اگر اعتراضات تبدیل به بحران شود، جمع کردنش سخت تر می شود

روزنامه فرهیختگان نوشت: سهمیه کم و هزینه بالای خرید سوخت آزاد یا به بیان بهتر، کمبود سوخت، کمیسیون بالای شرکت‌های باربری و بی‌قانونی در دریافت این کمیسیون‌ها، تعطیلی بزنگاه‌های اقتصادی، کارخانه‌ها، کارگاه‌ها و شرکت‌ها، تعداد زیاد کامیون‌ها و کم بودن بار، هزینه بالای استهلاک، هزینه بالای خرید اقلام مصرفی خودرو، مثل لاستیک، باتری، هزینه بالای تعویض روغن و فیلتر و... چکیده‌ای از مکالمه من با چند راننده کامیون و شنیدن مطالبات آنهاست؛ مطالباتی که هم در روزهایی که خبری از آنها نمی‌گیریم، شنیده نمی‌شود و هم در این روزهایی که مدام اخباری مبنی‌بر اعتصابات‌شان دست‌به‌دست می‌شود، نمی‌شنویم.

فشار بر رانندگان خودروهای سنگین، کامیون‌ها و اتوبوس‌ها، ماجرایی قدیمی است که سال‌به‌سال و این روزها هم روزبه‌روز و هفته‌به‌هفته افزایش پیدا می‌کند. اهمیت این موضوع هم حتما بر کسی پوشیده نیست، به‌نوعی نبض بازار وابسته به فعالیت کامیون‌ها، نقل‌وانتقال بار و مسائلی از این دست است. حالا و ناظر به این اهمیت و زمینه مستعد اعتراضی این رانندگان، برخی رسانه‌ها، غالبا هم رسانه‌های آن‌ور آبی، خبر از اعتصابات سراسری رانندگان کامیون در سراسر کشور داده‌اند. موضوعی که ما هم مثل رسانه‌های دیگر پیگیر آن شدیم و نتیجه این بود؛ خبری از اعتصاب نیست، اما اعتراضات زیاد است.

مطالبات و اعتراضاتی که اگر به‌وقت پاسخ داده نشود و کمبودها جبران نشود و سناریوی مواجهه، فقط سکوت کردن و انکار و تکذیب باشد، به‌سرعت تبدیل به بحران خواهد شد؛ بحرانی که قواره‌اش در شرایط فعلی کشور بسیار بزرگ و جمع‌وجور کردنش، در آینده، سخت‌تر خواهد بود.