌های متصلب و جمع‌های محدود، راه حل نیست، بلکه بیشتر مشکل‌آفرین است.

حسن خمینی یادآور شد: در تمام دوره‌هایی که ما توانسته‌ایم قاطبه جامعه را با دولت یا تفکری همراه کنیم، آن دولت توانسته از موضع بسیار عزتمدانه با دنیا مواجه شود و با مذاکره مشکل خود را حل کند یا حداقل آن را تقلیل بدهد. توجه کنید! نمی‌خواهم بگویم اگر فردی که مورد اقبال اکثریت بود با سیاست‌های غلط هم به موفقیت می‌رسد؛ بلکه تفکر صحیح در کنار همراهی مردم. وقتی انقلاب که پدید آمده، در دهه ۶۰ همه جوان ها سر کار آمدند و طبیعتا اشتباهات زیادی هم کردند؛ دیکته نانوشته غلط ندارد. ولی چون جامعه همراه بوده، از مسائل عبور کرده‌ایم.

وی ادامه داد: در جایی که جامعه که همراهی نباشد، فضا به سمت لَختی و سکون می رود، مبارزه منفی اتفاق میفتد، تقابل صورت می گیرد، یا یک یأس بسیار سنگینی حاصل می شود. در مسائل اجتماعی، «یأس» معادل «مقابله» است. در چنین شرایطی مبارزات و هسته‌هایی شکل می‌گیرد؛ البته امروز دیگر دوره مبارزه چریکی در دنیا گذشته است. اما وقتی یأس و ناامیدی پیش بیاید، حتی زمینه برای یارگیری مبارزات خشونت‌آمیز و قهر آمیز هم بالا می‌رود. کسانی که می‌خواهند از این نمد کلاهی برای خودشان بدوزند هم پیدا می‌شوند و از لشکر فقرا، مأیوسان، ناامیدها و قهرکرده‌ها یارگیری می‌کنند. برای پیشگیری از بروز چنین وضعی، باید افراد شکست خورده‌ای که هیچ چشم‌اندازی برای حرکت ندارند را فهم کرد؛ چرا که آنها از جایی دلگیر شده‌اند.

حسن خمینی با تأکید بر اینکه مشکل اصلی اقتصادی است، اظهار داشت: بخشی از راه آن مدیریتی و بخش زیادی سیاست خارجی است؛ ولی راه حل همین دو امر نیز از سیاست داخلی می‌گذرد. به همین جهت چاره‌ای جز این نداریم که سیاست داخلی را تصحیح کنیم. دلیل غلط بودن یک سیاست نتایج آن است؛ اگر نتیجه خوبی نداشت، غلط است. امام تعبیر زیبایی دارند که می گویند، «حرف مرد دو تا است». هیچ لزومی ندارد که اگر انسان راهی رفت و اشتباه بود، آن را ادامه بدهد؛ بلکه باید شجاعانه برگردد و بگوید این راه اشتباه بود.

سید حسن خمینی گفت: بعضی نخبگان در جمع احزاب حضور می یابند و بعضی هم در ان‌جی‌اوها. برخی هم به صورت فردی راه خود را می روند. اما هرکسی که صاحب تریبون است و توان صحبت خودش دارد، باید یک سؤال بسیار مهمی را پاسخ بدهد