پشت پرده لباس بازیگرها در جشنواره‌ها چیست؟
جشنواره‌ها و مراسم‌هایی که افراد معروف در آن هستند، به واسطه جذابیت شرکت‌کننده‌ها، مورد توجه رسانه‌ها، عکاسان و تصویربرداران است. به‌همین دلیل «دیده شدن» در این رویدادها بیشتر از بقیه جاها اتفاق می‌افتد.
تصور کنید دعوت‌نامه‌ای به‌دستتان می‌دهند که شما را به مراسم مهمی دعوت کرده‌اند. آدم‌های معروف و افرادی که اغلب شما را می‌شناسند هم آنجا هستند. اولین فکری که به ذهن‌تان خطور می‌کند چیست؟ ساعت؟ مکان؟ نحوه رفت و آمد؟ حرف‌ها؟ نه! … قول می‌دهم اولین (با ارفاق اگر اولین نبود دومین) موضوعی که به ذهن‌تان خطور می‌کند لباس شماست. همان جمله معروف «چی بپوشم؟» که به نام خانم‌ها تمام شده است ولی در واقعیت برای همه است. جشنواره‌ها و مراسم‌هایی که افراد معروف در آن هستند، به واسطه جذابیت شرکت‌کننده‌ها، مورد توجه رسانه‌ها، عکاسان و تصویربرداران است. به‌همین دلیل «دیده شدن» در این رویدادها بیشتر از بقیه جاها اتفاق می‌افتد. به‌همین دلیل برای افراد مشهور و شناخته شده، انتخاب لباس برای آن جایگاه و اهمیت ویژه‌ای دارد. یکی از این مراسم‌ها، جشنواره فیلم فجر است و قاعدتاً اهم شرکت‌کنندگان در این رویداد نیز هنرمندان و عوامل برنامه‌ساز هستند. در سال‌های اخیر لباس‌های برخی از هنرمندان در جریان حضور در جشنواره، سوژه خبرنگاران بوده و جای سوال که برای هر کدام از این لباس‌ها چقدر زمان و مبلغ هزینه شده است که با این حجم از تفاوت با عرف جامعه، شخص این لباس را انتخاب کرده است.
در ایام جشنواره فیلم فجر مشتری زیادی نداریم. به دلیل اینکه جشنواره فیلم فجر مراسم فرش قرمز ندارد و افراد تنها در شرایطی در معرض دوربین‌ها هستند که برای نشست خبری حضور پیدا کنند. اما در جشن‌هایی مثل جشن حافظ که مراسم ویژه نمایش افراد و فرش قرمز وجود دارد، دغدغه لباس خیلی مهم است و از زمان زودتری تماس‌ها با ما شروع می‌شود که برای طراحی لباس، شرایط را توافق کنیم.
البته همه افراد هم درگیر انتخاب لباس‌های خاص و خیلی گران نیستند. تعدادی از هنرمندان که خود را با استایل کاری و شخصیت خودشان معرفی می‌کنند و درگیر به لباس نمی‌دهند، دنبال مدل‌های ساده و سنگین هستند. صحبت‌شان هم در این مورد این است که دوست ندارند با لباس‌شان بین خبرنگاران و مردم جلب توجه کنند و بیشتر می‌خواهند با مهارت و شخصیت خود بین مردم حاضر شوند.
مظنه بازار!
قدیم‌ها یعنی تا چهار پنج سال پیش، برای اینکه لباسی را برای بازیگران و هنرمندان طراحی کنم، خودشان به مزون می‌آمدند، یا از نمونه‌های موجود در مزون خودمان و یا از ژورنال‌هایی که نمونه کار را نشانم می‌دادند، برای‌شان طراحی می‌کردم. با هماهنگی قبلی به مزون می‌آمدند و بعد از کلی عکاسی و صحبت در مورد اینکه از ما خرید کردند، مبلغی را پایین‌تر از قیمت لباس پرداخت می‌کردند و به‌جایش بین دوستان و همکاران‌شان تبلیغ من را می‌کردند.
در ایام سه سال پیش و حدود قبل از کرونا در مزون حاضر می‌شدند و چند لباس را انتخاب می‌کردند که در قبالش هیچ پولی پرداخت نمی‌شد. به‌جایش در صفحه اینستاگرام‌شان من و مزون مرا تبلیغ می‌کردند و علی‌القاعده اسم من بین همکاران‌شان هم منتشر می‌شد. من صفحه مزونم را با این‌گونه تبلیغ بالا آوردم. قبل از کرونا تا ۳۰۰ هزار تا فالور هم داشتم. آن زمان خیلی خوب بود. لباسی که به تنهایی ۵ یا ۶ میلیون تومان قیمت داشت، سه تا لباس یا چهارتا برمی‌داشتند و به‌جایش صفحه مرا تبلیغ می‌کردند.
کرونا آمد و معادلات به‌هم خورد. اوایل که اصلاً خرید و فروشی نبود. بعد از مدتی هم که باز اوضاع داشت به حدی طبیعی می‌شد، با پیشرفت بلاگرها، تبلیغات خیلی گران شد. دیگر مزاج سلبریتی‌ها به این مبالغ خوش نمی‌آمد. یادم است یکی از همین خانم‌ها در خریدی که از من داشت می‌گفت اگر تصویر من را در صفحه‌ات می‌گذاری، تا زمانی که این تصویر هست باید مبلغی را به من بدهی! گفتم یک بار برای این تصویر من هدیه داده‌ام به شما، کافی است. ولی او توقع داشت برای نگه‌داشتن تصویرش در صفحه اینستاگرامم، الی‌الابد مبلغی را پرداخت کنم یا لباسش را طراحی کنم.
یادم هست چند وقت پیش مدیر برنامه یکی از بازیگرها به من زنگ زد و گفت که ایشان می‌خواهند هر جا می‌روند از لباس‌های شما استفاده کنند و می‌توانند همه جا هم نام شما را ببرند، اما علاوه بر اینکه برای این کار شما لباس‌شان را تأمین می‌کنید، برای عقد این قرارداد باید ماهی سه میلیون تومان برای‌شان واریز کنید.
این دو سال اخیر پیشرفت بلاگرها به حدی شده که اکوسیستم تبلیغ در کار ما هم فرق کرده است. دیگر برای تبلیغ شرایط قبل جواب‌گو نیست و پروتکل‌ها نسبت به شرایط فرق کرده است. رفته به سمت مبالغ بالا و تبلیغ کم!!! برای نوروز می‌خواستم صفحه‌ام را چند جا تبلیغ کنم، از بس مبالغ بالا بود منصرف شدم. برای دو یا سه استوری آن‌هم برند من که خیلی هم معروف است، ۴۰ میلیون باید پرداخت می‌کردم. خب بازیگری که با یک استوری می‌تواند به اندازه گران‌ترین لباس‌های تهران درآمد داشته باشد چرا مبلغ تبلیغ خودش را برای من پایین بیاورد؟ یا اینکه چرا از من لباس بخواهد که مجبور باشد هزینه پرداخت کند؟ خب می‌رود پیش یکی که لباس رایگان بگیرد و برای تبلیغ از آن طریق درآمدی هم داشته باشد.
برای آماده شدن لباس مراسم چقدر هزینه می‌شود؟
برای آماده شدن لباس برای جشنواره فجر خیلی زمان لازم نیست، ۲۰ روز قبلش سفارش لباس‌ها شروع می‌شود. اما برای مراسمی مثل جشن حافظ از ۵۰-۶۰ روز قبلش باید سفارش‌ها را بزنیم. هم حجم سفارشات زیاد است و هم جزئیات کارها خیلی بیشتر است. قیمت کارها در هر شرایطی متفاوت است. مثلاً اگر از شخص، تبلیغ نخواهم و از مواد اولیه فاخر برای کار استفاده شده باشد و برند هم درجه یک باشد، مبلغ ۵۰ میلیون تومان برای یک مانتوی زنانه عادی است! برخی از مزون‌ها و یا بعضی از مدل‌های ساده ممکن است قیمت ۴-۵ تومان هم باشد. اما این مانتو خیلی ساده است و کار هنری خاصی هم ندارد.
در مورد انتخاب مدل‌های خاص اغلب خانم‌ها در شرایطی لباس را انتخاب می‌کنند که یک عدد دوخته شده باشد. از لباس‌های سری‌دوزی نمی‌گیرند. بیشتر در ملاک‌ها روی مدل‌های جدید و تک‌مدل (بدون تکرار) متمرکز می‌شود. شبیه‌سازی برخی از لباس‌های هنرپیشه‌های خارجی هم بعضی مواقع اتفاق می‌افتد که اگر با چارچوب مد نظر جشنواره تناقضی نداشته باشد، اجرا می‌شود.
پروتکل‌ها
مدت‌هاست روال این‌طور بوده که در جشن‌ها و جشنواره‌ها هر کس با شرایطی که درست تشخیص می‌داده حضور پیدا می‌کرده است. خانم‌ها هم بنا بر اینکه در کشور ما حجاب رسمیت دارد، چارچوب لباس را در حجاب باید رعایت می‌کردند. اما یادم هست در یکی از جشن‌های حافظ، خانم معماریان (برگزار کننده جشن خانه سینما) برای شرکت‌کنندگان پروتکل‌هایی فرستاد که این‌ها باید رعایت شود. موجی از اعتراض و نارضایتی برخواست و خیلی از افراد نقدهای تندی بر این اساس داشتند. اما باید قبول کنیم که در بزرگ‌ترین و رسمی‌ترین فستیوال‌های مشابه جهانی هم حتی برای پوشش افراد شرکت کننده یک سری قوانین کلی حاکم است. مثلاً لباس آقایان در مراسم اسکار باید کت و شلوار سفید یا مشکی باشد. اما در ایران به‌صورت رسمی تاکنون هیچ نهادی این حرف را اجرایی نکرده است.
ارسال نظر