این قرص خطر نارسایی قلبی را در بیماران دیابتی افزایش می‌دهد!

یک مطالعه جدید دانمارکی نشان می‌دهد افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ در صورت مصرف ایبوپروفن یا نوع دیگری از دارو‌های ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAID) ممکن است با افزایش قابل توجه خطر نارسایی قلبی مواجه شوند.

بر اساس تحقیقی که در نشست سالانه انجمن قلب و عروق اروپا در بارسلون ارائه شد، استفاده کوتاه مدت از NSAID خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی را در بین بیش از ۳۳۱۰۰۰ نفر در دانمارک که دیابت نوع ۲ داشتند، اما هیچ مشکل قلبی عروقی نداشتند، ۴۳ درصد افزایش داد. چنین تحقیقاتی مقدماتی در نظر گرفته می‌شود تا زمانی که در یک مجله معتبر منتشر شود.

نتایج نشان داد NSAID‌ها خطر نارسایی قلبی را در افراد دیابتی نوع ۲ که ۸۰ سال یا بیشتر (۷۸ ٪) یا سطح قند خون بالا (۶۸ ٪) داشتند، بیشتر می‌کند. کسانی که قبلا از NSAID استفاده نکرده بودند، بدترین واکنش را داشتند و خطر نارسایی قلبی آن‌ها تقریبا سه برابر می‌شد.

دکتر آندرس هولت، متخصص قلب و عروق در بیمارستان دانشگاه کپنهاگ در دانمارک، می‌گوید: با توجه به استفاده بسیار مکرر و ارتباطی که حتی با استفاده کوتاه‌مدت از NSAID وجود دارد، ما معتقدیم که می‌توان نگرانی‌هایی را در این باره توجیه کرد.

دکتر یوجنیا جیانوس، مدیر سلامت قلب زنان در بیمارستان لنوکس هیل در شهر نیویورک، گفت: NSAID‌ها با افزایش اندکی خطر نارسایی قلبی در میان جمعیت عمومی و به ویژه برای افرادی که از قبل دچار مشکلات قلبی بودند، مرتبط بوده است.

جیانوس، یکی از اعضای شورای پیشگیری از بیماری‌های قلبی عروقی کالج آمریکایی قلب و عروق، می‌گوید: «مسلما در بیمارانی که از قبل نارسایی قلبی دارند، قطعا این بیماران در معرض خطر بیشتری هستند؛ دیابت نوع ۲ به تنهایی خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد، احتمالا به این دلیل که قند خون بالا سلول‌های عضلانی قلب را مختل می‌کند. حتی در صورت عدم انسداد در عروق کرونر، یا حتی بدون کاهش عملکرد پمپاژ قلب، آن‌ها همچنان در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی هستند.

هولت و تیمش برای اینکه ببینند آیا استفاده از NSAID خطر نارسایی قلبی را در میان دیابتی‌ها بیشتر می‌کند یا نه، ثبت‌های پزشکی دانمارک را بررسی کردند تا افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۱ شناسایی کنند. در مرحله بعد آن‌ها افرادی را که قبلا مبتلا به نارسایی قلبی تشخیص داده شده بودند و همچنین افرادی که به‌دلیل یک وضعیت پزشکی طولانی مدت از NSAID استفاده می‌کردند، از مطالعه حذف کردند.

برای حدود ۱ از ۶ بیمار شرکت‌کننده در این مطالعه حداقل یک NSAID در طول یک سال پس از تشخیص دیابت نوع ۲ جویز شد. ایبوپروفن بیشترین استفاده را داشت؛ شایع‌ترین مورد بعدی دیکلوفناک بود که حدود ۳ درصد از بیماران از آن استفاده می‌کردند.

این مطالعه نشان داد که هر دوی این NSAID‌ها با افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی در میان دیابتی‌ها مرتبط بودند؛ با این حال، نارسایی قلبی با استفاده از NSAID‌ها در افراد مبتلا به دیابت کنترل شده و سطح قند خون طبیعی، مرتبط نبود.

به گفته جیانوس، NSAID‌ها عمدتا با ایجاد احتباس مایعات، خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهند. این امر حجم خون را افزایش داده و نیاز‌های بیشتری را به قلب تحمیل می‌کند.

دکتر گرگ فونارو، رئیس موقت قلب و عروق در UCLA، می‌گوید: این دارو‌ها همچنین بر پوشش رگ‌های خونی تاثیر می‌گذارند، جایی که به افزایش فشار خون معروف هستند.

به گفته پزشکان، بیماران دیابتی نوع ۲ باید قبل از مصرف هر گونه داروی ضد درد با پزشک خود مشورت کنند. انواع دیگر دارو‌های ضد درد، به ویژه استامینوفن، می‌تواند برای این بیماران بی‌خطر باشد. به نظر نمی‌رسد دارو‌های حاوی استامینوفن خطر نارسایی قلبی مرتبطی داشته باشند. برای تسکین درد، برای کاهش تب، استامینوفن به دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی ترجیح داده می‌شود.