هیچ‌جای قانون اساسی ننوشته، رهبر باید «عمامه» داشته باشد

در دعای کمیل امیرالمؤمنین از گناهانی نام می برد که ما نمی دانیم به چه معنا است و همین قدر می دانیم که از این مرتبه بسیار دور هستیم.

مافوق چیزی که من ارزش داشتم، دوستان لطف داشته اند. خدایا تو بهتر من را می شناسی، اینها نمی شناسند. خودشناسی کنیم.

بعد از سخنرانی فخرالدین حجازی در افتتاحیه مجلس اول، امام گفت خدا نکند آنچه آقای حجازی گفت را من باورم شود؛ قریب به این مضمون.

گاهی استاد عصبانی می شود و گاهی برای تفنن استادها متلک می گویند. آیت الله سبحانی مقرر درس شاگرد اول امام بود؛ اشکال می گرفت.

بهترین شاگرد در محافل علمی، بر خلاف محافل سیاسی، شاگردی است که بیشتر انتقاد می کند. شاگردپروری ویژگی حوزه های علمیه است.

امام به عنوان یک استاد اخلاق، عرفان و وقار بود. حاج آقا روح الله مدرس گوشه گیری بود که تنها می آمد و می رفت و حاضر نبود یک نفر در التزام رکابش راه برود. خدا کاری کرد که یک ملت به دستش نجات پیدا کرد.

میراث امام بسیار عظیمی است، قدرش را بدانیم؛ جگرم خون است که این میراث دارد پاره پاره می شود.

وحدت اولیه را فقط ما می دانیم که برای من خاطرات حسرت بار است. ما این لاله را خار کرده ایم و به پای مردم دارد خار می رود.

این روزها معنی همه چیز عوض شده و اصلا معنای انقلاب عوض شده و چیزی که در خیابان می بینید، انقلاب نیست.

از نظر قانون اساسی باید رهبر، که الان به حق و به جا آیت الله خامنه‌ای رهبری دارند چون هم مدیر و هم مجتهد است، ولی هیچ جای قانون اساسی ننوشته رهبر باید عمامه داشته باشد. اگر مجتهد و مدیر کت و شلوار پوش باشد، به اعتقاد من می تواند رهبر باشد. امام خمینی(س) با کلاه هم رهبر هست.