داستان عجیب سنگ قبر «ناصرالدین شاه» کنار «جیران» | محل دفن شاه‌شهید کجاست؟ / تصویر

ناصرالدین شاه در حرم عبدالعظیم حسنی در کنار قبر همسرش جیران به خاک سپرده شده و پس از انقلاب اسلامی، سنگ قبر او به کاخ گلستان انتقال یافته است.ناصرالدین شاه که پیش از دوران پادشاهی، ناصرالدین میرزا نام داشت، چهارمین پادشاه سلسله قاجار و یکی از مشهورترین حاکمان این دوره بوده است. او در دوره حکومت خود به «قبله عالم» و «سلطان صاحبقران» شهرت یافت و با ۵۰ سال سلطنت، طولانی‌ترین پادشاهی دوره قاجار را دارا بود و در سن ۶۵ سالگی در سال ۱۲۷۵ خورشیدی توسط میرزا رضا کرمانی به قتل رسید. ناصرالدین شاه در حرم شاه عبدالعظیم شهر ری در کنار جیران، همسر خود به خاک سپرده شد. قبر او یکی از جاهای دیدنی ری به شمار می‌رفت تا اینکه پس از انقلاب اسلامی، سنگ قبر او به‌عنوان یکی از آثار کنده‌کاری ایران به کاخ گلستان تهران منتقل شد. 

فرارو در همین باره نوشت: ناصرالدین شاه قاجار در حرم حضرت عبدالعظیم در شهر ری ترور شد و همانجا به خاک سپرده شد. پیشتر سنگ قبری مجلل داشت تا اینکه آن سنگ قبر معروف سرنوشتی عجیب پیدا کرد و سر از موزه درآورد و حالا پس از سالها مهدی شادکام پژوهشگر تاریخ، خبر داده: «در آستانه ۱۲۷مین سالروز ترور ناصرالدین شاه، خوشحالم که اعلام کنم، تلاش‌های چندین ساله ما برای حداقل نوشته شدن نام شاه‌شهید برروی سنگ‌های کف حرم، به مانند سایر مدفونین آنجا به نتیجه رسیده و نام او بر تهی‌گورش نقش بسته شد. پس از برداشتن سنگ‌قبر، هیچ نشانی از قبر ناصری موجود نبود»

 آرامگاه ناصرالدین شاه قاجار در حرم عبدالعظیم در شهر تهران قرار دارد، ولی سنگ مزار او در جریان تخریب قبر رضاشاه پهلوی در اوایل انقلاب، جابه‌جا شد.  سنگ قبر ناصرالدین شاه که پیکره‌ای از او را به نقش کشیده است، در گوشه‌ای از کاخ گلستان، معروف به «خلوت کریمخانی» نگهداری می‌شود. (خلوت کریم‌خانی: این نام از دو نظر تعیین شده؛ نخست آن که اساس بنای آن در زمان کریمخان نهاده شده و دیگر به علت آن‌که آغامحمد خان قاجار به دلیل خصوت با خاندان زند دستور داده بود استخوان‌های کریمخان را از عمارت کلاه فرنگی فارس به این محل انتقال دهند، جایی که محل عبور و مرور روزانه او بود و به این ترتیب استخوان‌های کریمخان پی در پی لگدکوب می‌شد. این محل بعد‌ها خلوتکده ناصرالدین شاه شد. در زمان رضاشاه پهلوی، پله‌های سمت راست جلوخان که در زیر آن استخوان‌های پوسیده کریمخان قرار داشت، شکافته شد و آنچه باقی مانده بود به قم و در مزاری که آماده شده بود، انتقال داده شد.)

مهدی حجت ـ موسس سازمان میراث فرهنگی درباره داستان این سنگ قبر چنین گفته است: «سنگی که روی قبر ناصرالدین‌شاه بود، دو متر طول و ۸۰ سانتیمتر عرض و حدود ۶۰ سانتیمتر ارتفاع داشت، یک سنگ مرمر سبز بسیار نفیس. روی آن به قدری خطوط مختلف کنده‌کاری‌شده و تصویر ناصرالدین‌شاه بود، بسیار آن را ویژه کرده است. وقتی این‌ها می‌خواهند قبر رضاشاه را خراب کنند به سر قبر ناصرالدین‌شاه می‌رسند تا آن را خراب کنند، سه نفر از باستان‌شناسان ما هم که الان هم حضور دارند آنجا رفته بودند که ببینند چه خبر است، دیده بودند که آن‌ها می‌گویند چکش بیاورید سنگ آن‌ها را هم خراب کنیم که مال مردم را خورده‌اند. این باستان‌شناسان دیده بودند این سنگ نفیس است و اثر تاریخی است، یکی گفت الان اذان و سر ظهر است، نماز را اول بخوانیم و بعد ترتیب این کار را بدهیم. قبول کردند و حاج آقا برای نماز خواندن رفتند و جمعیت هم دنبال آن‌ها رفتند و ما زیر سنگ را خالی کردیم و سنگ را پشت وانت گذاشتیم و به کاخ گلستان بردیم.»

از سنگ قبر ناصرالدین شاه تا دهه هفتاد خبری نبود، با گشایش کاخ گلستان به روی مردم، این سنگ پس از ۱۷ سال (طبق مستندات کاخ) به نمایش گذاشته شد.

سنگ مزار ناصرالدین شاه دارای ابعادی معادل ۲۴۹ در ۱۳۱ سانتی‌متر بوده که پیکره و چهره ناصرالدین شاه، ظاهرا در اندازه‌ای طبیعی با شمشیری در دست، حجاری شده است. حاشیه این سنگ قبر نیز با ظرافت تراشیده شده و به اشعاری در مدح شاه قاجار مزین شده است. در زیر پای چپ شاه قاجار حک شده «عمل استاد عباسقلی حجار»، اما در منابع تاریخی نام علی‌اکبر حجار را به عنوان هنرمند سنگ‌تراش آورده‌اند.

محمدعلی فروغی ـ ذکاءالملک ـ در یادداشت‌های روزانه خود به تاریخ شنبه ۲۷ شوال ۱۳۲۱ هجری قمری اشاره‌ای به این سنگ داشته و نوشته است: «برای سنگ قبر ناصرالدین شاه مذکور، صورت ناصرالدین شاه را ساخته‌اند. حجار آن «میرزا علی‌اکبر» نامی است. می‌گویند در این صنعت مهارت دارد. از قراری که شنیدم مباشر سنگ است. نمی‌دانم کیست. صورت شاه را از کار‌های کمال‌الملک گرفته و دور آن طبقات رجال ناصرالدین شاه را می‌سازند. می‌گویند، تا به حال سی هزار تومان خرج آن شده است.»

گفته شده که استاد حجارباشی برای ساخت سنگ قبر حدود چهارسال زمان گذاشته و آن را از سنگ یک تکه مرمر سبز پدید آورده است.