عجیب‌ترین مراسم تشییع جنازه در جهان

در سرتاسر جهان، فرهنگ‌های مختلف آداب و رسوم خاص خود را هنگام فوت افراد دارند. در برخی مکان‌ها سیاه‌پوش شده و بر مزار یا تابوت عزاداری می‌کنند و در جاهای دیگر جشنی پرشکوه و البته عجیب برگزار می‌شود. در اینجا به برخی از شگفت‌انگیزترین و عجیب‌ترین رسوم تشییع جنازه در دنیا نگاه می‌اندازیم.

به گزارش عرشه آنلاین، به دلیل کمبود جا در قبرستان‌ها، سوزاندن مرده در کره جنوبی بسیار محبوب شده است. مردم خاکستر مردگان را به مهره‌های جواهر‌مانند فیروزه‌ای، صورتی یا سیاه تبدیل می‌کنند که به مهره‌های مرگ معروفند و آنها را با خود به خانه می‌برند.

در سنت بالیایی در اندونزی، مردم معتقدند مرده‌سوزی روح را آزاد کرده و درنتیجه فرد درگذشته می‌تواند در یک بدن جدید زندگی کند. این کار در این نقطه از جهان وظیفه‌ای مقدس محسوب می‌شود و معمولاً جشنی مجلل برای آن برگزار خواهد شد.

در تایوان، برگزاری مراسم تشییع جنازه پر از بریز و بپاش نشانه ثروت و موقعیت اجتماعی است. به همین دلیل، برخی از خانواده‌ها تا جایی پیش می‌روند که برای تبدیل آن به یک مهمانی مجلل، کامیون‌هایی با چراغ‌های نئون و استریپر (رقصنده برهنه) کرایه می‌کنند!

این تابوت‌های سفارشی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که ماهیت فرد متوفی را به تصویر بکشند و شخصیت، حرفه یا سرگرمی‌های آن‌ها را منعکس کنند.

مراسم تشییع جنازه در شهر نیواورلئان ایالات متحده با ترکیبی از سنت‌های آفریقای غربی، فرانسوی و آفریقایی-آمریکایی، تعادل منحصر‌به‌فردی میان شادی و غم در خود دارد. عزاداران توسط گروهی از رزم‌نوازان رهبری می‌شوند. موسیقی با نوایی غم‌انگیز ‌آغاز شده اما هنگامی که جسد دفن می‌شود به ریتمی شاد تغییر پیدا می‌کند.

 مردم مالاگاسی ماداگاسکار آیین معروفی به نام «فامادیهانا» یا «چرخاندن استخوان‌ها» دارند. هر پنج یا هفت سال یک بار، خانواده‌ها در سردابه اجدادی خود جشن می‌گیرند، جایی که اجساد پارچه‌پیچ را بیرون آورده و در پارچه جدید می‌پیچند. سپس در حالی که اجساد را بالای سر خود حمل می‌کنند، با موسیقی زنده می‌رقصند و قبل از بازگرداندن اجساد به مقبره خانوادگی، دور آرامگاه می‌چرخند.

به خاطر کم بودن گورستان‌ها، بسیاری از مردم محلی سوزاندن مرده را انتخاب می‌کنند. و از آنجایی که بردن خاکستر به خانه تابو محسوب می‌شود و هزینه مراسم سوزاندن خاکستر بسیار بالاست، بسیاری از آنها مراسم خاکسترپراکنی در دریا را انتخاب می‌کنند.

یکی از عجیب‌ترین رسوم تشییع جنازه توسط بوداییان تبت انجام می‌شود. بسیاری از بوداییان وجره‌یانه در تبت به تناسخ اعتقاد دارند. برای بازگرداندن روح به زمین، آنها جسد را تکه تکه می‌کنند و روی قله کوه قرار می‌دهند. این عمل هزاران سال است که انجام می‌شود.

بسیاری از مردم کامبوج بودایی هستند، بنابراین آنها هم معتقدند که مرگ بخشی از چرخه تناسخ است. اقوام نزدیک و اعضای خانواده برای مراسم عزا لباس سفید خواهند پوشید و بسیاری از آنها سر خود را برای تشییع جنازه می‌تراشند.

با توجه به سنت‌های بودایی، سوزاندن مرده یک انتخاب محبوب برای ژاپنی‌هاست. پس از تشییع جنازه، جسد سوزانده می‌شود و اعضای خانواده از چوب غذاخوری برای جدا کردن قطعات استخوان از بقایای سوزانده‌شده استفاده می‌کنند. سپس تکه‌ها را در کوزه‌ای قرار می‌دهند و به مقبره خانوادگی می‌برند. راهبان بودایی ژاپن نیز در آیینی بسیار عجیب خود را مومیایی می‌کردند.

بسیاری از گروه های قومی در فیلیپین شیوه‌های تشییع جنازه منحصر به فردی دارند. مردم کانکانایی تابوت‌های خود را آویزان می‌کنند، زیرا معتقدند هر چه به آسمان نزدیک‌تر باشد، متوفی به بهشت ​​نزدیک‌تر است.

در سنت یهودی، اعضای نزدیک خانواده تکه‌ای از لباس خود را پاره می‌کنند تا نمادی از فقدان و اندوهی باشد که تجربه می‌کنند. این کار قبل از مراسم خاکسپاری انجام می‌شود.

در کشور کیریباتی در اقیانوس آرام، جسد متوفی چند ماه پس از دفن نبش قبر می‌شود. جمجمه برداشته و صیقل داده می‌شود تا خانواده بتوانند آن را در خانه خود به نمایش بگذارند.

در مغولستان، مراسم تدفین سنتی یک فرآیند پیچیده است که در آن افراد حاضر به دعا می‌پردازند و سنگ‌های آبی را در بستری که جسد در آن قرار می‌گیرد قرار می‌دهند. برای جلوگیری از ورود ارواح شیطانی یک روبند سفید نیز روی صورت قرار می‌گیرد. وقتی جسد آماده شد، آن را بیرون از روستا می‌گذارند تا خوراک سگ‌ها و کرکس‌ها شود که یکی از عجیب‌ترین رسوم تشییع جنازه در دنیاست.

مردم ماسایی در کنیا و تانزانیا، اجساد مردگان را در مزارع رها می‌کنند تا لاشخورها از آن تغذیه کنند. تدفین‌های رسمی فقط به نشانه احترام به سران این قوم آفریقایی اختصاص داده می‌شود.

یک سنت باستانی که در میان مردم آنگا در پاپوآ گینه نو وجود دارد، مومیایی کردن بقایای مردگان است. اعتقاد بر این است که از این طریق می‌توان افراد درگذشته را راحت‌تر به خاطر آورد تا زمانی که در زیر زمین دفن شوند. همچنین این باور وجود دارد که آنها می‌توانند پس از مرگ از خانواده خود محافظت کنند.

طبق سنت‌های قبیله ایگبو، مرگ پایان زندگی نیست، بلکه نشان‌دهنده گذار به دنیای جدید است. بنابراین پس از دفن جسد، آنها «تدفین دوم» را برگزار می‌کنند، که جشنی مجلل پر از غذا، نوشیدنی و سرگرمی است و از چند روز تا چند هفته طول می‌کشد.

در سنت ارتدکس شرقی، در مراسم تشییع جنازه متوفی را در یک تابوت با پتوها و بالش‌های متعدد قرار می‌دهند. عزاداران همچنین با قرار دادن هر چیزی که فکر می‌کنند فرد در زندگی پس از مرگ خود به آن نیاز خواهد داشت، متوفی را برای دنیای دیگر آماده می‌کنند.

پنجره‌های خانه‌ای که متوفی در آن زندگی می‌کرد به خاکستر آغشته شده و تخت از اتاق مرده خارج می‌شود. پس از تشییع جنازه، همگی قبل از ورود به خانه، گرد و غبار قبرستان را می‌شویند تا بدشانسی از بین برود.

مشابه مراسم تشییع جنازه کاتولیک‌ها، مراسمی وجود دارد که در آن جسد متوفی در خانه خود یا در خانه یکی از بستگان قرار می‌گیرد. خانواده، دوستان و همسایگان سه شبانه‌روز دور هم جمع می‌‌شوند تا برای مرحوم دعا کنند. پس از مراسم تشییع جنازه، ضیافتی برگزار می‌شود که در آن مردم کازا، نوعی بلغور جو دوسر، با عسل و نوشیدنی الکلی می‌خورند.

در یک سنت معروف به «el muerto parao» به معنی «ایستانِ مُرده» برخی از خانواده‌ها ترجیح می‌دهند جسد را با چشمان باز به‌صورت ایستاده قرار داده یا به صندلی تکیه دهند. یک یادبود مفصل برای تجلیل از آنها و علایقشان نیز برگزار می‌شود.