نیکی کریمی: آدم سختی کشیده‌ای هستم! / تاثیر نوشته های دانشور و صادق هدایت دولت آبادی روی نیکی کریمی

از بچگی کتاب می‌خوانم ؛ کتاب هایی که روی من تاثیر زیادی داشته ، از قصه‌های محمود دولت‌آبادی ؛ جلال آل احمد و ساعدی، سیمین دانشور، صادق هدایت و دیگر رمان نویس های مشهور ایرانی اما گاهی اوقات قصه ای یا تصویری مدام در ناخودآگاه آدم مدام خودش را نشان می دهد و به نظرم این بار من به این تصویر اعتماد کردم

نیکی کریمی در گفت وگو با روزنامه اعتماد گفت : اعتقاد دارم هنرمند،یا اساسا هیچ هنری بدون انعکاس درد و رنج بر دل نمی‌نشیند و خود هنرمند هم باید این تجارب را گذرانده باشد تا اینکه بتواند دغدغه خود را با مخاطب در میان بگذارد. هرکسی که از درد و رنجش برای من صحبت کند و این موضوعات را با من در میان بگذارد برای من ابعاد ویژه‌ای از شخصیتش را وا گو می‌کند که بسیار زیبا و دلپذیر است و اتفاقا این موضوع را در قدرت آدم ها می‌بینم که مشکلات‌شان را با من درمیان بگذارند.

بخش‌هایی از مصاحبه با نیکی کریمی را بخوانید

آدم سختی کشیده‌ای هستم .من هم در همین جامعه زندگی کرده‌ام. در دهه پنجاه. زن باشی و این همه مدت در سینما کار کنی آن‌هم مستقل قطعا؛ مبارزه با موانع سختی‌ها و رنج های بسیار دارد.

اندیشیدن دین و فلسفه برای من اهمیت دارد ولی ایدئولوژی وشاخه‌های مختلف ایدئولوژیک خیلی برای من مهم نبوده‌اند . همیشه فکر می‌کنم آدمی که فکرش روشن است سعی می‌کند از زوایای مختلف مسائل را بررسی کند و جریان فکری خود را نیز به اشتراک بگذارد.
وقتی کتابی می‌خوانم که از درد ورنج با من سخن می‌گوید آن شخصیت را ضعیف نمی‌بینم بلکه قوی و پیچیده می دانم
از بچگی کتاب می‌خوانم ؛ کتاب هایی که روی من تاثیر زیادی داشته ، از قصه‌های محمود دولت‌آبادی ؛ جلال آل احمد و ساعدی، سیمین دانشور، صادق هدایت و دیگر رمان نویس های مشهور ایرانی اما گاهی اوقات قصه ای یا تصویری مدام در ناخودآگاه آدم مدام خودش را نشان می دهد و به نظرم این بار من به این تصویر اعتماد کردم
آتابای یکی از فیلم‌های بسیار سختی بود که من تهیه کردم برای اینکه هیچ حمایتی از آن نشد.یادم است وقتی فیلم در جشنواره فجرنمایش داده شد آقای ایل بیگی به من پیام داد که خیلی متاسفم از این فیلم حمایت نکردیم . چون هیچ وام و تسهیلاتی شامل حالش نشده بود.
واقعیتش کارگردان راحتی نیستم و به شدت سخت می‌گیرم . زمان می‌برد و سعی می‌کنم آن تیپی که به نظر آنها تماشاگر با آن ارتباط برقرار می‌کند را از آنها بگیرم و ازآنها خواهش می‌کنم حرکات اضافی راکنار بگذارید . شاید بازیگران را اذیت می‌کنم ولی معتقدم نتیجه اش متفاوت است.
درام و ادبیات و هنر نشات گرفته از رنج و زخمی است که متحمل می‌شویم اصلا بدون درد و زخم ها روند طبیعی زندگی طی نمی‌شود و این نکته ای که شامل حال همه ما خواه ناخواه می‌شود و اصلا بدون تحمل رنج و درد، زیبایی زندگی وجود نخواهد داشت.
آتابای . او نه قوی است و نه قهرمان. برعکس ما داریم آدمی را نشان می‌دهیم که واقعی است با تمام مسائل و مشکلاتی که از بچگی به دوش کشیده مسائل جامعه مشکلات یک آدم. به شدت با خودش در تضاد است و این کمپلکس ها و عقده های روانی حل نشده را همین‌طور با خودش حمل می‌کند به نظرم تا آخر عمرش.
آتابای از همان بعد مرگ مادر و بعد هم خواهرش و هزاران مشکل دیگر در زندگی این رنج روانی را تحمل می‌کند. بله آتابای آدم عصبی و خشنی است ولی شاید این خشونت همان سپرمحافظی است که برای خودش در جامعه ترتیب داده که کسی نتواند به او آسیب بزند چون هیچ‌وقت خودش را نشناخته و نخواهد شناخت. به نظر من آتابای چنین آدمی است. شخصیتی که دل آدم برایش می‌سوزد.