قیمت بلیت سینما هم گران می‌شود؟
یکی از مهمترین بحث هایی که در طول سال سینمایی معمولا رخ می‌دهد و حواشی بسیاری را به‌وجود می آورد؛ افزایش قیمت بلیت سینماها در سراسر کشور است. هرچند افزایش قیمت بلیت می‌تواند در کشوری که با تورم‌های آنی همراه است یک امر عادی باشد و برای اکثر سینماگرانی که صنعت سینمای خود را با سینمای جهان از جمله هالیوود مقایسه می کنند مساله‌ای کاملاً منطقی به شمار رود اما چنین افزایش قیمت هایی می تواند کمکی به اقتصاد دست و پا شکسته سینمای ایران داشته باشد؟
برنامه افزایش و کاهش قیمت بلیت‌های سالن سینما که به تازگی از سوی انجمن سینماداران مطرح شده‌است، می تواند شرایط متفاوتی برای گیشه سینمای ایران در سال جدید ایجاد کند.
به گزارش عرشه آنلاین، یکی از مهمترین بحث هایی که در طول سال سینمایی معمولا رخ می‌دهد و حواشی بسیاری را به‌وجود می آورد؛ افزایش قیمت بلیت سینماها در سراسر کشور است. هرچند افزایش قیمت بلیت می‌تواند در کشوری که با تورم‌های آنی همراه است یک امر عادی باشد و برای اکثر سینماگرانی که صنعت سینمای خود را با سینمای جهان از جمله هالیوود مقایسه می کنند مساله‌ای کاملاً منطقی به شمار رود اما چنین افزایش قیمت هایی می تواند کمکی به اقتصاد دست و پا شکسته سینمای ایران داشته باشد؟
به تازگی سخنگوی انجمن سینماداران در خبری اعلام کرده که قرار است سینماهای کشور با افزایش قیمت فروش بلیت همراه باشد؛ البته این افزایش قیمت را می‌توان به نوعی یک افزایش قیمت شناور دانست به نوعی که قیمت بلیت سینماها در روزهای پنجشنبه و جمعه به خصوص در ساعت های اوج به ۸۰ هزار تومان خواهد رسید اما این قیمت روزهای شنبه، یکشنبه و چهارشنبه ثابت بوده و طبق روال قبل محاسبه می‌شود و در روزهای دوشنبه و سه شنبه به صورت نیم بها خواهد بود. در نگاه اول زمانی که به افزایش‌ها و کاهش‌های چنین خبری نگاه می کنیم اولین موردی که به ذهن می رسد این است که چه خوب در اکثر روزهای هفته قیمت بلیت سینماها مناسب است و مخاطبان می توانند برای دیدن فیلم های خود به سینما بروند، حتی ۲ روز در هفته هم قیمت ها نیم بها است. اما مساله این است که چند درصد از مخاطبان در طول هفته فرصت سینما رفتن دارند؟
سینما رفتن از لیست تفریحات خط می‌خورد؟
سینما رفتن در گذشته نه چندان دور یک تفریح خانوادگی به شمار می رفت؛ یعنی یک خانواده قشر متوسط جامعه که به دنبال برنامه ریزی برای تفریح تعطیلات آخر هفته خود بود سینما رفتن را حتما اولین انتخاب خود در نظر می گرفت؛ جدا از اینکه یک خانواده نسبت به سلیقه‌اش چه فیلمی را انتخاب می‌کرد اما با توجه به هزینه‌های مقرون به صرفه این تفریح حتما تماشای یک فیلم در سینما را در برنامه خود می گنجاند.
اما چند سالی است که خانواده ها با توجه به کاهش قدرت خرید خود در جامعه، سینما و فیلم دیدن را در اولویت آخر خود قرار داده اند. چرا که هزینه یک تفریح ۴ ساعته برای یک خانواده ۴ نفره بسیار بالا است؛ حالا تصور کنید که قیمت بلیت سینما برای هر نفر ۸۰ هزار تومان است هرچند این قیمت برای روزهای پنجشنبه و جمعه و در ساعت های اوج در نظر گرفته شده اما در همین روزها و ساعت های اوج است که یک خانواده می تواند برای تماشای یک فیلم در کنار هم به سینما بروند. در طول هفته خیلی کم پیش می آید تا افراد بتوانند فعالیت شغلی خود را به موقع به پایان برسانند و در زمان مناسب برای تماشای فیلم به سینما بروند تازه اگر زمان کافی نیز داشته باشند در طول روز آنقدر خسته هستند که دیگر توانی برای تماشای یک فیلم ندارند.
اینکه مخاطب برای تماشای فیلم در سینما جدا از هزینه بلیت چه هزینه های دیگری خواهد داشت؛ پیش از این در گزارش های دیگر منتشر شده و ثابت شده که کمتر خانواده ای توان پرداخت چنین هزینه ای را خواهند داشت. درکنار آن انتخاب ساعت اوج برای افزایش قیمت برعهده سینمادار است؛ یعنی سینمادار این حق را دارد که قیمت بلیت سینمای خود را از اولین سانس تا آخرین سانس در روزهای پنجشنبه و جمعه ۸۰ هزار تومان در نظر بگیرد!
بارها از تهیه‌کنندگان و یا سینماداران پرسیده شده که آیا افزایش قیمت بلیت سینماها با توجه به درآمدهای افراد جامعه قانع کننده است؟ اما تنها جوابی که در این زمینه داده می‌شود این است که به سینمای جهان نگاه کنید، یا در آمریکا قیمت بلیت سینما n دلار است اما در ایران حتی به یک دلار هم نمی رسد، یا هزینه تولید در سینمای ایران افزایش پیدا کرده و این افزایش هزینه باید از طریق افزایش قیمت بلیت تامین شود، یا سینماداری بسیار هزینه بر است پس باید به نوعی هزینه های مورد نظر تامین شود. اما نکته مهم این است که مگر سینمای ایران قابل مقایسه با سینمای آمریکا است؟ مگر چنین گردش مالی عظیمی در سینمای ایران نیز وجود دارد؟
در طول یک سال گذشته؛ تنها چند فیلم که حتی تعداد آنها به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد توانستند فروش قابل توجهی داشته باشند. فیلم هایی که توانستند مخاطب را به سالن های سینما کشانده و فضایی را ایجاد کنند تا مخاطب به این فکر کند که فیلم ارزش هزینه ای را که کرده داشته است. اما مگر مخاطب به همه فیلم هایی که در حال حاضر در سینمای ایران اکران می شود چنین نگاهی دارد؟ بدون تعارف مخاطب امروز سینمای ایران ترجیح می‌دهد، صبر کند تا فیلم مورد نظر اکران آنلاین شود و با مبلغی بسیار پایین تر و در شرایط بهتری مانند منزل از تماشای فیلم های مورد نظر لذت ببرد.
بهتر است صادق باشیم و بحث لذت تماشای فیلم در سالن سینما را کنار بگذاریم، چرا که اکثر فیلم هایی که در سینمای ایران تولید می شود فیلم های آپارتمانی بوده که نه تنها در یک تلویزیون ساده بلکه روی یک لپ تاپ هم می توان به همان اندازه سالن سینما از دیدن آنها لذت برد. مگر سینمای ایران فیلمی در سطح «اوپنهایمر» می سازد که برای لذت بردن از جلوه های ویژه بصری آن مخاطب حتما باید به سینما برود؟
در نهایت باید گفت با توجه به نوع استقبالی که طی یک سال گذشته از سینمای ایران شده است، با افزایش قیمت بلیت سینماها با افت شدید مخاطب مواجه خواهیم بود و بیش از پیش به اقتصاد سینمای ایران لطمه وارد خواهد شد.
ارسال نظر