اینجوری راه بروید، بیشتر عمر می کنید

سرعت پیاده‌روی یا همان سرعتی که فرد با آن قدم برمی‌دارد، مدت‌هاست که به طور مؤثر به عنوان نشانگری برای تشخیص سلامت روانی و فیزیولوژیکی افراد مسن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد آهسته راه رفتن در سن ۴۵ سالگی ممکن است نشانه پیری زودرس باشد.

اکنون یک مطالعه جدید و جالب برای اولین بار نشان داده است که سرعت راه رفتن می‌تواند یک اندازه‌گیری مؤثر از پیری بیولوژیکی برای افراد در دهه ۴۰ زندگی خود باشد.

تری موفیت نویسنده ارشد این مطالعه توضیح داد: پزشکان می‌دانند که افراد هفتاد و هشتاد ساله که قادر به راه رفتن عادی نیستند و کند قدم برمی‌دارند نسبت به افراد مسنی که سریع‌تر قدم می‌زنند، بیشتر به مرگ نزدیک هستند، اما مطالعه ما دوره پیش دبستانی تا میانسالی را تحت نظر گرفته است و دریافتیم که پیاده‌روی آهسته علامتی است که چند ۱۰ سال قبل از سالخوردگی بروز می‌کند.

داده‌های به کار رفته در این تحقیق از یک مطالعه طولانی مدت گرفته شده است. این مطالعه ۹۰۴ نفر را در اوایل دهه ۱۹۷۰ از همان بدو تولد زیر نظر گرفته است. تمام ۹۰۴ نفر در حال حاضر ۴۵ ساله هستند و در تمام مدت سرعت راه رفتن‌شان اندازه گیری شده است.

محققان دو فرضیه را در این تحقیق آزمایش کردند که آیا سرعت راه رفتن در میانسالی می‌تواند نشانه پیری بیولوژیکی زودرس را منعکس کند یا خیر و اینکه آیا کند راه رفتن در میانسالی می‌تواند با عملکرد ضعیف روانی و عصبی در دوران کودکی مرتبط باشد یا خیر.

این مطالعه ارتباط مستقیم بین کندتر راه رفتن و شاخص‌های جسمی و بیولوژیکی پیری زودرس را نشان داد.

در کندترین داوطلبان، تغییرات ساختاری مغز مانند حجم کلی پایین مغز و ضخامت پایین‌تر قشر مغز مشاهده شد. این نشان می‌دهد سرعت راه رفتن نه تنها یک علامت منفی برای سالمندان است، بلکه در افراد میانسال نیز می‌تواند نشان دهنده پیری بیولوژیکی زودرس باشد.

این مطالعه همچنین از ارتباط بین آزمایش عصبی شناختی در سن سه سالگی و سرعت راه رفتن در سن ۴۵ سالگی پرده برداشت. این ارتباط به اندازه کافی قوی بود که بتواند از نمرات تست شناختی در دوران کودکی استفاده کند تا بتواند سرعت قدم برداشتن ۴۰ سال بعدِ فرد را دقیق پیش‌بینی کند.

البته داده‌های این مطالعه بدون محدودیت نیست. متاسفانه این مطالعه دارای تصویربرداری از مغز و یا داده‌های سرعت راه رفتن افراد در سنین جوانی نیست. این بدان معناست که خبری از ردیابی داده‌ها در طول گذار از جوانی به میانسالی نیست. همچنین مشخص نیست که چه مکانیزمی می‌تواند عملکرد عصبی شناختی کودکان و سرعت راه رفتن در میانسالی را پیوند دهد.

به گزارش ایسنا، این تحقیقات از دیدگاه بالینی نشان می‌دهد که سرعت راه رفتن ممکن است یک شاخص مفید از مشکلات سلامتی در میانسالان باشد و این تنها مطالعه‌ای نیست که از سرعت راه رفتن به عنوان یک ابزار جدید تشخیصی استفاده می‌کند.

تحقیقات اخیر نشان داد که تحلیل راه رفتن می‌تواند انواع مختلفی از زوال عقل را در مراحل اولیه کاهش عملکرد شناختی شناسایی کند و حتی قبل از بروز علائم وخیم بینایی، گلوکوم(آب سیاه) را تشخیص دهد.