اجاره منازل اشتراکی | وضعیت مستاجران
اجاره خانه اشتراکی ؛ پدیده ای عجیب در تهران
چند ماهی است بروز یک پدیده عجیب، ذهنها را به سمت یک آسیب اجتماعی جدید کشانده است؛ طبق برخی گزارشها به ویژه از مناطق مرکزی رو به پایین پایتخت، به دلیل گرانی اجارهخانه، دو یا چند خانواده مجبور به اجاره یک آپارتمان ۶۰ تا ۷۰ متری شده و هر یک زندگی مشترک خود را با خانواده دیگری به «اشتراک» گذاشتهاند اجاره خانه اشتراکی باب شده است
چند ماهی است بروز یک پدیده عجیب، ذهنها را به سمت یک آسیب اجتماعی جدید کشانده است؛ طبق برخی گزارشها به ویژه از مناطق مرکزی رو به پایین پایتخت، به دلیل گرانی اجارهخانه، دو یا چند خانواده مجبور به اجاره یک آپارتمان ۶۰ تا ۷۰ متری شده و هر یک زندگی مشترک خود را با خانواده دیگری به «اشتراک» گذاشتهاند.
مدتها بود که با رشد سرسامآور قیمت ملک در تهران و کلانشهرها، اخباری از خرید «دانگی» خانه منتشر میشد؛ در این روش به طور نمونه سه نفر، هر کدام دو دانگ از یک خانه را صاحب میشدند به این امید که بعدها سهم دیگران را بخرند یا از درآمد اجاره آن بهره بردارند؛ این اقدام گاهی منتهی به اختلافهایی بین شرکا میشد (میشود) که خود موضوعی مفصل و دارای ابعاد حقوقی و اجتماعی جداگانهای است.
اما اکنون با پدیده آسیبزای جدید «اجارهنشینی چند خانوار در یک واحد آپارتمانی» مواجهایم که هنوز آمار و اطلاعات مستند و قابل اتکایی از میزان بروز یا گستره اجاره خانه اشتراکی در تهران یا شهرهای بزرگ دیگر منتشر نشده و البته هیچ مقام مسئولی نیز آن را تکذیب نکرده است. به این ترتیب میتوان پیشبینی کرد که در کنار خانههای اشتراکی مجردی، در آینده نزدیک شاهد آگهیهای املاک برای پیداکردن «خانواده همخانه» باشیم و آنگاه معلوم نیست دامنه آن و زیانهایش تا کجا کشیده خواهد شد.
گستردگی اخبار منتشر شده درباره این پدیده سبب شده حتی یک خبرگزاری روسی هم در گزارشی مستقل به آن بپردازد.
ایرنا برای راستیآزمایی این گزارشها، موضوع را از چند مشاور املاک در تهران جویا شد؛ بر اساس یافتهها «خانههای اشتراکی» در محلاتی از تهران اجاره داده شدهاند که حد فاصل مناطق میانی و جنوبی هستند؛ از جمله مناطق نواب، توس، جیحون، کارون، مخصوص و ... که قیمتها پایینتر از مناطق میانی و بالایی است و البته حساسیتهای مذهبی و سنتی مناطق جنوبی در آنجا کمتر به چشم میخورد و یا امکان دوری از نگاههای آشنا بیشتر است. نکته قابل تامل اینکه کرایه اشتراکی فقط مختص به خانوادههای آشنا یا فامیل نیست و گاه حتی دو خانواده کاملا غریبه نیر ناگزیر به سکونت اشتراکی در یک واحد شدهاند.
* مشاور املاکی میگوید: «تنها افراد مجرد نیستند که دنبال اجاره خانه به صورت مشترک هستند. مستاجر متاهل هم داشتیم که با یک خانواده دیگر خانه اجاره کردند. دو خانواده متاهل که با هم ۶ نفر میشدند. یک خانه ۷۰ متری را ۳۰۰ میلیون تومان رهن کردند.»
* یکی دیگر از مشاوران املاک میگوید: «از شغلهای مختلف برای اجاره اشتراکی خانه مستاجر داشتیم. سه نفر که از کادر بیمارستان هستند با هم یک خانه ۴۰ متری اجاره کردند.»
* مبلغ وام ودیعه مسکن برای شهروندان تهران ۷۰ میلیون تومان است. با ۷۰ میلیون رهن در تهران هم خانه پیدا میشود. اما به شرط اینکه ماهانه حداقل ۴ تا ۵ میلیون تومان اجاره بدهید. دو برابر حداقل حقوق یک کارگر.
* اجاره خوابگاه هم افزایش داشته است. اگر در مناطق متوسط به بالای تهران بخواهید خوابگاه اجاره کنید، برای یک تخت در یک اتاق چهار نفره حداقل باید ماهی یک میلیون تومان بدهید.
برخی مجرد هستند و همخانه مجرد پیدا میکنند که اجاره و پول پیش را تقسیم کنند. اما برخی دیگر یک خانواده چند نفره هستند که خانه را با یک خانواده دیگر اشتراکی اجاره میکنند.
سکونت دو خانواده در واحد ۷۰ متری
مشاور املاکی دیگری میگوید: «تنها افراد مجرد نیستند که دنبال اجاره خانه به صورت مشترک هستند. مستاجر متاهل هم داشتیم که با یک خانواده دیگر خانه اجاره کردند.» او میگوید: «دو خانواده متاهل که با هم ۶ نفر میشدند. یک خانه ۷۰ متری را ۳۰۰ میلیون تومان رهن کردند.»
از این موارد زیاد است و مربوط به یک شغل خاص هم نمیشود. درآمدها دیگر کفاف هزینهها را نمیدهد. هم کارگران مجبور به اجاره اشتراکی خانه هستند و هم پرستاران و دیگر کارمندان. به خصوص آنهایی که حقوق مصوب وزارت کار را میگیرند.
یکی دیگر از مشاوران املاک محدوده جی میگوید: «از شغلهای مختلف برای اجاره اشتراکی خانه مستاجر داشتیم. سه نفر که از کادر بیمارستان هستند با هم یک خانه ۴۰ متری اجاره کردند.»آن یکی مشاور املاک هم میگوید: «سه نفر کارگر که در باربری کار میکردند. ۶۰ میلیون تومان با دو میلیون اجاره را نمیتوانستند پرداخت کنند. به زور خانه پیدا کردند.»
یکی دیگر از مشاوران املاک با اشاره به اینکه هزینههای زندگی بالا رفته، میگوید: «مراجعهکننده حسابدار داشتم که با همخانهای هم نمیتوانست خانه اجاره کند. ۲۰ میلیون رهن داشتند و سقف توانایی پرداخت اجاره آنها ۲ میلیون تومان بود. به آنها پیشنهاد خوابگاه را دادم.»
بنابر اعلام مرکز آمار ایران تورم سالانه در چهارفصل منتهی به بهار ۱۴۰۰، نسبت به دوره مشابه سال قبل به ۶۰٫۴ درصد رسیده است.
اگرچه سال گذشته دولت اعلام کرد که برخی از مستاجران میتوانند وام ودیعه مسکن بگیرند، اما این وام فقط مسکن کوتاه مدتی بود که درد اصلی مستاجران را درمان نمیکرد. مبلغ وام ودیعه برای شهروندان تهران ۷۰ میلیون تومان است. اما مشاوران املاک میگویند با این مبلغ نمیشود در تهران خانه رهن کرد و افراد باید به حاشیه تهران بروند.
البته با ۷۰ میلیون رهن در تهران هم خانه پیدا میشود. اما به شرط اینکه ماهانه حداقل ۴ تا ۵ میلیون تومان اجاره بدهید. دو برابر حداقل حقوق یک کارگر.
اجاره تخت در خوابگاه، یک میلیون!
سمیرا میگوید: «نزدیک مرکز شهر ساکن خوابگاه بودم، در یک اتاق ۶ نفره. آنهم در این شرایط کرونا که جانمان در خطر است، برای یک تخت باید ۸۰۰ هزار تومان اجاره میدادیم.» البته آنطور که یک مسئول خوابگاه میگوید، مهرماه اجاره خوابگاهها بیشتر میشود و این قیمتها فقط تا پایان شهریور است.
بهنام هم که در خوابگاه بوده، میگوید: «اجاره یک تخت برای چند ساعت خواب و صبج دوباره دویدن برای کار تا آخر ماه، آنهم فقط برای اینکه خرج غذا و اجاره را بدهیم، یعنی فقط زنده بمانیم. ماهی یک میلیون تومان میدهم.»
مریم هم دنبال همخانه است تا خانهای اجاره کند: «مدتی است در سایت و آگهیها دنبال یک هم خانه میگردم. از یک طرف در این شرایط کرونایی زندگی در خوابگاه خطرناک است، از طرف دیگر تنهایی نمیتوانم اجاره را پرداخت کنم. مجبور هستم یک همخانه پیدا کنم. آنهم در این سایتها که هیچ شناختی نسبت به شخص ندارم!»
حالا باید دید آنطور که وزیر جدید راه و شهرسازی گفته تیغِ تیز بیسر و سامانی اجارهخانه را از گلوی نحیف اقشار آسیبپذیر برمیدارد یا نه!
اما فقط اجاره اشتراکی خانه در تهران رواج ندارد. مردم از خرید خانه ناامید شدهاند، اما برای حفظ ارزش پولشان خانه را به صورت اشتراکی میخرند. بسته به پولی که دارند یک یا دو دانگ یک خانه را میخرند.
وقتی شهرهای کوچک وروستاها خالی بشه این بلا ها را باید کشید ...بزن باران
باسلام با این وضعیت اجاره خانه زندگی کردن نیست بلکه زندگی را تحمل گردن است یعنی جلوگیری از خودکش
این بلایا نتیجه وعده آوردن درآمد نفت در سفره های مردم است
به نظر من هر اتفاقی تو خانه های اشتراکی نیافته مسئول واگذاری ملک اشتراکی مسئوله