تماس فرازمینی‌ها با زمین | ماجرا چه بود؟

یک مطالعه جدید ادعا می‌کند که بیگانگان به این دلیل با ما تماس نگرفته‌اند که پیام‌ها و سیگنال‌های ما احتمالا هنوز به بیگانگان نرسیده‌اند.

اغلب این گونه مطرح می‌شود که به احتمال فراوان موجودات فرازمینی هوشمند و تمدن بیگانه در جهان هستی وجود دارد،‌ اما همزمان این سوال پیش می‌آید که اگر موجودات فضایی واقعاً وجود دارند، چرا تاکنون سعی نکرده‌اند با ما تماس بگیرند؟

ایده حیات فرازمینی هوشمند مدت‌ها است که دانشمندان و عموم مردم را با تئوری‌های زیادی در مورد آن چه ممکن است در اعماق فضا وجود داشته باشد یا نداشته نباشد، درگیر کرده است.

اکنون یک مطالعه جدید توضیح جدیدی را برای اینکه چرا بیگانگان هنوز از سیاره ما بازدید نکرده‌اند، ارائه کرده است و می‌گوید این به این دلیل است که هنوز هیچ نشانه‌ قابل اعتنایی از هوش روی زمین وجود ندارد.

در اصل، منظور این گروه پژوهشی این است که ما تازه از دهه ۱۹۳۰ شروع به ارسال سیگنال‌های قابل شناسایی به فضا کرده‌ایم، بنابراین فرازمینی‌ها زمان چندانی برای دریافت پیام ما یا پاسخ به آن نداشته‌اند.

آمری وندل، اخترفیزیکدان نویسنده این مطالعه از دانشگاه عبری اورشلیم می‌گوید: امواج رادیویی ارسالی ما تازه به حدود ۱۵ هزار ستاره و سیاره‌های در حال گردش به دور آنها از میان ۴۰۰ میلیارد ستاره موجود در کهکشان راه شیری رسیده است. علاوه بر این، رسیدن هر پیام برگشتی از سوی بیگانگان به ما به زمان نیاز دارد.

اساساً، از زمانی که زمین شروع به پخش سیگنال در اعماق فضا کرده است، تاکنون فقط ستارگانی که در فاصله ۵۰ سال نوری از ما قرارد دارند، فرصت دریافت آن و پاسخگویی داشته‌اند. نه تنها این، بلکه اولین سیگنال‌های رادیویی زمین به صورت عمدی و مشخص به کیهان فرستاده نشدند، به این معنی که تشخیص آنها برای بیگانگان دشوار خواهد بود، زیرا پس از طی مسافت یک سال نوری در فضا، درهم و برهم می‌شوند.

در سال ۱۹۷۴ بود که بشر اولین ارسال سیگنال پرقدرت مشخص و عمدی را تحت عنوان پیام آرسیبو (Arecibo message) برای بیگانگان ارسال کرد.

پیام آرسیبو پیامی بود که در تاریخ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر پورتوریکو در مراسمی به مناسبت بازسازی مجدد تلسکوپ آرسیبو از طریق امواج رادیویی فرکانس ماژوله‌شده به فضا مخابره شد. این پیام، خوشه ستاره مسیه ۱۳ را نشانه گرفته بود که حدود ۲۵ هزار سال نوری دورتر بود. انتخاب مسیه ۱۳ به این دلیل بود که یک مجموعه بزرگ و نزدیک از ستاره‌ها بود که در آن زمان و در محل برگزاری مراسم در آسمان وجود داشت.

این پیام از ۱۶۷۹ رقم دودویی تشکیل شده بود که حجم تقریبی آن ۲۱۰ بایت بود. این پیام در فرکانس ۲۳۸۰ مگاهرتز با شیفت ۱۰ هرتزی فرکانس و با توان ۱۰۰۰ کیلووات به فضا ارسال شد. یک‌ها و صفرهای پیام با فرکانسی با شیفتی با نرخ ۱۰ بیت بر ثانیه ارسال شدند. کل زمان مخابره حدود ۳ دقیقه طول کشید.

گفتنی است که پس از رمزگشایی این پیام و تبدیل کردن کاراکترها و فضاهای خالی آن به حالت گرافیکی، یک تصویر با شکلک آدمک و برخی علائم و نشانه‌های دیگر پدید خواهد آمد.

از آن زمان تاکنون برنامه‌هایی برای ارسال پیام دیگری در قالب Beacon in the Galaxy (BITG وجود دارد که شامل ترسیمی از دی‌ان‌ای، منظومه شمسی و نموداری از فرم نر و ماده است، اما همچنین نسبت به پیام آرسیبو حاوی اطلاعات بسیار بیشتری در مورد ریاضیات و علوم پایه است.

پژوهشگران می‌گویند، همه اینها شواهدی است که نشان می‌دهد حیات فرازمینی تاکنون زمان کافی برای پاسخ به ما را نداشته است.

وندل می‌گوید، احتمالا باید بیش از ۱۰۰ میلیون سیاره که از نظر فناوری پیشرفته هستند در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد و یکی از این تمدن‌ها بتواند پیام ما را دریافت کند.

او معتقد است که نظریه او نشان می‌دهد که هیچ موجود بیگانه هوشمندی در فاصله ۵۰ سال نوری از زمین وجود ندارد، اما این نظریه وجود آنها را در جایی در کیهان رد نمی‌کند.

وی می‌گوید، ممکن است بیگانگان منتظر سیگنال‌های زمین باشند تا پیام ما به آنها برسد یا حتی در حال حاضر پاسخ آنها در راه باشد و هنوز به ما نرسیده باشد.

وندل افزود: احتمال تماس با بیگانگان به عنوان فرصتی برای یافتن یک تمدن نزدیک که به اندازه کافی نزدیک است، به طوری که بتواند اولین انتشارات رادیویی(رادیوسفر-radiosphere) را شناسایی کند و کاوشگری را بفرستد که می‌تواند به منظومه شمسی برسد، تعریف می‌شود و اکنون مشخص است که احتمال تماس فعلی برای زمین بسیار کم است، مگر اینکه تمدن‌های بیگانه بسیار فراوان باشند. از آنجایی که رادیوسفر با گذشت زمان منبسط می‌شود، احتمال تماس نیز افزایش می‌یابد.

وی ادامه داد: «عصر تماس» به عنوان زمانی تعریف می‌شود (از زمان شروع ارسال‌های رادیویی) که در آن احتمال تماس به واقعیت تبدیل می‌شود. در آن زمان کاوشگرهای بیگانه یا پیام‌ها محتمل‌تر می‌شوند. مگر اینکه تمدن‌ها بسیار فراوان باشند و عصر تماس حدود چند صد تا چند هزار سال شود. در نتیجه، بعید است که تمدن‌ها بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، مگر اینکه عمر ارتباطی آنها حداقل چند هزار سال باشد.

دانشمندان می‌گویند زمین باید همین حالا قبل از اینکه خیلی دیر شود، برای رویارویی با بیگانگان آماده شود، چرا که سرانجام زمانی که تلسکوپ‌هایی قدرتمندتر از جیمز وب برای دیدن منظومه‌های خورشیدی دوردست ساخته شوند، می‌توان بیگانگان را ظرف ۲۵ سال کشف کرد.

این مقاله در حالت پیش‌چاپ در پایگاه داده arXiv منتشر شده است.