یک عکس اتفاقی!

عرشه آنلاین - بعضی عکس‌ها تاریخی هستند؛ بعضی‌عکس‌ها هم دوست دارند تاریخی شوند؛ مانند همین تصویری که دو روز پیش در حاشیه نخستین سالگرد سیدمحمود دعایی در موسسه اطلاعات گرفته شد؛ تصویر به ترتیب از چپ «سیدحسن خمینی، نوۀ بنیانگذار انقلاب اسلامی، «سیدمحمدخاتمی» رئیس‌ دولت اصلاحات و «محمدجوادظریف» وزیر امورخارجه کشورمان در دولت حسن روحانی را نشان می‌دهد که کنار هم ایستاده‌اند و «غلامعلی حدادعادل» رئیس اسبق مجلس شورای اسلامی و از چهره‌های مطرح اصولگرا هم با چهره‌ای خندان در حال خوش‌وبش با سیدمحمد خاتمی است و دستانش را به گرمی می‌فشارد. 

این تصویر را می‌توان در یک کادر نوستالژی قاب گرفت تا نماد و نمودی از دو سیاست‌مدار و سیاست‌پیشه‌ای باشد که در یک بازه زمانی و تاریخی مسئول بودند؛ زمانی که غلامعلی حدادعادل بر صندلی ریاست مجلس شورای اسلامی تکیه زده بود، سیدمحمد خاتمی ردای ریاست جمهوری به تن داشت.

این تصویر را می‌توان در یک کادر سیاسی قاب گرفت تا نماد و نمودی از رقابت سنتی میان اصولگرایان و اصلاح‌طلبانی باشد که در میدان انتخابات مجلس ششم و انتخابات ریاست‌جمهوری هفتم به بعد شکل گرفت و قریب دو دهه ادامه یافت؛ از زمانی که سیدمحمدخاتمی ناباورانه علی‌اکبرناطق نوری کاندیدای تحت حمایت طیف اصولگرایانی چون حداد عادل را شکست داد تا 6 سال پیش که اصلاح‌طلبان یک کاندیدا یا نماینده رسمی در آوردگاه انتخابات ریاست‌جمهوری داشتند. نکته قابل تأمل، حضور محمد جوادظریف و سیدحسن خمینی بود که نزدیک 3 سال پیش زمزمه کاندیداتوری‌شان نیز مطرح شد اما در آستانۀ انتخابات سال 1400به محاق رفت. 

این تصویر را می‌توان در یک کادر غیرسیاسی هم دید؛ یک عکس اتفاقی در حاشیۀ مراسم سالگرد سیدمحمود دعایی یکی از شیوخ میان‌رو و انقلابی که سال‌های سال تلاش کرد طیف‌ها و چهره‌های سیاسی دو جریان سیاسی کشور را با هم پیوند دهد. 

واقعیت این است که خیلی از افراد و گروه‌های سیاسی‌ای که سال‌ها یا در گعده‌های دوستان و یاران غلامعلی حداد عادل بودند، یا جزو رأی اولی‌هایی بودند که اواخر دهۀ 70 با انتخاب سیدمحمد خاتمی به عنوان یک جریان اجتماعی جدید ظهور کرده و چندین انتخابات نیز میدان‌داری کردند، برای کسانی که دوست داشتند محمدجواد ظریف سال 1400 کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری می‌شد، برای کسانی که امیدوار بودند سیدحسن خمینی وارد میدان رقابت شود، دوست دارند این عکس، فراتر از یک تصویر باشد؛ یک تصمیم؛ یک روند؛ یک اپیدمی و بر همین اساس است که در فضای اجتماعی آن را بارها و بارها بازنشر دادند و درباره‌اش نوشتند،  اما فعلاً و تا اینجای کار این تصویر، یک عکس اتفاقی است؛ بدون هیچ فرامتنی!