ماجرای پرسشنامه عجیب وزارت آموزش و پرورش چیست؟ + جزئیات مهم و تصویر
تصویر پرسشنامه‌هایی که درمیان برخی از دانش‌آموزان توزیع شده است، واکنش‌های زیادی را به همراه داشت. سوالاتی مانند اینکه «آیا حاضرم در هر شرایطی از کشورم دفاع کنم؟» به عقیده بسیاری از افراد نقض حریم خصوصی دانش‌آموزان است. یک کارشناس آموزش و پرورش در این باره به دیده‌بان ایران گفت: آموزش و پرورش باید پاسخگو باشد که چرا اجازه داده است که بچه‌هایی با این سن با چنین پرسشنامه‌ها و سوال‌هایی مواجه شوند.
پرسشنامه آموزش و پرورش جنجالی شد . توزیع پرسشنامه آموزش و پرورش که به موضوعات سیاسی و اجتماعی می پرداخت واکنش هایی را در پی داشته است. پرسشنامه آموزش و پرورش بین دانش‌آموزان پایه دوازدهم در امتحانات نهایی توزیع شده است.در پرسشنامه آموزش و پرورش سوالاتی مانند اینکه «آیا حاضرم در هر شرایطی از کشورم دفاع کنم؟» به عقیده بسیاری از افراد نقض حریم خصوصی دانش‌آموزان است.
به گزارش عرشه آنلاین، به تازگی تصویر پرسشنامه دانش‌آموزانی که در حال گذراندن امتحانات نهایی هستند واکنش‌هایی را به همراه داشته است. دانش‌آموزان توضیح داده‌اند که در حوزه‌های امتحانی پرسشنامههای مختلفی توزیع شده است. در برخی از این پرسشنامه‌ها سوالاتی مانند رضایت دانش‌آموزان از نظام سیاسی موجود و نظر آنها درباره قانون اساسی پرسیده شده است. همچنین در یک گروه از این سوالات هم درباره جایگاه دین در زندگی دانش‌آموزان هم وجود دارد که به عقیده بسیاری بازجویی به شیوه نوین است
با نزدیک شدن به آخر خرداد ماه و روزهای پایانی امتحانات دانش آموزان، چند روزی است که تصاویری از پرسشنامه هایی سیاسی و اعتقادی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که در جریان برگزاری امتحانات نهایی دانش آموزان پایه دوزادهم، پخش شده و دانش آموزان مجبور به پر کردن آن شده اند. این پرسشنامه ها، درباره گرایش‌های فکری، سیاسی، عقیدتی و مذهبی بوده و برخی آن را مصداق تفتیش عقاید و نقض حریم خصوصی نوجوانان دانستند. اما مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش این نظرسنجی را بزرگ‌ترین پیمایش دانش‌آموزی کشور دانسته که براساس شاخص‌های مصوب اسناد فرادستی وزارت آموزش و پرورش انجام شد.
این اقدام نامتعارف پرسش‌هایی را ایجاد کرد؛ از جمله این که آیا این اقدام سلیقه‌ای و بر اساس تشخیص مدیران برخی مدارس بوده یا سازمان‌یافته و از طریق آموزش و پرورش اجرا شده‌است. آیا این سوالات مصداق نظرسنجی از دانش‌آموزان است یا این که اساسا به یک اظهارنامه کتبی شباهت دارد؟ ناظران در داوری این اقدام به اصل بیست و سوم قانون اساسی اشاره کردند که تاکید دارد تفتیش عقاید ممنوع است.
اطلاعیه اموزش و پرورش
مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش این نظرسنجی را بزرگ‌ترین پیمایش دانش‌آموزی کشور دانسته که براساس شاخص‌های مصوب اسناد فرادستی وزارت آموزش و پرورش انجام شد.
به گفته مرکز ارزشیابی آموزش و پرورش، در این مطالعه که از طریق توزیع پرسشنامه بین شرکت‌کنندگان آخرین آزمون نهایی نوبت خرداد ۱۴۰۲ صورت گرفت، سؤالاتی از اهداف اعتقادی، سیاسی و اجتماعی، عوامل زمینه‌ای مؤثر بر یادگیری و میزان کیفیت برگزاری آزمون‌های نهایی طراحی و به همراه نظرسنجی در خصوص سازوکار جدید سنجش و پذیرش دانشجو اجرا شد.
نتایج این ارزیابی پس از ترکیب با داده‌های سایر مؤلفه‌ها همچون مدرسه، معلم و خانواده تحلیل و به برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران آموزشی بازخورد داده خواهد شد.
لازم به ذکر است، نتایج این پیمایش در ارزیابی عملکرد دانش‌آموزان و نتایج آزمون آنها هیچ‌گونه تأثیری ندارد و صرفاً به‌منظور ارزیابی وضعیت نظام آموزشی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بنابراین، داده‌های جمع‌آوری شده با هدف تحلیل جامعه دانش‌آموزی مورد بهره‌برداری قرار گرفته و نتایج فردی به صورت محرمانه باقی خواهد ماند.
شایان ذکر است این‌گونه مطالعات در آزمون‌های بین‌المللی نیز با اجرای پرسشنامههای متعددی برای دانش‌آموزان، والدین و معلمان صورت پذیرفته و مبنای تحلیل‌های گسترده‌ای را فراهم می‌آورد.
خبر فوری درخصوص این پرسشنامه های سیاسی و اعتقادی نوشت: در حالی که حدس و گمان‌ها درباره صحت و سقم این پرسشنامه‌ها بالا گرفته بود و اگرچه جوابیه وزارت آموزش و پرورش به محرمانه بودن نتایج این نظرسنجی اشاره داشت، با این حال این پرسش همچنان به قوت خود باقی مانده که اگر نتایج محرمانه است و تاثیری ندارد چرا باید نام و نام خانوادگی دانش‌آموز درج شود؟
با زاویه نگاه مثبت اگر به سوی این اتفاق نظر کنیم به قصد نظر سنجی، آن هم بدون افشای هویت، برای تشخیص علایق و سلایق نسل جدید و با هدف تجدید نظر در برخی سیاست ها اشکالی متوجه آن نمی‌شود. منتها باید دید که آیا داوطلبانه بوده و بعد از اظهار نظر مشکلی را متوجه پاسخ دهنده نمی‌کند یا قابل شناسایی و تطبیق است؟ نوع گزینه‌های مطرح شده هم باید به گونه‌ای باشد که بتوان از میان آنها بدون ترس از برخورد، دست به انتخاب زد نه گزینه‌هایی که اشخاص را مجبور کند بین چیزهایی از پیش تعیین شده ناچار به انتخاب باشند.
محمدرضا نیک نژاد معلم باسابقه و کارشناس مسائل آموزش و پرورش می‌گوید: «اظهار‌نظرهای سیاسی در جامعه‌ای مثل جامعه ایران می‌تواند همراه با پیامدهایی باشد. این نظرسنجی در شرایط خاص بعد از اعتراضات سال ۱۴۰۱ انجام شده که بخش بزرگی از جامعه دهه‌های هشتاد و نود درگیر آن بوده‌اند. حال وقتی این دهه‌ها مورد پرسش قرار می‌گیرند، اولین موردی که به ذهن‌شان خطور می‌کند این است که این نظر سنجی چه پیامدهایی برایشان خواهد داشت و همین مساله باعث استرس و اضطراب‌شان خواهد شد.»
نیک نژاد این ابهام را مطرح می کند که آیا نهاد دیگری دست اندرکار برگزاری این نظرسنجی بوده یا نه و می‌گوید: «اگر این پرسش‌ها را از یک دانش‌آموز ساکن کشورهای اسکاندیناوی می‌پرسیدند، مورد اعتراض جامعه قرار می‌گرفت چون این سوالات بوی تفتیش عقاید می‌دهد. نوع سوال‌های مطرح شده رنگ و بوی ایدئولوژیک بالایی دارند بنابراین نهادی که دارد این نظرسنجی را برگزار می کند قطعا با هدف سیاسی و امنیتی این کار را انجام داده است چرا که سوال‌ها آموزشی و با هدف ارتقای کارایی آموزش نبوده است. به نظر می‌رسد سوالات خیلی فراتر از وزارتخانه آموزش و پرورش بوده است.»
یک دانش‌آموز پایه دوازدهم ساکن تهران در مورد تجربه پر کردن این پرسشنامه سیاسی و اعتقادی می‌گوید: «آخرین امتحان ما درس هویت اجتماعی بود. سر جلسه دیدیم به جز پاسخ نامه درس، یک پاسخ نامه دیگر هم وجود دارد. چیزی مانند دفترچه کنکور بود. ۱۰ دقیقه مانده به امتحان آمدند و توضیح دادند که این یک پرسشنامه است و باید جواب بدهیم. مثل این که به برخی مدارس داده‌بودند و به برخی مدارس نداده بودند. مدل سوالاتش هم گویا برای هر شخص متفاوت بوده و سوالات سیاسی هم بوده‌است. مثلا اولین سوال برای ما این بود که معمولا در خانه چقدر فارسی صحبت می‌کنید؟»
توزیع پرسشنامه سیاسی و اعتقادی بین دانش‌آموزان پایه دوازدهم در امتحانت نهایی
برخی ناظران در واکنش به این نظرسنجی متذکر شده‌اند که این احتمال وجود دارد که دانش‌آموزان به دلایلی با ملاحظات پاسخ‌ها را انتخاب کنند و این فرآیند باعث می‌شود نتیجه از پیش مشخص باشد. بنابراین جواب‌های بعضا «غیرواقعی» نه تنها نظرسنجی را از نظر ارزش آماری مخدوش می‌کند بلکه نتایج اشتباهی را به مسئولان نشان می‌دهد. نیک‌نژاد در این زمینه توضیح می‌دهد: «از نظر من احتمالا خیلی از دانش‌آموزان سوالات را به نوعی پاسخ داده‌اند تا آسیبی به زندگی فردی و اجتماعی‌شان وارد نشود. همچنین معتقدم حدود ۱۰ یا ۱۵ درصد از دانش‌آموزان درگیر فضاهای سیاسی و اخبار و شبکه‌های ماهواره‌ای باشند، اما درگیر کردن دانش‌آموزانی که احتمال می‌دهیم در بند سیاست نیستند می‌تواند بسیار آسیب‌زا باشد.»
نیک‌نژاد درباره تناسب این سوالات با سن مخاطبین آن به دیده‌بان ایران گفت: این مسئله به تنهایی پرسشی اساسی است. مطرح کردن این سوالات برای بچه‌هایی با این سن و سال که در آستانه سن قانونی هستند، استرس زا است. همچنین مسائل سیاسی پشت آن هم مسئله دیگری است.
این فعال حقوق کودک افزود: دانش آموز درگیر این می‌شود که درست یا غلط پاسخ دادن به این سوالات چه تبعاتی برای من دارد. سوال مهم این است که آیا مجوز دارند که پرسشنامه‌ای در این سطح برای کودکان طرح کنند؟ آن هم در فضای سیاسی و ایدوئولوژیک کشور و اتفاقاتی که در ماه‌های گذشته در کشور افتاد.
نیک‌نژاد گفت: این پرسشنامه‌ها در حالی توزیع می‌شوند که هنوز کاملا از اتفاقات سال گذشته عبور نکرده‌ایم و دانش‌آموزان هنوز تحت تاثیر این اتفاقات هستند. به نظر من این مسئله به هر شکل با اما و اگرهایی همراه است و آموزش و پرورش باید پاسخگو باشد که چرا اجازه داده است که بچه‌هایی با این سن با چنین پرسشنامه‌ها و سوال‌هایی مواجه شوند. / دیده بان‌ایران
ارسال نظر