روسیه به منافع خودش فکر میکند، چه تزارها در آن حکومت کنند، چه کمونیستها
نگرانیهایی که در افکار عمومی در خصوص روابط تهران و مسکو وجود دارد بیپایه و بیمورد نیست.
روزنامه اعتماد نوشت: نگرانیهایی که در افکار عمومی در خصوص روابط تهران و مسکو وجود دارد بیپایه و بیمورد نیست. در طول بیش از دو سده، همواره در روابط ایران با روسیه، چه در دوران روسیه تزاری، چه در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و چه حتی در دوره کنونی جمهوری فدراتیو روسیه، نوعی بیاعتمادی نزد دو طرف وجود داشته و دارد.
تفاوتی نمیکند چه کسی در روسیه حاکم باشد، چراکه روسیه منافع ملی دارد که هر کسی در روسیه حاکم باشد خودش را موظف میداند این منافع را دنبال کند. در زمان تزاری هم اگر قراردادهای گلستان و ترکمنچای به ایران تحمیل شد، آن زمان هم روسها برمبنای منافع ملی خودشان این توافقها را نوشته بودند.
در دوران فعلی هم اگر در مساله خزر با مسکو مشکلی داریم، یا در موضوع اجرای پروژههایی که توسط روسها مدیریت میشود یا در تعارض منافع در کشورهای همسایه مشترک مشکلاتی وجود دارد، باز هم عامل آن همان منافع ملی است که دولت روسیه برای خود قائل میشود.
در دوره کنونی جمهوری فدراتیو روسیه، یکسری تفاوتها در دیدگاههای تهران و مسکو در مسائل منطقهای و بینالمللی وجود دارد که میتواند در روابط ما مشکل ایجاد کند.
برای مثال در شرایطی که ایران، اسرائیل را به رسمیت نمیشناسد، روسیه یکی از پیشرفتهترین روابط را با اسرائیل دارد و از قبل این رابطه است که در منطقه خودش را نشان میدهد.
اینجا تعارض منافع تهران و روسیه جدی میشود و ما نمیتوانیم ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه را وادار کنیم که چون میخواهد با ما رفاقت کند، از فلان منفعتش دست بردارد. نه چنین توصیهای از ما صورت میگیرد و نه اگر چنین توصیهای انجام شود، او جدی میگیرد و به آن عمل میکند.
ما باید وزن خودمان را نزد روسیه و وزن روسیه را نزد خودمان به درستی بشناسیم و تلاش کنیم که این دیوار بیاعتمادی را -هر اندازه که میشود- کوتاه کنیم. از همه مهمتر این است که ضرورت دارد برای روابطمان با روسیه یک تعریف مشخص داشته باشیم.
ارسال نظر