رئیسی به سوریه می‌رود؟

المیادین نوشت: سفر اول وزیر خارجه سوریه به تهران پس از روی کار آمدن ابراهیم رئیسی، زمینه سازی برای سفر احتمالی رئیسی به دمشق قبل از پایان سال است. این در حالی است که تمام نیروهای منطقه‌ای و بین المللی در تلاشند از تنگنا‌های خود خارج شوند. بنابراین، چه تصویری برای اینده منطقه در امتداد ایران تا مدیترانه و تنگه هرمز و باب المندب متصور است؟

در ادامه این مطلب آمده است: یک دهه پس از تنش‌های منطقه‌ای عربی که اهداف حقیقی آن، در ضمن طرح آمریکا برای مقابله با چین و روسیه و بازگرداندن ایران به اهداف اصلی سیاست واشنگتن جای می‌گیرد، سیاستمداران در واشنگتن دریافتند که با نظام تک قطبی نمی‌توانند به اهدافشان برسند، بلکه باید تلاش کنند ایران به توافق هسته‌ای بازگردد و فشار بر دولت‌های عربی که خواهان بازگشت روابط خود با دمشق هستند، کاهش یابد.

با وجود اقدام دولت آمریکا در راستای تلاش برای ساخت یک نظام منطقه‌ای جدید و لزوم بازگشت به توافق هسته ای، اعتراف به شکست در ایجاد تغییر در نظام سیاسی در سوریه و شکست در سقوط صنعاء پس از سیطره انصارالله بر آن، واشنگتن مجبور شد با قوایی که از گزینه‌های جدید آمریکا متضرر می‌شوند، وارد مقابله شود، که یکی از مهمترین انها، تل آویوی بود که از تحولات در سیاست آمریکا نگران است. در ادامه، اسرائیل از اهرم‌های فشاری که در اختیار داشت استفاده کرد تا بازگشت به توافق هسته‌ای را در حالت تعلیق نگاه دارد.

در این میان، اتحادیه اروپا و بریتانیا نیز از افزایش قدرت روسیه و توان آن برای مقابله با تهدیدات در اوکراین، سوریه و افغانستان، نگرانند، علاوه بر اینکه چین و طرح یک کمربند و یک راه آن نیز سیطره غرب بر مسیر‌های سیاسی و اقتصاد جهانی را تهدید می‌کند.

محور دولت‌ها و قدرت‌هایی که از سوی آمریکا و اسرائیل تهدید می‌شوند، دیگر منتظر مذاکرات دیپلماتیک نمی‌مانند و وارد مرحله درگیری در مناطق نفوذ این دو در خاورمیانه شده اند، تا آمریکایی‌ها را مجبور به خروج از عراق و سوریه کرده و بتوانند به سازمان همکاری شانگ‌های بپیوندند.

در این فضای متشنج، ابراهیم رئیسی به دمشق سفر خواهد کرد، در حالی که دو کشور ایران و سوریه هنوز گرایش‌های سیاسی نهایی خود در رابطه با غرب را مشخص نکرده اند و همچنان روی امکان داشتن روابط طبیعی با دولت‌های اتحادیه اروپا به شکلی اساسی، حساب باز می‌کنند، تا نوعی توازن در روابط خود بین شرق و غرب را بوجود آورند..

همانطور که دمشق هنوز تصمیم نهایی خود در مورد پیوستن به طرح «یک کمربند و یک راه» چین را نگرفته است و دلیل آن، نگرانی از قرار گرفتن در معرض تحریم‌های بیشتری از سوی اروپایی هاست. در این شرایط، اقتصاد سوریه به شکل اقتصاد سایه‌ای باقی می‌ماند که بدون قوانین اقتصادی جدید، امکان تعامل با آن فراهم نیست.

در این حالت، سفر رئیسی به دمشق می‌تواند موجب هماهنگی بین دو کشور در تمام سطوح نظامی، اقتصادی و سیاسی شده و در ادامه، ایران و سوریه به سمت تشکیل نظام منطقه‌ای تازه‌ای حرکت کنند که به طرح چینی جهانی و طرح اوراسیایی نزدیکتر است. تحقق تمام این موارد مستلزم بررسی‌های داخلی- به همراه نشان تغییرات واقعی در سوریه- است، تا در سطح تغییرات بعدی، دمشق و تهران بعنوان شریک در کنار یکدیگر حضور داشته باشند./ انتخاب