خط فقر یا خط مرگ، فلاکت و نابودی؟!
یک نماینده سابق مجلس گفت: آقایان یا قادرند شرایط را ادامه دهند یا قادر نیستند. اگر قادر نیستند، چرا قبول کردند؟ اگر چیزی را نشناخته‌ای یا جنسی را ندیده‌ای چگونه خریداری کردی؟ چگونه مسئولیت آن را پذیرفتی؟! این عذر بدتر از گناه بوده و در هیچ جای دنیا هم مرسوم نیست.
عزت الله یوسفیان نماینده پیشین مجلس، درباره عملکرد مجلس در دو سال گذشته و اینکه چرا مجلس و دولت مشکلات موجود را ه گردن دولت قبلی می‌اندازند، گفت: اشتباهی که در کشور ما وجود دارد این است که آقایان، دولت و گردش مالی آن را با یک سوپرمارکت و رستوران اشتباه می‌گیرند. یعنی دولت را با مغازه‌ای که جنس می‌فروشد، بدهی و حساب بانکی و ... دارد، یکسان محاسبه می‌کنند. درحالیکه در هیچ زمانی، هیچ دولتی در هیچ نظامی از بین نمی‌رود تا دولت جدیدی بیاید. دولت یک بار در کشور تغییر کرد و آن در سال ۵۷ بود. یعنی دولت شاهنشاهی رفت و دولت جمهوری اسلامی آمد. در بقیه موارد رئیس‌جمهور آمده و در جایگاه دولت می‌نشیند. دولت همیشه هست و خواهد بود. آقایان وقتی مسئولیت قبول می‌کنند، فکر می‌کنند در مغازه‌ای یک عده را بیرون ریخته و افراد جدیدی داخل آن شدند.
وی افزود: وقتی فردی به عنوان رئیس‌جمهور آمد و جایگاه دولت قبلی را پذیرفت، دیگر حق ندارد بگوید که آن‌ها خراب کردند. او این شکل را پذیرفته و قول‌هایی داده است. اگر اطلاع نداشت و نمی‌دانست چه بلایی به سرش می‌آید، اشتباه کرده آمده و عضو دولت شده است. وقتی کسی وزیر یا رئیس‌جمهور شده و ادعا می‌کند برای اداره کشور برنامه دارد، یعنی مشکلات کشور را می‌داند و برای حل مشکلات برنامه تهیه کرده است.
این نماینده پیشین مجلس گفت: اگر آقایان واقعا نمی‌دانستند دولت قبلی چه وضعیتی از جهت نقدینگی، شرایط مالی، گردش اقتصادی داشت، پس معلوم است که بلد نبودند. اما وقتی می‌دانستند و همین شکل را پذیرفتند، دیگر نمی‌توانند بگویند او مقصر است. شما با علم به تقصیر او مسئولیت پذیرفته‌اید. اینکه کسی بخواهد مشکلات را گردن این و آن بیاندازد، کار اشتباهی است. بنابراین آقایان یا قادرند شرایط را ادامه دهند یا قادر نیستند. اگر قادر نیستند، چرا قبول کردند؟ اگر چیزی را نشناخته‌ای یا جنسی را ندیده‌ای چگونه خریداری کردی؟ چگونه مسئولیت آن را پذیرفتی؟! این عذر بدتر از گناه بوده و در هیچ جای دنیا هم مرسوم نیست.
یوسفیان‌ملا گفت: امروز بدترین درگیری میان دو رئیس‌جمهور در طول ۲۵۰ سال تاریخ آمریکا میان ترامپ و بایدن است. اما شما یک کلمه نمی‌شنوید که آقای بایدن پولی در جایی معطل کرده یا ترامپ هزینه بی‌خودی انجام داده است. به شخصیت یکدیگر حمله می‌کنند اما کاری به دستگاه دولتی ندارند چون شرایط دولت را پذیرفته‌اند.
وی تصریح کرد: مشکل این است که وقتی ما در هر مسئله‌ای بمانیم، فرافکنی کنیم. ضرب‌المثلی وجود دارد که خیلی بی‌حساب نیست. در گذشته از بس انگلیسی‌ها در امور ملت‌ها دخالت می‌کرد، آب حوضی‌ها با سطل آب می‌آمدند دم در خانه‌ها و حوض طرف را پر می‌کردند و داد می‌زدند آب حوضیه. بعد یکمرتبه آب حوض خالی می‌شد چرا؟ چون در کف حوض سوراخی وجود داشت وقتی آب حوض کثیف می‌شد دریچه را برمی‌داشتند تا آب می‌رفت. اگر بعد سوراخ را خوب نمی‌بستند، آب خالی می‌شد. بعد اگر این اتفاق می‌افتاد می‌گفتند کار، کار انگلیسی‌هاست که آب حوض خانه من خالی شد.
این نماینده پیشین گفت: ما کشور را با این شکل و شمایل پذیرفته‌ایم. اگر توانستیم جلو برویم، درود بر ما. اگر نتوانستیم بگوییم نتوانستیم. مرتب به گردن این و آن نیندازیم. این کار هنر نیست. آقایان در مجلس و دولت باید ببینند در چه نقطه‌ای می‌خواستند باشند؟ اما نقطه و برنامه‌ای تعیین نکردند. همینجوری گفتند مسئله معیشتی و سفره مردم در اولویت برنامه ما قرار دارد. خب الان بیایند بگویند درباره این موضوع کاری انجام دادند یا خیر؟
یوسفیان‌ملا در پاسخ به این سوال که عملکرد مجلس در این مدت را چگونه ارزیابی می‌کنید و آیا در ادامه مجلس به همین روند خود ادامه خواهد داد یا این شرایط تغییر می‌کند، گفت: مجلس ابزارهایی دارد که می‌تواند در وضعیت و شرایط کشور تغییراتی ایجاد کرده و به راحتی به مواردی که می‌خواهد برسد. اما اگر وضعیتی که امروز وجود دارد ادامه داشته باشد، یعنی آینده‌نگری وجود ندارد و فردایی نیست. هرچه پیش بیاید و اتفاقی بیفتد تصویب می‌کنند. اگر هم پیش نیاید برای خودشان خوراکی تهیه نمی‌کنند.
وی افزود: خوراک مجلس این است که امروز می‌دانند سفره مردم روز به روز کوچکتر شده و وضع مالی مردم بدتر می‌شود. این دیگر خط فقر نیست، خط مرگ، فلاکت و نابودی است. باید چه کاری انجام دهد تا این خط فقر بالا رفته و وضعیت مردم بهبود پیدا کند؟ اگر مجلس برنامه داشت و با دولت همراه شد بود تا خط فقر بالاتر برود می‌توانست شرایط را بهتر کند اما متاسفانه این طور نیست و برنامه‌ای ندارند. وقتی مجلس روزگرا و هفته‌نگر باشد و آینده‌نگر نبوده و برنامه‌ای نداشته باشد، می‌ماند و درجا زده و به جایی نمی‌رسد. مگر آنکه مجلس بگوید من چهار برنامه حساس دارم که با این برنامه‌ها می‌خواهم به نقطه مطلوبی برسم. اما آن برنامه‌ها کجاست؟ برنامه‌ای ندارد. اگر داشت می‌شود به آینده مجلس امیدوار بود. اگر این اتفاق در مجلس نیفتد، مثل روند دو سال گذشته، ماه‌های آتی را هم همین‌گونه به عمر خود ادامه خواهد داد./ ایلنا
ارسال نظر